Opel Frontera Wagon LTD 2.2 DTi-16V (1999)

Wat is het leuk om met een bullebak van een auto als deze Opel Frontera op een zandafgraving in het midden van het land tekeer te gaan. En wat is het leuk om dan te merken hoeveel je eigenlijk kunt doen met een 4WD. Net zo leuk is het trouwens als je merkt dat al die newtonmeters koppel van de machtige diesel soms toch niet voldoende zijn. 't Houdt een keer op. En dan staat zo'n Frontera van f 80.000 hopeloos vast in een berg rul zand. Maar het moet dan heus een fikse berg zijn én behoorlijk rul. Want reken erop dat de Frontera een serieuze terreinauto is die op onverhard zijn mannetje staat. Daar is het onderstel op afgestemd en daar is voldoende motorkracht voor aan boord. Maar het leuke van dit soort auto's is nu juist dat ze nog een andere persoonlijkheid hebben: die voor op de verharde weg. Hun stoere 4x4-imago nemen ze mee naar het asfalt toe!
De direct ingespoten dieselmotor is helemaal bij de tijd (komen we zo op terug) en verder biedt Opel een inschakelbare vierwielaandrijving tot 100 km/h. Een simpele druk op een knop op het dashboard en je hebt vierwielaandrijving. En dat kan tot die snelheid van 100. Daarnaast is er natuurlijk nog een lage gearing-mogelijkheid voor echte-mannenblubber.
Toen de Frontera z'n loopbaan begon, was de auto verkrijgbaar met de 2,8-liter uit de Isuzu Trooper. Dat was ook al een direct ingespoten dieselmotor. Toen kwam er een 2,5-liter diesel en nu huist er een lid van de Ecotec-familie van Opel zélf in de vernieuwde Frontera. De viercilinder multikleppendiesel is goed voor 115 pk en 260 Nm. De eerste versnelling is wat (typisch diesel) kort, maar daarna wil die terreinbeul van Opel er heus vlot vantussen. Met de souplesse zit 't wel snor en over het verbruik (1 op 11,8) van de 1700 kilo zware Opel zijn we ronduit enthousiast. Als dieselbouwer was Opel nooit een topper, maar deze krachtbron in deze auto is kortweg 'lekker'. En daar houden echte mannen van!
Op de Opel-bak en koppeling hebben we niets aan te merken: simpelweg prima voor elkaar.
Hoe beter een 4x4 in het terrein presteert, hoe meer je moet missen aan comfort, wegligging en handelbaarheid op de verharde weg. Klopt, maar ook op dit punt worden steeds betere compromissen gezocht en... gevonden. Is een auto als de Frontera ook een beetje een reisauto om, zeg 'ns wat, even een broodje Limburgse kaas te scoren in Maastricht? Welnu, maak daar maar een broodje gorgonzola van in Milaan. Geen probleem met deze Opel. Dat stomme, eh, stoere reservewiel achter op de auto belemmert wel het uitzicht naar achteren en deze 4WD heeft een betrekkelijk indirecte besturing. Maar dat is het enige typische 4x4-trekje dat lastig kan zijn. Voor de rest is het prima toeven in deze auto. De wielbasis staat garant voor een prima veercomfort. Dat hadden we niet zo goed verwacht van de Opel. Misschien komt het ook omdat die Opel zo'n forse afstand tussen de twee assen heeft. Ook over het zitcomfort en de ruimte binnenin hadden we geen klachten.
Stuurt dat nog een beetje in bochten, zo'n 4x4? Niks leukers dan lekker sportief sturen met een auto, die daar eigenlijk niet voor bedoeld is en... weer een verrassing! Zeker als je even hebt kunnen wennen aan de typisch hoge zit en de relatief indirecte besturing, blijkt ook op dit punt de vooruitgang. Je rijdt deze fullsize 4WD zo gemakkelijk als een Daewoo Matiz met stuurbekrachtiging. Bij wijze van spreken dan. We hebben wel eens een beter uitzicht gehad op meters, instrumenten, knoppen en hendels. Maar stoere modderkruipers als wij zijn, tillen we daar niet zwaar aan dit keer. Bijzaak.
U heeft vast wel eens gehoord dat stationwagons niet meer die pakezels van vroeger zijn. Precies zo moet u denken bij moderne 4x4's: niks geen kaal, Spartaans en oncomfortabel werkpaard. Aan de luxe binnenin kan menig knappe middenklasser nog een puntje zuigen. Toch ademt de Opel in de meest luxe Limited-uitvoering nog iets van 'doe maar een beetje gewoon'. De Frontera biedt ook achterin voldoende ruimte, dankzij de lange wielbasis. Ook de bagageruimte mag er zijn. Als familie-auto biedt hij zeker voldoende.
We zijn toegekomen aan een eindoordeel. Als serieuze terreinauto slaan we de Frontera hoog aan. Maar ook als rij-auto is de Opel prettig in de omgang.