Subaru Forester 2.0i e-Boxer (2024) - Op de rollenbank

Als je lekker mee wilt komen in goed doorstromend verkeer, moet je aan de bak in onze duurtest Forester. Zo is het simpelweg. Alle zeilen bijzetten en attent rijden, ook al omdat de gasrespons niet direct is zoals je zou willen. Dit gebrek heeft onze Subaru nog naast het het gevolg van het Nederlandse CO2-beleid: een nieuwprijs van 75 mille voor de eerste serie, die overigens wel riant aangekleed is. Dat beïnvloedt zijn optredens tot nu toe in vergelijkende testen. Zowel tegenover de ongeveer gelijk geprijsde Lexus NX Overtrail als in de strijd met de Honda C-RV delft hij het onderspit.

Leuke auto

Blijft onze Soeb Boswachter dan elke avond eenzaam en alleen achter in de parkeergarage? Verre van. Het is namelijk wel een leuke auto om mee onderweg te zijn. Hij voelt als stap terug in de tijd, toen auto’s nog wat bescheidener waren en jij als chauffeur meer de touwtjes in handen had. Het is bovendien een soort van hoge stationcar waar je veel mee kunt. Zoals tafelbiljarten vervoeren voor feestjes, verhuizingen organiseren of de rommel van de jaarlijkse voorjaarsopruimwoede storten bij de gemeentelijke milieustraat. Een fijne cruiser is het ook. We hebben er inmiddels al wat tripjes mee gemaakt en zijn die nog niet zat. Nog een pluim: hij is eigenzinnig, ook technisch gesproken.

Boxermotor met mild-hybride techniek

Voorin schuilt een boxermotor, waarbij twee vlakliggende rijen cilinders tegenover elkaar liggen te boksen. Komen we nog zelden tegen. Daaraan is een elektromotortje gekoppeld dat helpt bij optrekken. Dat heet in de volksmond mild-hybride. Wie heel voorzichtig optrekt, kan in stilte volledig elektrisch wegrollen; op gang komen met deze mate van ondersteuning valt erg mee. Of tegen.

Zeg je Subaru dan zeg je vierwielaandrijving, want dat is een ander stokpaardje van het Japanse merk. Geweldig voor de grip natuurlijk, en de stabiliteit, maar het levert ook weer wat verlies aan vermogen op, zo’n aandrijflijn, plus een hoger verbruik. We zitten nu op een gemiddelde van 1 op 11,9 en met die best wel kleine benzinetank van 48 liter kom je nog geen zeshonderd kilometer ver. Maar eerst terug naar de basis: heeft de Forester wel aan boord wat de fabriek belooft?

Ons vaste rollenbankadres Beek Auto Racing in Den Haag heeft een installatie die vier aangedreven wielen ook kan managen. Na positionering op de rollen, wat heel nauw luistert in verband met de rijstabiliteit, wordt de Forester gedegen vastgesjord. De koelinstallatie die geforceerd lucht blaast richting het motorcompartiment wordt ietsje hoger gezet voor een betere blaasrichting. Dan is het even warmdraaien, en vervolgens met beleid het pedaal naar het metaal. Hm … er gebeurt niks. We lopen aan tegen de veiligheidssystemen van de Japanner. Ghisbert van Ginhoven, rollenbankchef bij Beek: “Hij kapt hem steeds af omdat hij geen vrije doorgang ziet om lekker door te rijden. Zo komen we natuurlijk nooit aan het maximum.”

Dus aan de slag met het menu van de auto. Daar gaat een paar minuten overheen, maar dan heeft Ghisbert het voor elkaar: de auto is in een soort dyna-mode beland waarbij hij de meting ‘toelaat’.

En dan is het meteen raak. Zonder noemenswaardige problemen klimt de Forester in de toeren en krijgen we zowaar cijfers te zien waar we blij van worden. De Soeb geeft thuis en is helemaal bij de les, met een fraaie 136,6 pk en 209 Nm. In de grafiek kun je mooi de piek zien bij de start van de meting, veroorzaakt door de assistentie van de elektromotor. Met deze cijfers krijg je als koper precies waarvoor je hebt getekend. En eerlijk duurt het langst.