Rij-impressie - BMW M4 Cabriolet

Eind mei reden we al met de nieuwe BMW M3 en M4, nu is het dan tijd om kennis te maken met de open versie van de opper-F32, die de codenaam F33 draagt. Puristen ­zullen wellicht vraagtekens plaatsen bij de onvermijdelijke gewichtstoe­name van een open versie, omdat die extra kilo's indruisen tegen het hoofddoel van de M-reeks. Feit is echter dat BMW zich nooit iets van die scepsis heeft aan­getrokken. Sinds de eerste reeks, de E30 uit de jaren 80, is er een open M3 en ook bij de nieuwe generatie, al heet die dan M4, is open rijden een optie. In drie decennia groeide de M3 in alle opzichten. De viercilinder met 215 pk van weleer groeide van een zes-in-lijn naar een formidabele vier­liter V8 met 420 pk. Deze laatste machine had dan ook een hoop mee te zeulen: woog de eerste M3 Cabrio nog geen 1.400 kilo, de E93 legde bijna 1,8 ton in de schaal. Maar de tijden zijn veranderd en de gevolgen daarvan gaan niet aan de opper-Drie of -Vier voorbij. De huidige generatie is terug naar een zes-in-lijn. Om te voorkomen dat hij in prestaties een stap terug moet doen, heeft de M3/4 voor het eerst in zijn historie een turbo­. Ook dat is voor de puristen even slikken. Als ze dan zijn uitgeslikt, is het genieten van een vermogens­toename van 11 pk naar 431 pk en – belangrijker – een koppel dat van 400 naar 550 Nm steeg. Het gewicht werd tegelijkertijd met 60 kilo afgetraind naar 1.725 kilo leeg en dat alles zorgt ervoor dat deze cabrio in 4,4 seconden op de 100 km/h zit. Daarmee heb je de ultieme toupetjes-remover.

Hardtop-hardliners

Nou hebben we naast de M-puristen ook nog de cabrio-puristen en ook die zullen zo hun bedenkingen hebben bij de open 4-serie. Terwijl veel andere merken teruggaan naar de stoffen kap, blijft BMW aan de hardtop vasthouden. Naar eigen zeggen is dat vooral voor de Amerikaanse markt. Daar gaat namelijk de helft van de open 4-series naartoe en in dat land hebben ze een sterke voorkeur voor de hardtop. Toegegeven: het is nog steeds beter te isoleren en beter bestand tegen vandalisme, maar het doet in gesloten toestand wat af aan het echte cabriogevoel. Daar staat tegenover dat BMW als geen ander de kunst beheerst om een harde kap weg te werken zonder een potsierlijk dik en hoog achterwerk op de koop toe te nemen. Dat bewezen de Beiers al met de huidige Z4, maar nog meer met de veel grotere 3-serie en nu dus opnieuw met de Vier. In open toestand verwacht je geen harde kap onder de kofferklep, dicht geloof je amper dat het een cabrio is. Het enige minpunt: de gewone Vier is zo mooi, dat de dichte Cabrio daar wel wat minder naast oogt. De kap kun je voortaan ook rijdend openen, maar dat is in deze klasse zo langzamerhand meer regel dan uitzondering. Bij de meeste auto's kan dat tot een snelheid van 30 à 40 km/h, terwijl bij de M4 18 km/h het maximum is. Daar staat tegenover dat de procedure maar 20 seconden duurt; bij het gros van de driedelige constructies zit je algauw aan de 25 tellen. De kap neemt flink wat ruimte in beslag en laat een niet overdreven 220 liter bagageruimte over. Dankzij een hefsysteem, zoals we dat eerder bij onder meer de Volvo C70 zagen, is die wel goed bereikbaar. Bovendien kun je de rugleuning van de achterbank neerklappen om wat meer ruimte te creëren. Geniaal in al z'n eenvoud is de uitsparing achter de rugleuning, waar het opgevouwen windschot precies in op te bergen is.

Aan de beademing

Al is de harde kap gebleven, motorisch is de BMW M4 Cabrio volledig anders dan zijn voorganger. We schreven het al: de atmosferische V8 is vervangen door een kleinere, zuiniger zes-in-lijn. Dat hoeft niet bezwaarlijk te zijn, want in de tweede en derde generatie lag ook een zescilinder en daar hoorden we nooit iemand over klagen. Om de prestaties niet onder te laten doen voor die van zijn voorganger, heeft de M4 een dubbele turbo. En nee, dat is niet ieders ding. Maar dan kun je nog zo hard zeggen dat echte mannen niet aan de beademing hoeven, zodra je onderweg bent is dat vooroordeel gauw vergeten. Het koppel van 550 Nm is al ruim onder de 2.000 tpm aanwezig, desondanks blijft het feest tot ver boven de 7.000 tpm door te gaan. De beleving blijft geweldig. Ja, het geluid is synthetisch opgepept. Maar ach, grote dance-artiesten raken ook nog amper een akoestisch instrument aan en toch legt dat ze geen windeieren. De zeventraps DCT geeft je oren en rug even harde klappen om het spektakel compleet te maken. De traagheid van het gaspedaal, die kenmerkend is voor een turbomotor, heeft BMW verholpen door bij gas los de inspuiting in stand te houden. Wat nou turbogat?

Perfect uitgebalanceerd

Zeker wanneer je dicht rijdt, is de stijfheid van de carrosserie erg goed voor een cabriolet, maar zelfs open moet je echt slecht wegdek opzoeken om last te krijgen van de iets mindere torsie­stijfheid. Het onderstel is perfect uitgebalanceerd en geeft zo veel feedback, dat je ruim van tevoren aanvoelt wanneer je te ver gaat. Met alle systemen uit kun je er een bende van maken, maar dan is het toch echt je eigen schuld. De elektrische stuurbekrachtiging is net als de turbo iets waar je bij voorbaat misschien wat huiverig voor bent, maar de twijfel verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra je het stuur in de hand hebt. Er zit flink wat gevoel en weerstand in. Dankzij de lagere CO2-uitstoot is de M4 goedkoper dan zijn voorganger en of dat nu wel of niet de reden is, BMW Nederland vertelt ons dit jaar al ruim vijftig M3's en M4's te hebben verkocht, een verviervoudiging van de normale aantallen. Met de Cabrio hopen ze dat succes te verdubbelen. Als mijn budget het zou toelaten, dan had ik graag een steentje bijgedragen aan dat succes.