Opel Antara (2011) - Test

Eén ding moet je Opel nageven. Ze hebben het lef om een voortrekkersrol te nemen. Terwijl merken als VW en Ford nog zitten te slapen, komen de Rüsselsheimers begin 2007 met een antwoord op de succesvolle compacte SUV's van Hyundai en Kia. Die snelle zet is vooral te danken aan het feit dat deOpel Antara in feite óók een Koreaan is. Het deftiger zusje van de Chevrolet Captiva wordt deels bij GM-dochter Daewoo ontworpen en daar ook gebouwd. Dat houdt de prijs relatief laag, maar de bekende Duitse Gründlichkeit ontbreekt wel een beetje. De Europese concurrenten kijken langer de kat uit de boom, maar komen wel met auto's die de Antara qua raffinement het nakijken geven. Het effect liegt er niet om, VW verkocht vorig jaar 2.400 Tiguans, Opel bracht slechts 77 Antara's aan de man. Tijd voor actie met, volgens Opel, 'een nieuwe generatie' Antara. Een grote claim, die niet wordt onderstreept door een drastisch gewijzigd uiterlijk. Terwijl de Chevrolet Captiva onlangs flink op de schop ging, moesten de designers van Opel het schijnbaar met een beperkter budget doen. We spotten een grille in de nieuwe Opel-stijl, iets anders gevormde bodembeschermers en nieuwe achterlichten, maar dat was het dan wel zo'n beetje. Is dat voldoende om de concurrentie bij te kunnen benen?

Grofstoffelijk

Wanneer we de deur opentrekken, is het van hetzelfde laken een pak. De stoelen zijn gewijzigd, het instrumentarium doet wat frisser aan en de gebruikte materialen werden naar een hoger plan getrokken, maar dat kan niet voorkomen dat het dashboard licht gedateerd en wat grofstoffelijk aandoet. Zo zijn de naden tussen de diverse delen wat breed en steken de stuurhendels als puisten uit de stuurkolom. Het is overigens wel lekker overzichtelijk, er zijn geen verrassingen op het gebied van de ergonomie. De hendel van de handrem maakte plaats voor een elektronische bediening, waardoor er nu een opbergvak tussen de voorstoelen prijkt. Handig, maar als je naar de tweede versnelling schakelt, komt je elleboog er steeds tegenaan.

Met de interieurruimte zit het wel snor, zowel voor- als achterin valt er weinig te klagen. Maar het ruimte-aanbod in deze 4,60 meter lange auto is niet heel veel rianter dan in een beduidend kleinere en goedkopere SUV als de Mitsubishi ASX. En die heeft meer bagageruimte te bieden dan de wat magere 402 liter die de Antara in huis heeft. Dat is overigens wel 32 liter meer dan voorheen, een banden­reparatiesetje lost de thuiskomer af.De verbeterde voorstoelen zijn eenduidelijke aanwinst en bieden voldoendezijdelingse steun. Het optionele navigatie­systeem is laat met zijn instructies en de graphics ogen gedateerd, het is te hopen dat de nieuwe navigatiehulp die Opel nu in de Corsa levert ook in de Antara komt.

Grote stappen

Hoewel de Antara ogenschijnlijk weinig is veranderd, zijn er onderhuids grote stappen gemaakt. Qua rijgedrag hoorde de Opel nooit tot de hoogvliegers in zijn klasse, maar zaken als straffer afgestelde sta-bili­satorstangen, aangepaste vering en demping en opnieuw afgestemde stuur­bekrachtiging moeten voor verbeteringzorgen. En daarin slagen ze wonderwel, want zowel de gereden voorwiel­aangedreven versie als de 4x4 hellen beduidend minder over dan voorheen, terwijl de besturing directer is geworden en niet langer kunstmatig licht aanvoelt. De grotere tegendruk zorgt ervoor dat je beter voelt wat de voorwielen doen. Ook het tot op heden behoorlijk aanwezige, vroeg optredende onderstuur is gereduceerd. Keerzijde van de medaille is dat de vering en met name de demping wat stugger zijn dan voorheen, maar het eindresultaat is nog altijd comfortabel genoeg. Alleen korte oneffenheden worden wat onbeholpen verwerkt, terwijl de wielbasis toch relatief lang is. Al met al rijdt de Antara nog niet zo geraffineerd als een Tiguan of een Kuga, terwijl recentere Opels als de Astra en Meriva laten zien dat het merk beter kan. Daar doen nieuwe snufjes als 'Hill Start' en 'Cornering Brake Control' niets aan.

De gemaakte vorderingen op het gebied van vibraties en geluidsproductie zijn echter enorm. Opel heeft hier veel aandacht aan besteed met zaken als nieuwe hydraulische motorsteunen, een dikkere voorruit en extra isolatiemateriaal op tal van plekken. Die hebben hun uitwerking, want volgens Opel is de Antara binnenin liefst 50 procent stiller dan voorheen. Een indrukwekkende prestatie, maar het zegt ook iets over de vorige generatie.

De nieuwe generatie dieselmotoren sluit hier mooi bij aan. Net als de tweeliter die hij aflost, is de 2.2 CDTI door GM Powertrainsamen ontwikkeld met Daewoo, hij is ook in de Captiva te vinden. Volgens Opel heeft hij niets van doen met de oude tweeliter, het is een geheel nieuw blok. De 2.2 CDTI krijgt twee nokkenassen mee, een aluminium cilinderblok en een variabele turbo.

Hij is er in twee varianten, waarvan delichtste 163 pk levert en alleen leverbaar is in combinatie met voorwielaandrijving en een handbak. De gereden 184 pk-variant is daarentegen altijd gekoppeld aan 4x4-techniek, hier bestaat de keuze uit een zestraps handbak of een automaat met evenveel verzetten. Waar de oude tweeliter diesel een turbogat van jewelste had, pakt de 2,2-litermotor ook bij lage toerentallen soepel op en versnelt dan mooi lineair.

Opvallend stil

Daarbij is hij opvallend stil. Je ziet vooral aan de toerenteller dat de motor aan het werk is, horen doe je het praktisch niet. Hij heeft lekker veel koppel in huis, ook bij 1.500 tpm pakt hij zonder morren op. Hij heeft geen enkele moeite met de relatief zware Antara. Qua verkoopaantallen wordt dan ook het meeste verwacht van de 163 pk sterke voorwielaandrijver, die door zijnlagere gewicht nauwelijks langzamer is. Met een fabrieksopgave van 6,3 liter op 100 km is ook die versie echter niet heel zuinig. Niet zo vreemd, want zaken als een schakelindicator, regeneratie van de remenergie of een start-/stopsysteem schitteren nog altijd door afwezigheid.

Dat geldt ook voor het benzinemodel, de 2.4. Ook hier dus geen downsizing, hoewel de motor mede dankzij montage van variabele kleptiming voortaan wel 167 in plaats van een magere 140 pk levert. Daarmee voelt hij minder futloos aan dan voorheen, je hoeft hem minder op toeren te jagen. Echt enthousiast is hij evengoed niet en het maximale vermogen wordt pas bij 6.400 tpm geleverd. De montage van een zesbak zorgt op hogere snelheden voor meer rust, maar de transmissie is net als de vijfversnellingsbak die hij aflost watweerbarstig qua bediening. Een zescilinder is niet meer leverbaar, maar we zullen de dorstige en zware 3.2 V6 niet missen.

De opgefriste Antara staat in de showroom met een prijskaartje van minimaal € 35.495. Wie dat wat te gortig vindt, kan wachten op de nieuwe compacte Opel-SUV die volgend jaar verschijnt.