Renault 19 Europa 1.4 (1994)

Begin 1992 verraste Renault de autowereld met een ingrijpende facelift van zijn toen nog slechts vier jaar jonge model 19. Dat bleek nodig, want in de druk bezette lagere middenklasse kwam hij minder goed uit de verf dan zijn makers hadden verwacht. Nu was de oude 19 lang niet onaantrekkelijk, maar vergeleken met de opdringende concurrentie toonde hij wat saai en werd hem soms gebrek aan karakter verweten. Dat werd nog eens extra benadrukt doordat andere merken vrij kort na de introductie van de 19 in hetzelfde marktsegment met interessante alternatieven op de proppen kwamen.
Het antwoord van Renault was een tamelijk ingrijpende restyling van de 19. Het resultaat werd een auto die in technisch opzicht geen sterke wijzigingen heeft ondergaan, maar wel een markanter uiterlijk kreeg. Uiteraard bleef het interieur daarbij niet achter: inrichting en uitrusting wonnen merkbaar aan vriendelijkheid en functionaliteit. Het 19-programma omvat een 3- of 5-deurs hatchback, een 4-deurs sedan en een cabriolet.
Voor deze test kozen we de eenvoudigste uitvoering: de driedeurs 1.4 Europa met het bescheiden vermogen van 43 kW/60 pk. Deze 1.4 Europa is met uitzondering van de cabriolet in alle carrosserie-versies verkrijgbaar. Tegenwoordig volgt de naamgeving van de 19-modellen het Clio-systeem, waarbij de uitrustingsniveaus worden aangeduid met de letters Europa, Lattitude en Elysee. De allerduurste versies maken trouwens uitzonderingen op de regel, want die heten Cabriolet en 16V.

Zinvolle verbeteringen
Onze testwagen was dus het 'instapmodel', maar dat wil geenszins zeggen dat hij daardoor een kale indruk maakte. Ten opzichte van de ruim tweeduizend gulden duurdere Lattitude mist de Europa eigenlijk alleen een toerenteller, een oliepeilmeter, een kaartleeslampje, getinte ruiten en nog wat kleinigheden waar niemand over zal vallen. Voor het overige is de uitrusting heus voldoende; zelfs een klokje in het dashboard behoort tot de basisvoorzieningen.
Vergeleken met de 'oude' 19 vallen meteen het kleinere, prettig aanpakkende stuurwiel en de meer afgeronde vormgeving van het dashboard op. Daarna ervaar je aan den lijve dat de schakelaars en bedieningshendeltjes beter binnen bereik liggen dan voorheen en tenslotte blijken ook de hoger geplaatste ventilatieroosters een zinvolle verbetering. Uiteraard zit deze Franse auto prima: zowel voor- als achterin is er flink wat ruimte en de kwaliteit van de stoelen is uitstekend. Vooral tijdens het rijden komt dat goed tot uitdrukking: in combinatie met de niet te zachte, attent reagerende vering resulteert dat in een spreekwoordelijk-Franse comfort gewaarwording.
Op de snelweg komt daar nog bij, dat wind- en weggeluiden keurig op de achtergrond blijven, zodat je in deze 19 gerieflijk grote afstanden kunt afleggen. Tijdens zo'n lange rit merk je wèl dat de kleine motor behoorlijk moet werken voor de kost: bij hogere snelheden maakt hij flink wat toeren en dat is, mede door het lage achtergrondniveau, goed hoorbaar. Anderzijds heeft zo'n bescheiden cilinderinhoud het voordeel van een sympathiek benzineverbruik: de 19 kwam tijdens de veeleisende testperiode gemiddeld aan de 1:12,6 en dat betekent dat men in de dagelijkse rijpraktijk op 1:14 of beter kan rekenen.
Opzienbarende prestaties mogen van het 60 pk-machientje niet worden verwacht, maar met een gemeten topsnelheid van 160 km/h en een acceleratie tot 100 in bijna 15 seconden komt hij in ons verkeer zelden iets te kort. Alleen als je echt haast hebt, ga je naar pittiger prestaties verlangen, vooral omdat het weggedrag van de 19 Europa duidelijk maakt dat deze auto heel wat meer vermogen aankan. Op een bochtig parcours toont hij zich heel vasthoudend en vrij van kuren, waarbij de accurate, onbekrachtigde besturing veel informatie doorgeeft. In de stad blijkt echter de keerzijde van de medaille: vooral het vrij kleine stuurwiel maakt het parkeren knap zwaar en dan zou enige assistentie geen kwaad kunnen.
Wie daar niet buiten kan, zal hogerop in het 19-programma moeten gaan winkelen en daar zit uiteraard een prijskaartje aan vast. De prijzen lopen uiteen van zo'n 28 mille voor de eenvoudige Europa 1.4 tot ruwweg twee maal dat bedrag voor de 137 pk sterke zestienklepper met alles erop en eraan. De ruime keus maakt het 19-concept interessant voor een grote groep kopers en dat is precies wat Renault voor ogen heeft. Samen met de Clio, de Twingo en de Laguna legt Renault daarmee een flinke claim op het drukst bezette deel van de markt.