Test: Honda Civic Tourer (2014)

Het is alweer even geleden dat Honda een stationwagen in het C-segment had. De laatste was de Civic Aerodeck in de jaren 90. Maar nu dedert er dus weer een Japans volumekanon de Nederlandse markt op. Nou ja, Japans: de Civic Tourer is volledig in Europa ontwikkeld en wordt in Engeland gebouwd.
De reden voor zo'n mid-size station ligt voor de hand: het D-segment wordt in rap tempo stukken minder belangrijk ten gunste van het C-segment. Ten opzichte van de vijfdeursversie is de Tourer 23,5 centimeter langer. Dat zit voor een groot deel in de overhang aan de achterkant, de wielbasis is niet extreem groot. Maar als je iets doet, kan je het maar beter goed doen, dachten ze bij Honda. En dus heeft deze Tourer meteen de grootste kofferbak in z'n klasse. Met 624 liter verslaat hij andere 'grootmachten' als de Golf Variant en de Octavia Combi. Hij verslaat zelfs grote broer Honda Accord, die nota bene een segment hoger opereert. Zie daar het verschil tussen een lifestyle station en een echte 'wagon'. Al die ruimte is bovendien goed toegankelijk. Er is geen tildrempel, maar onder de bodem vind je wel een extra ruimte waarin je twee vliegtuigkoffers kwijt kunt. Heb je een hoge plant, dan kun je de bodem laten zakken voor extra hoogte. Klap je de achterbank om, dan creëer je een vlakke laadvloer en groeit de bagageruimte tot 1.600 liter.

Een nog altijd uniek systeem zijn de 'magic seats' achterin. Omdat de brandstoftank onder de voorstoelen ligt is het mogelijk het zitvlak van de achterbank om te klappen. Zo krijg je een superhandige hoge ruimte achter de voorstoelen, waar je bijvoorbeeld een fiets of een plasma-tv in kwijt kunt. Honda heeft overigens rekening gehouden met 'actief' gebruik van die ruimte door een stof te laten ontwikkelen waar vuil zich niet aan hecht. Op de manier zuig je de boel gemakkelijk uit. Kom maar op met die Golden Retriever!

Laag omslagpunt
Wij reden met de 1.6 dieselmotor, die het met zijn 120 pk en 300 Nm vooral van zijn koppel moet hebben. Opvallend genoeg denkt Honda dat een zeer groot deel van de Civic Tourer-rijders voor de diesel zal gaan, men calculeert dat het omslagpunt bij een ongelooflijk lage 12.000 kilometer per jaar ligt. Dit mede dankzij de relatieve lage prijs voor de dieseluitvoering (zie kader). Daarmee heb je ook meteen de fijnere motor, omdat je met de 1.8 benzine (140 pk) flink wat toeren moet maken. De dieselmotor is wel een beetje rauw en de toerenverval tussen de 1e en 2e versnelling is fors, maar je komt wel goed vooruit. puur op trekkracht. Trek je snel op omdat je bijvoorbeeld vanaf een uitrit jezelf in druk verkeer haast, dan kunnen de voorwielen al dat koppel soms niet aan. Opvallend genoeg spinnen ze fors door voordat de tractiecontrole ingrijpt. Omdat de Civic sowieso gefacelift is, is het onderstel iets anders dan de vijfdeurs Civic die je nu op de weg ziet. Men heeft de auto's ietsje minder bonkerig gemaakt door wat wijzigingen aan de voorwielophanging door te voeren. Aan de achterzijde heeft de Tourer actieve dempers gekregen om goed om te kunnen gaan met eventuele zware lading. Als bestuurder kun je bovendien handmatig kiezen of je voor comfort of dynamiek gaat, de verschillen zijn goed merkbaar.

Fijn weggedrag

De Civic Tourer weet goed raad met de slechte wegen in Italië, en ligt in bochten zeer goed. De koets gaat nooit dweilen en voordat de auto onderstuurt, rijd je flink harder dan je normaal gesproken in een familie-auto doet. De besturing is vrij licht en opvallend direct. De feedback kan beter, maar je hebt wel door wat er gebeurt. Zoals bijna altijd excelleert Honda met zowel de koppeling als de versnellingsbak. Korte strakke slagen en een lichte lineaire koppeling. Zo gemakkelijk dat je je afvraagt waarom andere merken er soms zo'n moeite mee hebben.
Helaas lijkt het alsof Honda er klaar mee was nadat ze goed naar praktisch gebruik en de techniek hadden gekeken. Het interieur is namelijk vrij mager voor dit segment. Sowieso gaat het design alle kanten op. Klokken voor je neus, twee verschillende schermen, en dan een gefiguurzaagd gat in de middenconsole waar het multimediasysteem in zit. Het oogt gewoon wat rommelig, iets wat ook al het geval is in de nieuwe CR-V. Daar komt bij dat het materiaalgebruik niet denderend is. Harde kunststoffen, grove knoppen, en het leer op de stoelen zou uit een Cadillac uit de jaren 80 kunnen komen. De afwerking is daarentegen wel weer goed, het ziet er zeker niet uit alsof het snel stukgaat.