Opel Astra 1.4 Turbo Edition (2009)

De toekomst van Opel hangt zo'n beetje af van deze nieuwe auto. Het merk heeft allang niet meer het grote succes over de gehele linie dat het ooit had. Daarom móet de Astra simpelweg scoren, wil Opel de grote naam blijven die het tot op heden in Europa is geweest. De nieuwe Astra is een stuk breder en langer dan zijn voorganger, zodat er gewoon een forse auto voor je staat. En profil heeft hij wel wat weg van enkele directe concurrenten in zijn segment. Evengoed zien we ook de nieuwe designtaal van Opel, die het merk met de Insignia heeft ingezet. De kenmerkende V-vorm zie je ook veel in de Astra, zoals in de flank en in de voor- en achterlichten.

Aan de binnenkant is het helemaal een herbeleving van de grote broer. Middenconsole, de klokken, het stuur en zelfs de stengels rondom en de knoppen op het stuur: we kennen het allemaal uit de Insignia. Deze Insignia-kenmerken zorgen in elk geval voor een flinke dosis karakter. De middenconsole is erg vol, maar alles zit wel op de goede plek. Bovendien doen de mooie knoppen de Astra goed. Opel is erg trots op de tegen meerprijs leverbare sportstoelen in de auto, die in Duitsland al allerlei prijzen hebben gewonnen voor hun ergonomische vorm.

Los van alle wetenschap kunnen wij beamen dat de stoelen uitstekend zitten. Bovendien kan het stuur lekker ver naar je toe zodat er een prima zitpositie ontstaat. Een fijn sportstuurtje maakt het helemaal af. Wat wel iets tegenvalt, is de ruimte achterin. De hoofdruimte is in orde, maar voor de benen houdt het niet over. Merkwaardig, gezien de groei die de Astra in de lengte heeft doorgemaakt.

Gloednieuwe krachtbron

Onder de motorkap van onze Astra zit een gloednieuwe krachtbron, de 1,4-liter turbomotor met 140 pk. Opel heeft dit blok en de versnellingsbak zo aangepakt dat de auto maar 139 gram CO2 per kilometer uitstoot, waardoor de auto in ons land in aanmerking komt voor de 20-procent-bijtellingscategorie. Toch levert de motor wel een keurige 140 pk. Eenmaal onderweg valt wel op dat de ingenieurs zeker offers hebben moeten brengen om deze lage CO2-uitstoot te bewerkstelligen. Zo zijn de overbrengingen van de versnellingsbak erg lang, waardoor je al rap moet terugschakelen om fatsoenlijk te versnellen. In vijf en zes gebeurt er op dat vlak gewoon niets. Het gewicht van de auto speelt ook mee, want met een gewicht van 1.308 kilo is het niet de lichtste en dat merk je.

Onze testauto was standaard uitgerust met het Flexride-systeem, dat ook in de normale stand voor adaptieve demping zorgt. Bovendien is de achteras voorzien van zogeheten Watt-stangen. Deze vangen zijwaartse krachten beter op, zodat de auto volgens Opel strakker rijdt. In de praktijk valt dit niet tegen. De Astra stuurt sowieso lekker direct (maar niet té), wat altijd prettig is. Het onderstel blijkt ook dik in orde. De auto geeft in bochtencombinaties gewoon vertrouwen, omdat hij als een blok ligt. Als je er echt naar op zoek gaat, kom je uiteindelijk onderstuur tegen, maar de grens ligt ver weg, zelfs op natte wegen. Ga je vervolgens van het gas, dan komt de auto weer braaf in het spoor. De achterkant van de Astra blijft volledig in het gareel.