Peugeot 3008 - Mazda CX-5 - Vergelijkende Test

Door de vele cross-overs en SUV's die de afgelopen jaren over ons worden uitgestrooid, zou je het misschien niet zeggen, maar de verkoopstatistieken bewijzen dat we in ons land nog altijd vooral hatchbacks kopen. In de verkoop-top 20 staan maar twee cross-overs. Toch is het voor veel fabrikanten een interessant segment, want hoewel er in harde aantallen minder van worden verkocht, zijn de winstmarges doorgaans wat gunstiger. Bovendien: we hebben het nog altijd over duizenden auto's per jaar. Hoe maak je nu een SUV of cross-over tot een succes? Mazda heeft met de CX-5 een strategie gevonden die vrucht afwerpt. Het model ademt, zeker vanbinnen, een hoogwaardige sfeer die doet denken aan die van een premiummerk, maar zit daar prijstechnisch duidelijk onder. Zeker met een luxe uitrusting is het prijsverschil tussen een CX-5 en een vergelijkbare Audi of BMW schrikbarend groot.

Peugeot steekt niet onder stoelen of banken dat het met de 3008 iets soortgelijks voor ogen heeft. Het nieuwe model staat duidelijk op een hoger plan dan zijn voorganger en maakt veel duidelijker een keuze voor luxe en uitstraling, zonder het bijbehorende prijskaartje. Plaatsnemen in de 3008 voelt alsof je instapt in een nieuwe soort Peugeot. Het materiaalgebruik, de vormgeving en de algehele sfeer zijn van een ander niveau dan we van de Fransen gewend zijn. Door slim gebruik te maken van alternatieve materialen, zoals stof op het dashboard, ademt het kwaliteit. De digitale klokken voor je neus creëert een futuristische sfeer. Voeg daar – soms prachtige – details aan toe, zoals het rijtje tuimelschakelaars onder het navigatiescherm, en je hebt een overtuigend totaalplaatje. Toch zijn die mooie tuimelschakelaars tegelijkertijd een lapmiddel, want het trage infotainmentsysteem wordt er niet sneller van. Het werkt, want je kunt in elk geval naar het juiste submenu navigeren zonder je drie keer af te vragen of het touchscreen je aanraking opmerkt, maar daarna ben je toch aangewezen op het scherm zelf. Dat is, gezien de grote hoeveelheid functies, geen onverdeeld genoegen. Een prettiger verrassing is de ruimte die de 3008 aan zijn inzittenden biedt. De kleinere buitenmaten ten opzichte van de CX-5 leveren binnenin geen merkbaar verschil op. Je zit op de achterbank net zo goed en hoewel de bagageruimte met neergeklapte achterbank iets minder riant is, maakt het in vijfzitsconfiguratie geen noemenswaardig verschil.

INGETOGEN

De verschillen vind je voornamelijk vóórin, waar Mazda kiest voor een ingetogener design. Daardoor oogt het als je instapt allemaal minder spectaculair, maar gaandeweg valt op hoe goed de materialen zijn en vooral hoe ontzettend slim het interieur in elkaar steekt. De Japanner heeft weliswaar minder uitgebreide opties als het gaat om sfeerverlichting en digitale instrumenten, maar dankzij de centrale controller bedien je de zaken die overblijven veel sneller. Zeker tijdens het rijden zorgt dat voor minder afleiding en dus meer veiligheid. Hij is minder spectaculair, maar tegelijkertijd ergonomisch meer verantwoord.

Ook in de aandrijflijn bewandelt Mazda een andere weg dan Peugeot. Waar die laatste geheel in lijn met de moderne tijd een kleine turbomotor toepast, kiest Mazda voor relatief grote verbrandingsmotoren zónder drukvulling. Dat heeft als gevolg dat de tweeliter veel soepeler en voorspelbaarder op het gaspedaal reageert, maar dat de prestaties in harde cijfers nogal bescheiden zijn. Ga maar na: met 35 pk meer presteert de CX-5 op de tussensprints minder goed, al speelt het hogere gewicht daarbij een rol. Wel krijg je veel verfijning: je voelt amper iets van de viercilinder en de handgeschakelde zesversnellingsbak die Mazda aanbiedt, is er eentje in een goede Japanse traditie. De pook gaat licht, maar met heel veel feedback door het H-patroon, waardoor het schakelen een genot is voor degenen die daar prijs op stellen en geen nadeel voor mensen die dat niet doen.

De werkwijze van de 1,2-liter driecilinder turbomotor in de neus van de 3008 staat haaks op die van zijn tegenstander. Voor een motor met een oneven aantal cilinders loopt de PureTech-krachtbron weliswaar keurig rond, maar bij het af- en aanslaan van de motor en onder vollast voel je soms heel even een kleine onbalans. Ook het opbouwen van de beschikbare kracht verloopt wat minder verfijnd. Onder de 1.500 tpm gebeurt er minder dan in de CX-5. Pas daarboven begint de turbo op stoom te komen en bij 2.000 tpm sleurt de motor er opeens heel enthousiast aan. Om soepel te rijden, moet je dus leren hoe het karakter het best tot zijn recht komt. Daar staat tegenover dat de motor in zijn middengebied veel meer daadkracht toont, met betere prestaties als gevolg. De handgeschakelde zesbak heeft niet hetzelfde karakter als die van Mazda, maar de tijd dat de pook van een PSA-transmissie in de versnelling heen en weer danste, ligt gelukkig achter ons.

GOEDE ALLROUNDER

Naast ietwat weke handbakken heeft Peugeot gelukkig nog een traditie: fijne onderstellen. Daar past de 3008 naadloos in, want hoewel het onderstel primair op comfort is gericht, heeft de Franse fabrikant er een uitgebalanceerde auto van gemaakt, die ook bij wat steviger bochtenwerk niet meteen door de mand valt. In het begin is het kleine stuurwiel, dat bij een kleine verdraaiing al een vrij groot effect op de stuuruitslag heeft, even wennen. Dat wennen gaat echter verrassend snel en dan laat de auto zich niet van zijn stuk brengen. Ook niet door dwarsrichels midden in de bocht, die zonder moeite worden opgevangen en verwerkt.

Zoals gezegd, veert de 3008 verder comfortabel, wat zowel het nemen van verkeersdrempels als het rijden van lange ritten op de snelweg tot een bijzonder aangename bezigheid maakt. Ook Mazda heeft een goede allrounder neergezet, die weliswaar iets meer op dynamiek is gericht dan zijn Franse tegenstander, maar er niet significant van afwijkt. Hobbels en gaten worden iets nadrukkelijker doorgegeven en de CX-5 reageert bij het insturen wat directer, maar het blijven nuances. Iets wendbaarder, fractioneel minder comfort, maar geen noemenswaardige winst of verlies in dit opzicht. Wel vergt de stuurinrichting van Mazda iets minder gewenning dankzij het meer courante formaat van het stuurwiel.

Mazda houdt het gamma van de CX-5 erg overzichtelijk. In principe worden er vier uitrustingsniveaus geleverd en de losse optiemogelijkheden zijn beperkt. Onze duurtest-CX-5 is een tijdelijk leverbare versie die onder de naam GT Luxury door het leven gaat. In combinatie met de 165 pk benzinemotor kost die uitvoering een stevige € 39.990, maar dan zit wel zo’n beetje alles er standaard op wat je maar enigszins zou kunnen bedenken. Navigatie met Bose-audio, leren bekleding, elektrische stoelverstelling en verwarming, 19-inch lichtmetaal, een automatische achterklep, ledmatrixverlichting en alle veiligheidssystemen die Mazda kan leveren, hoef je dus niet bij te bestellen. Alleen metallic lak heeft een meerprijs, waarmee het totaalbedrag van onze duurtester op € 40.835 komt te liggen. Zeker niet weinig, maar gezien de uitrusting een nette prijs.

VOOR MINDER

De 3008 op deze pagina’s krijg je weliswaar voor minder geld mee, maar de uitrusting ervan is ook een stuk minder omvangrijk. Geen leren bekleding, geen stoelverwarming of elektrische verstelling en de koplampen gaan automatisch van grootlicht naar dimlicht, maar kunnen niet specifieke delen uitlichten, wat die van Mazda wel kunnen. De hier getoonde uitvoering staat voor € 37.500 voor de deur. Natuurlijk ontbreekt er ten opzichte van de CX-5 wel het één en ander, maar karig is hij niet.

Net als bij Mazda gaat het om een bijzonder uitrustingsniveau, al richt Peugeot zich met de Blue Lease Premium duidelijk meer op de zakelijke rijder. Voor € 34.850 zitten zaken als een elektrisch bedienbare achterklep, 19-inch lichtmetaal en navigatie er al op. Wel zul je de portemonnee moeten trekken voor de ledkoplampen en de metaallak, terwijl de meeste actieve-veiligheidssystemen eveneens om een investering vragen. Onder de streep eindigt de Peugeot 3008 heel dicht in de buurt van zijn grote voorbeeld. Peugeot kruipt dichter dan ooit richting de premiumhoek, zoals gezegd zonder het bijbehorende prijskaartje. De manier waarop de Fransen dat doen, is kenmerkend eigenzinnig. Het resultaat zit zo dicht bij het origineel, dat de scorekaart een winnaar moet uitwijzen. Dat is op zichzelf al een compliment.