Renault Clio 1.4 16V Privilège (2001)

Met de opfrisbeurt voor de Clio komt Renault eigenlijk eerder dan verwacht. De tweede generatie Clio kwam in 1998 op de markt en doorgaans volgt er dan na zo"n vier jaar een flinke facelift om daarmee nog een jaar of drie, vier vooruit te kunnen. Renault komt dus nu al op de markt met wat ze zelf een nieuwe Clio noemen. Dat "nieuw" is wat overdreven, want wie goed kijkt, ziet gewoon de vorige Clio met een andere snuit. Een faceliftje mag je het echter ook weer niet noemen, want de Renault is ook onderhuids serieus aangepakt.
Wij gingen met de 1.4 16V uitvoering op pad, om eens te kijken of dit te merken is. De geteste versie was een zogenaamde Privilège uitvoering, waar eigenlijk alles wel op en aan zit. We noemen onder andere ABS, 4 airbags, airco, radio-cd-speler, boordcomputer, sportstoelen, elektrische ramen en spiegels, kortom, je voelt je lekker verwend! De jongste generatie Clio kijkt goedgeluimd de wereld in. De nieuwe snuit met de apart gevormde koplampen is absoluut geslaagd. Aan de achterkant is er nauwelijks iets veranderd; je herkent deze Clio aan het rondje voor achteruitrijlampen en knipperlichten in de lichtblokken. Deze Clio heeft dus ook de karakteristieke, aan de bovenkant sterk gekromde achterruit. Zorgt wel voor grappige effecten in de binnenspiegel: we hebben nog nooit zoveel coupémodellen zien rondrijden. De afmetingen van de nieuwste Clio zijn vergaand identiek met die van zijn voorganger. Met zijn lengte van 3,81 meter is "ie toch lekker compact zonder dat de interieurruimte daarbij echt tekort schiet. Voorin zitten alleen echt lange lieden niet helemaal lekker. Achterin is er een redelijke ruimte voor de benen, maar door het schuin aflopende dak is de hoofdruimte krap; hier scoren veel concurrenten beter. De instap naar achteren gaat natuurlijk bij de geteste vijfdeurs relatief makkelijk. De kofferruimte heeft behoorlijke afmetingen en slaat een goed figuur tussen de klassegenoten. De achterbank is uiteraard neerklapbaar, al ontstaat er - mede door de extra versteviging tussen wielkasten - geen vlakke laadvloer.
We zeiden al dat Renault diepgravend te werk was gegaan bij deze update. Dat zie je ook meteen als je instapt, want de kleine Renault heeft een volledig nieuw dashboard gekregen. Het ziet er volwassen uit, is strak uitgevoerd en de instrumenten zijn prima af te lezen. Een minpuntje vinden we het ontbreken van een duidelijke markering voor het rode gebied van de toerenteller. Als je heel goed kijkt, zie je dat de streepjes bij de hogere toerentallen ietsje dikker zijn. Hier heeft Renault iets te veel bezuinigd, want het traditionele likje rode verf is veel duidelijker. De Clio is leverbaar met een hele reeks motoren, met vermogens van 60 tot 172 pk. Uit die mix van beschikbare motoren, kozen wij dus voor de 1.4 16v met 98 pk. Je moet even stevig doortrappen om hem echt wakker te schudden, maar dan gaat "ie ook.

Werken

Je hoort hem bij hoge toeren wel werken, maar echt hinderlijk is dit niet. Aan het gunstige verbruik kun je zien dat dit een moderne krachtbron is. De optimistische fabrieksopgaven halen we niet helemaal, maar 1:14,1 voor een bijna 100 pk sterke 1.4 16V is heel netjes. Je zou het niet verwachten, maar je zit soms behoorlijk te schudden in de Clio. Het lijkt erop dat Renault uit comfort-oogpunt heeft gekozen voor te slappe motorsteunen, wat resulteert in een pook die bij gas loslaten aardig heen en weer zwiept.
Rijden doet de Clio als de beste, zeker met deze als extra gemonteerde lichtmetalen velgen met platter en breder rubber. De elektrisch bekrachtigde besturing zorgt voor een lekker stevig gevoel en een directe reactie van de voorwielen op commando"s voor richtingverandering. Onderstuurneigingen blijven binnen de perken, en uiteraard hebben we ook nog even gekeken of de Clio reageert op plotseling gas-los in een rap genomen bocht. Daar hoef je je niet ongerust over te maken: hij lijkt zich even te zetten en dan houden de achterwielen gewoon het spoor. Vergeleken met de nu als "oud" te boek staande Clio is de nieuweling er flink op vooruit gegaan. Een leuk snuitje, rijke uitrusting, prima rijdend, behoorlijk vinnig motortje en degelijk aanvoelend. De Clio 1.4 16v Privilège is een serieuze auto, die het predikaat "stadsautotje" aardig is ontgroeid.