Renault Talisman (2016) - Test

Anoniem en opzienbarend kan goed samengaan. Bekijk je de Talisman van opzij, dan zie je een vorm die bijna niet te onderscheiden is van zijn vele concurrenten in hetzelfde segment. Kijk daarentegen naar de neus of de achterkant en je ziet een auto met een heel eigen gezicht, die niet bepaald wegvalt in de massa. De dagrijverlichting in gekantelde U-vorm – net als de Espace – maakt de auto ook van ver herkenbaar als Renault. De nieuwe designtaal van Laurens van den Acker maakt de huidige generatie Renaults allesbehalve saai. Het logo is groter dan ooit, de grille is apart gevormd en de spitse lange neus maakt de auto best statig. Als hij eenmaal op de Nederlandse weg verschijnt wordt het daarom wel een koppendraaier. Denk een beetje aan het effect dat de Laguna II had toen die net op de weg verscheen.

Besmet

De auto moet de Laguna doen vergeten. De betrouwbaarheidsperikelen van de tweede generatie hebben de naam zo besmet dat de Fransen het niet meer aandurven hem nog een keer te gebruiken. Generatie III was technisch erg goed en scoorde ook prima in de betrouwbaarheidsstatistieken, maar mede door een wat behoudend design kon de auto het tij niet keren. Met afgeleide modellen als de Laguna GT en de Coupé kon je Renault lef niet ontzeggen, maar men wilde er niet meer aan. En terwijl de verhoogde MPV opnieuw Espace mag heten, prijkt op deze auto de naam Talisman. Nu kan Renault wel wat geluk kan gebruiken in het D-segment, waar Franse auto's het door de jaren heen alleen maar moeilijker hebben gekregen. Maar als je ook maar een beetje aantallen kan afzetten, is er goed geld te verdienen. Wel is er een iets andere strategie. Had je voorheen een hatchback, nu is die vijfdeursversie ingeruild voor een sedan. Een autotype dat in andere markten een stuk populairder is dan bij ons. Het maakt de bagageruimte een stuk minder toegankelijk, gelukkig heb je wel alsnog een forse 608 liter. Gaan we iets naar voren dan merken we dat de ruimte op de achterbank best redelijk is voor dit segment. De aflopende daklijn zal bij lange mensen zorgen voor plat haar, maar krap is het nooit.

Achter het stuur oogt het bekend voor hen die de nieuwe Espace al vanbinnen hebben gezien. Dezelfde klokken, hetzelfde multimediascherm, dezelfde klimaatregeling. De grote vliegtuigpook heeft het niet gered. Jammer, het heeft wel iets stijlvols. Verder is de afwerking redelijk op orde voor het D-segment. Om je heen vind je veel grote opbergvakken. In de deur, de middentunnel, het handschoenenkastje: het is allemaal prettig breed opgezet.

De bediening is nog redelijk maar werking van het R-link multimediasysteem is dat niet. Het laden van verschillende menu's of kaarten duurt gewoon net even te lang, en dat wekt irritatie op. Wel goed is dat het systeem een touchscreen is maar dat je het ook met de knop op de middentunnel kunt bedienen. Rijdend is het tweede prettiger, stilstaand het eerste.

Motoren

Stilgestaan hebben we evenwel genoeg gedaan, op pad dus maar. Qua motoren is het redelijk overzichtelijk. We zien twee 1.6 turbo's aan de benzinekant, en twee aan de dieselkant. Een 1.5 dCi instapper maakt het aanbod af. Wij rijden met de 200 pk variant van de 1.6 TCe, die laat zien dat een sterke benzinemotor nog altijd een stuk prettiger is dan de instappers waar we door de fiscaliteit tegenwoordig vaak toe veroordeeld zijn. De loop is prima en de automaat met dubbele koppeling is een hele verbetering ten opzichte van de volautomaat in de laatste Laguna.

Het onderstel is opvallend anders dan dat van de nieuwe Espace. De Talisman deelt zijn platform met de MPV, maar ook met modellen als de Nissan X-Trail en Renault Kadjar en de afstelling verschilt duidelijk fors per model. Waar de Espace ouderwets zweverig is, is de Talisman een stuk strakker. Hij doet wat denken aan de afstelling van de derde generatie Laguna. Strak, maar wel wat stoterig. Het verschil tussen de standen sport en comfort van het Multisense-systeem is fors. Besturing, dempers, automaat, gasrespons: het past zich allemaal aan. Maar ook de werking van de vierwielsturing, een noviteit waarmee Renault nog steeds een USP heeft, verandert afhankelijk van de gekozen stand. Op hogere snelheid draaien de achterwielen namelijk dezelfde kant op als de voorwielen, wat de wegligging rustiger maakt. Op lage snelheid draaien ze tegen, waardoor de draaicirkel fors kleiner wordt. Hoe sportiever de gekozen stand, hoe hoger de snelheid waar het omslagpunt ligt. En dat merk je enorm! In de stand sport ramt de neus zich werkelijk naar binnen als je vlot een bocht instuurt. In hairpins blijft onderstuur enorm lang uit. In krappe steegjes of parkeergarages maakt het manoeuvreren juist weer heel gemakkelijk. Renault was in 2008 net BMW voor met de implementatie van zo'n systeem in moderne vorm. In het heden zie je het alleen op de Porsche 911, de Ferrari F12tdf en de BMW's 5- en 7-serie. Een mooie USP dus, maar Renault had er net even wat langer mee moeten testen om de boel fijn te slijpen. Nu maakt het de auto soms wat onrustig. Als je bijvoorbeeld van een haakse kruising een doorgaande weg op rijdt, dan zwabbert de kont eventjes na. Zo creëer je wat slordig rijgedrag, wat niet heel verfijnd overkomt. Juist door dat soort zaken mist Renault nog aansluiting bij de top van het segment. De rangorde in de middenklasse wordt dus niet ineens ruw verstoord met de komt van deze auto. Met een vanafprijs van 30.590 euro voor de 110 pk diesel is auto bovendien niet extreem goedkoop, maar als je rijk aangeklede versies gaat vergelijken met concurrenten, dan oogt het ineens een stuk beter. En dan wordt value for money ineens de grootste plus van de Talisman. Net als bij de Laguna's altijd het geval was dus. Het nieuwe Talisman-avontuur begint in januari, als met de sedan bij de dealers staat. De Talisman Wagon volgt in april.