Opel Corsa 1.2 16V Edition (2009)

Hoewel hij bij z'n introductie fris en modern oogde en mooi aansloot bij de andere Opel-modellen is het design van de Corsa toch niet het toppunt van tijdloosheid gebleken. En op het gebied van techniek heeft deze Opel eigenlijk nooit echt bakens weten te verzetten.

De Corsa beschikt over een keurig opgeruimd, maar tegelijkertijd enigszins sober interieur. We zien een grote, zilverkleurige middenconsole, die een verder vrij grauw interieur  opvrolijkt. Hoewel het model zoals gezegd alweer een tijdje meeloopt, zijn we zeker niet ontevreden over de materialen waar Opel de Corsa van voorziet. Wel erg hinderlijk zijn de reflecties van het dashboard in de voorruit. Met name als de zon erop staat, is dat ronduit irritant tijdens het rijden.

Wat ook niet onder de noemer fijn is te scharen: het nogal meedogenloze zitmeubilair. Het hangt natuurlijk in zekere mate af van je persoonlijke voorkeur, maar wat ons betreft zitten de stoelen van de Corsa aan de verkeerde kant van de scheidslijn tussen stevig en (te) hard.

Waar we een stuk beter over zijn te spreken, is de stevigheid van het Opelinterieur. Voor een auto die toch alweer drie jaar meegaat, is de materiaalkeuze acceptabel en het zit allemaal stevig in elkaar. De kofferbak is niet extreem groot, maar blijkt in de praktijk toereikend. In de testperiode wisten we zelfs vier mensen mét bagage voor een weekend kamperen in de Corsa te krijgen.

Traagheid ten top

De Corsa is voorzien van een 1,2-litermotor met 16 kleppen en dubbele bovenliggende nokkenas, die een vermogen van 80 pk en een maximumkoppel van 110 Nm produceert. Helaas moeten we concluderen dat de Duitse fabrikant met deze motor toch echt een steek laat vallen; wat is die 1,2-liter traag! Het lijkt haast wel alsof de helft van het vermogen niet beschikbaar is, zo gezapig komt de motor over. Om aan adequate prestaties te komen, moet je de motor flink op z'n donder geven, maar zelfs dan is het niet om over naar huis te schrijven.

Het sprintje naar de 100 km/h duurt 14,4 seconden en de tussenacceleraties zijn helemaal een drama. Nu verwachten we in dit segment natuurlijk geen topprestaties, maar een rit met vier personen plus bagage in het geaccidenteerde Limburg is op deze manier niet bepaald genieten. Zodra er een heuvel in zicht komt, is het zweten geblazen. En dan te bedenken dat Opel in de Corsa ook nog  een 1,0-liter driecilinder aanbiedt!

Het rijgedrag van de Corsa is stevig, maar niet oncomfortabel of echt sportief. Hij laat zich wat zwaar bedienen, maar dat betekent niet automatisch dat de Opel erg communicatief is. De stuurinrichting biedt namelijk wel wat tegendruk, maar er zit weinig gevoel in. Bij  rechtuitrijden op de snelweg is de besturing weer aan de nerveuze kant; je zit eigenlijk constant te corrigeren. Op den duur is dat erg irritant. Schakelen is een erg hakerige bedoening in de kleine Opel, een trekje dat we bij meer modellen van het merk hebben gezien. Het onderstel is vrij stug en daardoor voelt de Corsa stevig aan. Hij heeft ook niet veel last van overhellen in de bochten. Is de grens eenmaal bereikt, dan schuift de Rüsselsheimer keurig over z'n voorwielen naar de buitenkant van de bocht.