Renault Scénic (2009) - Test

Als je ruimte zoekt, moet je het goed doen. Dat lijkt tenminste het credo bij de Renault Scénic. Sinds de introductie van de grotere Grand Scénic delft de korte versie wat verkopen betreft het onderspit, tenminste in Nederland. Het merendeel van de kopers opteert voor de langere versie van het tweetal, met als gevolg dat bij het verversen van het Scénic -programma de 'Grand' als eerste aan de beurt was. Nu volgt dan de korte variant, die liefst 22 centimeter korter is dan zijn broer. En daarmee houden de verschillen niet op, want net als Citroen met de Picasso doet hebben de twee een heel eigen uiterlijk meegekregen. Aan de voorzijde toont de 'petit' Scénic sportiever door de zilverkleurige luchtinlaten in de voorbumper, net als de Megane Coupé die heeft. Ook de achterzijde biedt een heel andere aanblik. Waar de Grand een nogal forse en wat saai vormgegeven derriére met langgerekte achterlichten heeft, toont de korte Scénic van achteren wat krachtiger met L-vormige achterlichten.

Maar het zal duidelijk zijn dat de inkrimping van de MPV niet alleen maar positieve gevolgen heeft gehad. Hoewel Renault claimt dat de Scénic de meeste knieruimte op de achterbank biedt in dit segment, houdt het niet echt over. Kies bovendien niet voor het panoramadak, want dat maakt de hoofdruimte nogal beperkt. Voor niet al te fors uit de kluiten gewassen volwassenen is het overigens goed uit te houden, mede door de prettig zachte kussens van de bank die desalniettemin het lichaam voldoende steun bieden. Op de voorstoelen is het van hetzelfde laken een pak, bovendien is de zit minder busjesachtig dan voorheen. Het stuur staat wat verticaler en samen met een groter verstelbereik van de voorstoelen zorgt dat ervoor dat je een fijne zitpositie kunt instellen. Even wennen is het aan het wat speelgoedachtige instrumentarium met grote digitale cijfers dat recht voor je neus prijkt, maar in de praktijk blijkt de afleesbaarheid goed voor elkaar te zijn. Sowieso is de ergonomie aan boord goed voor elkaar. De raamstijlen zijn mooi slank en het zicht rondom is goed. Wat eveneens tot tevredenheid stemt is het speels gelijnde dashboard dat is afgewerkt met fraaie, hoogwaardig ogende en aanvoelende materialen. Dat was vroeger bij Renault nog wel eens anders. Maar het irriterende kraakje in onze testauto met nog geen 600 kilometer op de klok geeft wat minder vertrouwen in de duurzaamheid.

Wat rijden betreft, hebben de Fransen hun oude specialiteit weer toegepast: comfort. De Scénic weet goed raad met wegoneffenheden en het is bovendien heerlijk stil aan boord, ook in het geval van de door ons gereden versie met 1,5 liter dieselmotor. Wel is duidelijk te voelen dat de auto straffer is gedempt dan zijn voorganger, waardoor hij op kuilen nog wel eens stoterig wil reageren. De keerzijde van die medaille is dat het overhellen in bochten aanzienlijk is verminderd, de Scénic beschikt over een uitstekende wegligging met in het grensbereik veilig, voorspelbaar onderstuur. Verwacht echter geen snaarstrak sturende auto. De elektrische stuurbekrachtiging voelt minder kunstmatig aan dan bij eerdere Renault, maar is rond de middenstand nog altijd wat doods. Desondanks kun je de auto nauwkeurig plaatsen.

Wat opvalt is dat de koppeling ook bij de door ons gereden dieselversie met 240 newtonmeter koppel prima valt te doseren, waar deze bij andere Renaults nog wel eens bijterig wil reageren. In combinatie met een licht werkende, zij het wat rubberig aanvoelende versnellingsbak met hooggeplaatste pook zorgt dat voor voldoende schakelcomfort.

Zoals je bij een MPV mag verwachten barst ook de nieuwe Scénic welhaast uit zijn voegen van de bakjes en vakjes. Samen zorgen ze voor 86 liter aan opbergruimte, naast de 522 liter die de bagageruimte te bieden heeft. Dat is uit te breiden tot maximaal 1.637 liter, of 1.837 liter als je de stoelen uitneemt.