Rij-impressie Audi R8 V10 Spyder

'Hoe ver is Monaco rijden?' Een logische vraag tijdens de introductie van de Audi R8 Spyder, die in het Zuid-Franse Nice plaatsvindt. Het ministaatje vol pracht en praal is natuurlijk dé ideale plek om te flaneren met een auto als deze, maar vandaag gaat het ons nadrukkelijk om de snelweg tússen Nice en Monte Carlo. De kronkelende A8 in noordoostelijke richting is namelijk bezaaid met lange tunnels, en dat is precies waar Audi's nieuwste knalmachine zich van zijn beste kant laat zien. Al gaat het niet zozeer om het 'zien', want bij deze auto zijn het je oren die verreweg de meeste prikkels moeten verwerken.
Want al zodra je de sleutel omdraait, merk je dat het ontwikkelingsteam van Audi zich volledig heeft uitgeleefd op het uitlaatsysteem van de R8 Spyder. De open sportwagen komt met een intense brul tot leven, om vervolgens weg te sterven tot een verwachtingvolle dreun. Zet de R8 in beweging en de dreun transformeert zich tot een donker, dreigend geluid, dat telkens opnieuw aanzwelt wanneer je overschakelt. Doe je dat niet en laat je de transmissie in een versnelling staan, dan speert de toerenteller omhoog, begeleid door een steeds hoger oplopende snerp. Dat spelletje kun je volhouden tot een machtige 8.700 toeren per minuut, en bij dat toerental gilt de V10 het werkelijk uit alsof je een F1-bolide van tien jaar oud op z'n falie geeft. Verslavend. Het huilen gaat door merg en been, je krijgt er acuut kippenvel van, en een ongetwijfeld veel te brede grijns op je gezicht. De twee uitlaten, die prachtig in de achterbumper zijn geïntegreerd, braken met andere woorden geen geluid uit. Ze componeren een symfonie.

Trommelvliesmassage
Audi is terecht trots op dit geluid, al kan dat gehuil en gebrul op den duur natuurlijk wel wat irritant worden. Geen probleem, want wie het zat is sluit gewoon binnen negentien seconden de zachte cabriokap en rijdt zonder problemen in een R8 die geluiden van buitenaf opvallend goed weert. Zoals we gewend zijn van Audi opent en sluit de kap (naar wens leverbaar in rood, bruin en zwart) ook rijdend tot vijftig kilometer per uur. Vooral op de snelweg valt op dat er met het dakje dicht weinig windgeluid binnen dringt, en ook de motortonen verdwijnen succesvol naar de achtergrond. Toch wel prettig. Maar wat nu als je de kap hebt moeten sluiten omdat de zoveelste moesson uit de wolken stort, terwijl je juist van de V10-klanken wilt genieten? Ook daar heeft Audi een voorziening voor ingebouwd, want elke Spyder is standaard voorzien van een achterruitje dat je elektrisch kunt laten wegzakken. Dat principe kennen we al uit onder meer de BMW 6-serie cabriolet, en het werkt uit de kunst. Terwijl de kap regen buiten houdt, krijgen je trommelvliezen een ouderwetse massage van de tien cilinders die pal achter je rug staan te dansen. En geloof ons; dat is wat je wilt in deze R8.
De Spyder is leverbaar met zowel een handgeschakelde zesbak als de gerobotiseerde R Tronic-transmissie. Het is moeilijk aan te geven welke de voorkeur geniet. We zijn namelijk geen onverdeelde fan van de R Tronic; vooral bij het sukkelen van verkeerslicht naar verkeerslicht werkt de halfautomaat erg onrustig en hakerig, zelfs wanneer je handmatig schakelt met de flippers aan het stuurwiel. Bij hoge toeren vallen de puzzelstukjes echter precies op hun plek; nog steeds wisselt de bak niet bijster snel van verzet, maar de rake klappen die door de aandrijflijn gaan passen juist uitstekend bij het karakter van deze volbloed. De PDK in de Porsche 911 Turbo schakelt zonder twijfel vloeiender en sneller, maar dit voelt bruter. Waar de Porsche je bij wijze van spreken een beschaafd handje geeft tijdens het schakelen, deelt de R8 een ruige maar uiterst bemoedigende schouderklop uit. Alsof je een potje aan het stoeien bent! En met de handbak kun je alsnog niet tegen de R Tronic op; door z'n launch control knalt-ie de Spyder in 4,1 seconden moeiteloos naar de honderd, terwijl 0-200 zo'n 12,4 seconden in beslag neemt.

Driehonderd-plus
De direct ingespoten V10-middenmotor in de Spyder is krek dezelfde motor als die we kennen uit de R8 Coupé, dus dat betekent dat je 525 pk onder je rechtervoet hebt. Bij een gewicht van 1.720 kilo komt dat neer op een specifiek vermogen van 100.9 pk per liter motorinhoud, dus elke pk hoeft (zonder bestuurder) slechts 3,3 kilo voort te stuwen. Het aluminium blok stuwt de Spyder door naar een topsnelheid van 313 kilometer per uur, een tempo dat je ook gewoon kunt bereiken met de kap open. De driehonderd-plus hebben we niet gehaald, maar het gemak waarmee de R8 illegale snelheden bereikt is ronduit verbazingwekkend. Rond de 6.000 toeren, het punt waarop je een dip in de vermogensafgifte verwacht, blijft de FSI doortrekken als een renpaard dat de stal ruikt.

Gaan, en gaan, en gáán!
De vierwielaandrijving onder de Spyder is constant, maar belangrijk om te weten is dat verreweg de meeste kracht (85 procent) naar de achterwielen gaat. Als de omstandigheden daarom vragen, gaat er in 'n fractie van een seconde tot dertig procent van de power naar de voorwielen. Dit zorgt er – samen met de bijna ideale gewichtsverdeling – voor dat de R8 Spyder opmerkelijk evenwichtig van richting verandert en in bochten lang neutraal blijft. Het ESP grijpt op de grens lichtjes in, terwijl je de R8 met die systemen uit prachtig kunt laten zwieren. Jammer is de besturing, die wat ons betreft directer had mogen zijn. Scherp en precies als een Gallardo is de R8 niet, maar dat is een bewuste keuze van Audi. Met een R8 Spyder kun je namelijk wél rustig en comfortabel over de kustwegen tussen Nice en Monte Carlo rijden. Al pakken wij ook de volgende keer duizend maal liever die tunnels…