Seat Arosa 1.4 Stella (2001)

De in april 1997 geïntroduceerde Seat Arosa kon je niet echt tijdloos noemen. Zijn neus was er één van dertien in een dozijn, al was zijn achterkant een stuk aparter. Terecht heeft het ontwerpteam van Seat hem nog eens onder handen genomen. Onder leiding van Walter de' Silva, de man die verantwoordelijk was voor onder meer de Alfa's 145/146 en 156, is de voorkant van de Arosa compleet gefacelift en werd ook het leuke en herkenbare achterkantje op subtiele wijze gemoderniseerd. Dat laatste is eigenlijk alleen maar tot stand gekomen door onder de doorzichtige rode glazen van de achterlichten ronde lampen te monteren. Verder is het handvat om de achterklep te openen vervallen en is dat nu 'verstopt' in het grote Seat-embleem.
Die nieuwe neus met de uitgesproken vouwen in de motorkap, de fraaie koplampen en het prominente Seat-embleem in de grille zorgt ervoor dat de Spaanse benjamin meteen als volwaardig lid van de Seat-familie door het leven kan gaan, want ondanks zijn compacte formaat ziet hij er net als zijn grotere broers serieus uit.

Vrolijk gevoel

Wie al onder de indruk is van de vormgeving van de vernieuwde Arosa, krijgt bij het instappen nog meer vrolijke gevoelens. In de eerste plaats is er genoeg hoofdruimte voor lange mensen en kan je als je wat kleiner bent de stoel op hoogte verstellen. Onze Stella-uitvoering (f 23.995/e 10.888) is immers standaard voorzien van een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel.
De atmosfeer binnenin de kleine Seat is verder heel volwassen. Vroeger betitelden we zijn interieur nog als eenvoudig, maar de vernieuwde Arosa straalt meer dan voorheen vooral de bekende Volkswagen-degelijkheid uit. Zo heeft hij een volwassen dashboard, een serieus ogend driespakig stuur en zit de radio op de goede hoogte. Dat geldt trouwens ook voor de uitschuifbare bekerhouders daar vlak onder: je hoeft je ogen niet van de weg te halen om er een mok koffie in te zetten.
Jammer dat hij niet veel aflegruimte heeft. Seat verving de hardplastic portiervakken door netten die, omdat ze wat meegeven, iets meer kunnen bevatten dan een paar landkaarten. De plank onder het dashboard is diep genoeg om kleine spulletjes in kwijt te kunnen, maar het nadeel is wel dat die heen en weer schuiven. Meer dan een zeem of pakje zakdoekjes zal je er ook niet gauw inleggen.
In het Stella-pakket zitten verder een passagiersairbag en verstelbare hoofdsteunen achter. De twee achterpassagiers moeten niet al te lang zijn en hun chauffeur evenmin. In zo'n geval kun je in de Arosa gemakkelijk vier personen vervoeren. Wil je met z'n viertjes op vakantie, dan moet je de bagage vooruit sturen, want meer dan een middenmaat koffer en een paar kleine tasjes passen niet achter de neerklap-bare achterbankleuningen. De ruimte tussen de achterbank en de flanken heeft Seat gebruikt voor forse, open opbergvakken. De achterbank is in twee delen neerklapbaar, en door die ook mee te klappen, krijg je een redelijk vlakke vloer.
De kleine Spaanse dondersteen voelt met zijn 60 pk sterke 1.4-motor niet bepaald sloom aan, dat komt ook door het stevige koppel van 116 Nm bij 3000 tpm. Daarmee kun je lekker vlot inhalen en hoef je je voor het kleine formaat niet te schamen. De Arosa helt in de bochten wat over; daar is geen verandering in gekomen. Net zo min als er aan de techniek iets is gewijzigd. Gebleven is de prettige (bekrachtigde) directe besturing en de stevige wegligging. Hij vertoont wat onderstuur in bochten. De remmen werken naar behoren, maar schakelen gaat wat hakerig. Je moet de pook bewust netjes door de versnellingen heen geleiden. Boterzacht is een begrip dat we hier niet zullen tegenkomen. Dan nu de hamvraag: zouden wij de Arosa zelf kiezen als we gingen shoppen met nog geen 25 mille op zak? De Arosa onderscheidt zich in eerste instantie door zijn nu ontzettende leuke uiterlijk, maar ook door de goede zit, het goede gevoel bij de besturing en de wegligging. En niet in de laatste plaats in de degelijke afwerking van de kleine Seat, die zijn VW-afkomst daarmee extra benadrukt. Dat alles zou ons, zelfs al moeten we wat vaker stoppen bij het benzinestation, die aanschafprijs wel waard zijn.