Porsche Cayenne Diesel

Vijftig procent; zo groot is het ­aandeel van de Porsche Cayenne Diesel ten opzichte van het totale aantal verkochte Cayennes in ons land. Van elke twee SUV's die het merk in Neder­land gaat verkopen, zal er naar verwachting één voorzien zijn van een zelfontbrander. Daarmee is-ie veruit de populairste Cayenne in Nederland, want de V8-benzine neemt bijvoorbeeld dertig procent van de ­verkopen voor zijn rekening, terwijl de Hybrid en de 'normale' V6 elk niet verder komen dan tien procent.

Hoewel een Porsche met dieselmotor voor sommige zelfverklaarde puristen 'de wereld op zijn kop' is, kunnen en mogen we de Diesel dus niet onderschatten. Kijk je naar het verleden, dan zie je inderdaad meteen dat de auto niet zoveel meer van doen heeft met de basiswaarden van het merk Porsche. Ooit begonnen met lage sportwagens, ­voorzien van benzinemotoren die bij voorkeur bij de achteras liggen, is het nieuwste ­product een kolos met een hoogte van 1,70 meter en 'n dieselmotor. En die ligt dan ook nog in de neus! De Cayenne Diesel is dus ­alles wat Porsche op het eerste gezicht niet is. Wat blijft er over van die vrees zodra je met de nieuweling gaat sturen?

Geen greintje ziel

Weinig, om met de deur in huis te vallen … Wanneer je de sleutel (die opvallend genoeg op een Panamera lijkt) links van het stuurwiel in het dashboard steekt en de motor tot leven laat komen, maakt zich eerst een vleugje teleurstelling van je meester. Zeker wanneer je net een Turbo hebt gereden, biedt het startsalvo van de Cayenne Diesel geen greintje ziel, kippenvel of spektakel. Hier is een zijdezacht draaiende zescilinderdiesel aan het werk; een machine die doelgericht z'n ding doet, en niet in het leven geroepen is om hooggespannen sport­wagenverwachtingen te wekken.
De Diesel klinkt ontzettend beschaafd. Wanneer je de nieuwe achttrapsautomaat, die onlangs ook in het zustermodel Volkswagen Touareg debuteerde, in 'D' zet, hoor je eigenlijk niets meer dan een aanzwellend gezoem. Van ratelen is absoluut geen sprake; dat doen ze netjes bij Porsche. De Tiptronic S – in principe een zesbak met twee overdrive-versnellingen – schakelt ­soepel en vloeiend, waardoor je een Cayenne Diesel lekker vlot door het verkeer heen loodst. Het enige minpuntje is de ­manier waarop de bak terugschakelt: om het verbruik te drukken duurt het wat lang voordat-ie een lager verzet inlegt. Hierdoor is de Diesel bijvoorbeeld tijdens inhalen niet zo bij de les als je hoopt. Aan de andere kant heeft de drieliter zescilinder met z'n 240 pk en 550 Nm voldoende pit voor vlotte prestaties. Over de sprint van nul naar ­honderd in 7,8 seconden zul je dan ook niet snel iemand horen klagen.

Typisch Porsche-DNA?

De Cayenne Diesel is weliswaar nieuw, maar dat vinden we niet terug in de motor. Het is namelijk nog steeds dezelfde diesel als het blok dat Porsche leverde in de eerste ­generatie Cayenne Diesel. Bovendien staat-ie ook in de prijslijsten van concernbroeders Audi Q7 3.0 TDI en de eerdergenoemde Touareg. Wel claimt Porsche dat de diesel maar liefst twintig procent zuiniger is dan de motor in de eerste Cayenne. De eerste generatie lustte 9,3 liter diesel per honderd kilometer, terwijl de nieuwe genoegen neemt met 7,4 liter. Naast de achttraps­automaat doet de komst van een start-/stop­systeem wonderen voor een gunstiger verbruik. Het feit dat de Cayenne 185 kilo lichter is dan z'n voorganger helpt natuurlijk ook mee. Dat is vooruitgang, maar wie ­typisch Porsche-DNA wil vinden in deze ­motor, kan lang blijven zoeken.

Om 'n meerwaarde te hebben ten opzichte van die Audi en VW, moet de Cayenne beter rijden. Nou, dat doet-ie! Vooral vergeleken bij de Touareg is de Porsche beduidend scherper terwijl-ie veel minder last heeft van onderstuur. Ga je met de Volkswagen hard een bocht in, dan gaat-ie vrij snel ­glijden over de voorwielen. De Cayenne blijft verrassend goed het spoor volgen en valt ook bij hoge snelheden nog kinderlijk eenvoudig te corrigeren.

Opmerkelijk is ook het verschil in stuur­gevoel. Bij de Porsche heb je goed contact met de voorwielen en veel directe feedback. Om alles nog wat scherper te krijgen levert Porsche systemen als actieve vierwiel­aandrijving die de aandrijfkrachten continu over de assen verdeelt en 'Porsche Torque Vectoring Plus' (variabele distributie van die kracht tussen de achterwielen).

Vreemd genoeg kunnen kopers van de Diesel die opties echter niet aanvinken op hun bestelformulier. Het instelbare onderstel PASM is wel leverbaar en da's een aanrader, omdat het de Diesel op afroep net een tandje strakker zet, óf juist een beetje comfortabeler. Verder moet de oliestoker het doen met een automatisch zelfsperrend centraal differentieel, dat bijvoorbeeld meer kracht naar de vooras stuurt zodra de achteras (die in principe de meeste power krijgt, namelijk zestig procent) tractie ­verliest. Dat werkt voldoende en gripverlies kent de auto nauwelijks, maar het geeft wel aan dat Porsche de Diesel ziet als de minst sportieve Cayenne. Ergens is dat jammer, al is het volgens een ontwikkelaar van het merk een bewuste keuze: "Kopers van een Diesel zijn door de bank genomen minder op zoek naar een ultrasportief rijgedrag dan mensen die bijvoorbeeld 'n Turbo bestellen. Daarom ontbreekt die optie." Daar kunnen we wel inkomen, maar hoewel de standaard Cayenne al scherp genoeg is om de eeuwige sceptici de mond te snoeren, had het Porsche gesierd als kopers die keuze zelf hadden mogen maken.