Porsche Cayenne Diesel (2012)

Wanneer je met een echte sportwagen een flinke doordraaier induikt, kan die auto in de meeste gevallen meer dan jij aandurft. Het insturen is eigenlijk altijd het engste moment, omdat je dan pas ontdekt wat er mogelijk is en je niet altijd de ruimte hebt om te corrigeren. Het versnellen is minder eng: een kwestie van kijken waar het ophoudt: bij een sportieve auto voel je die grens van onder- of overstuur goed aankomen. In negen van de tien keer is dat onderstuur, ook bij achterwielaangedreven auto's. Je voelt in je stuur dat het rubber wat gaat wringen en dat kost snelheid. Maar hoe gaat dat in een SUV als de Cayenne? We sturen gevoelsmatig met iets te veel snelheid in, maar de auto geeft geen krimp en duikt naar binnen. Wanneer je gas bijgeeft, ramt de auto zich vervolgens zo snel de bocht uit dat we het niet kunnen nalaten enkele krachttermen te uiten.

De relatieve eenvoud waarmee je deze SUV harder door een bocht kunt jagen dan veel hothatches, maakt je ademloos. Op winterbanden, nota bene. Geen krimp, geen bandengehuil, geen kuren niets. Enkel onze open mond van verbazing terwijl we de bocht uit worden gelanceerd. Je verwacht veel en dan sta je nog versteld. Het lukte Porsche met de Cayenne. Deze auto stuurt ge-wel-dig.

De Cayenne is voorzien van luchtvering, maar die voelt minder kunstmatig dan bij sommige concurrenten wel eens het geval is. Geholpen door het voortreffelijke stuurgevoel maakt dat de Cayenne qua rijden tot een wonderkind.

De aandrijflijn helpt op zijn manier mee. Porsches eigen V6-dieselmotor (alhoewel: een Audi-motor diende als basis), goed voor 245 pk, is gekoppeld aan de achttrapsautomaat, die perfect reageert. Zeer vlot schakelt de automaat terug, zodat je op elk moment genoeg trekkracht tot je beschikking hebt, zonder dat je bij het wisselen van verzet grote schokken in de aandrijflijn voelt. De prestaties zijn vervolgens Porschewaardig. Zeker op de tussensprint doet de auto niet bepaald onder voor de V6-benzineversie.

Het interieur is subliem afgewerkt. Wel oogt het geheel wat druk, want Porsche heeft nog geen iDrive-achtig systeem. Je zit ook veel meer ingebouwd door de hoge en brede middentunnel vol knoppen: een inmiddels bekend Porschekenmerk. Het geeft aan dat de auto veel sportiever in de markt wordt gezet dan de meeste SUV's. Denk echter niet dat dit betekent dat je door het land stuitert. De auto is zeker niet keihard. Wat ook opvalt: vanbuiten oogt de auto relatief compact, zeker in vergelijking met de Cayenne van de vorige generatie. Maar aan de binnenkant merken we daar weinig van. Achterin hebben hoofd en benen het prima en de kofferbak doet met de banken opgeklapt niet eens veel onder voor die van de ML.

Wil je het terrein in met de Cayenne, dan kom je nog een aardig eind. Wel zul je enkele onderstelpakketten moeten aanschaffen om ook tot volledig sperrende differentiëlen te komen. Een offroadpakket zorgt vervolgens voor een beschermde bodem en skidplates, zodat je dure auto ongeschonden uit de strijd komt. Porsche snapt goed wat er van het merk wordt verwacht en stelt niet teleur. En dat met een diesel-SUV!