Nissan Serena 2.0 SLX (1995)

Stel: je hebt een gezin dat uit meer personen bestaat dan het 'standaardpakket' van vader moeder en twee kinderen, en je wilt daarmee met de auto op pad. Dan kom je dus vaak niet uit met een vierpersoons automobiel en ook de wagens die geschikt zijn voor het vervoer van vijf personen kunnen te klein zijn. Een kleine tien jaar geleden kwam er een type auto geschikt voor een groter aantal personen; de ruimtewagen. Spacewagons zijn van meet af aan ontworpen als personenauto's, maar hun uiterlijk doet denken aan dat van een busje; ze zijn hoog en hebben een korte neus die vrijwel of zelfs helemaal zonder knik overgaat in de voorruit. Een zo'n auto is de Nissan Serena. Een auto met afwijkende maten. Het formaat van ruimtewagens als de Espace, de Chrysler Voyager en de Toyota Previa haalt hij bijvoorbeeld niet. Dat er overeenkomsten zijn tussen de Nissan Serena en de andere ruimtewagens is duidelijk; ze vertonen dezelfde bouwwijze. De Nissan Serena meet van voor- tot achterbumper 4315 mm, daarmee is deze voor de Europese markt in Spanje gebouwde Japanner in het voordeel, want hij kan met een kleine parkeerplaats toe. De hoge Serena oogt smal. Hij is ook beduidend smaller dan wagens als de Espace, de Previa of de Pontiac Trans Sport. Mitsubishi's Spacewagon is even breed als de Nissan, maar heeft een aanzienlijk geringere hoogte en maakt daardoor geen smalle indruk.
De Serena is geen variant van een bepaald type personenwagen. Zijn dashboard en instrumentenpaneel kom je in geen andere Nissan tegen, maar ze zouden z¢ uit een personenwagen kunnen zijn overgenomen en hebben niets bestelwagen-achtigs. Bovenop de middenconsole vind je een kleine aflegruimte. Opbergruimte is er in het handschoenenkastje, een vakje onder de schuiven voor verwarming en ventilatie en in de middenarmsteun. De voorportieren zijn voorzien van ondiepe vakken. Gordels en hoofdsteunen kunnen in hoogte worden versteld. De zijruiten voor en de twee buitenspiegels zijn elektrisch te bedienen.
In de Nissan zit je een flink stuk boven de grond. De stoelen van bestuurder en bijrijder bevinden zich bovenop de motor, die ongeveer in het midden van de wagen staat en de achterwielen aandrijft. Dezelfde constructie vinden we bij de Nissan Vanette; een kleine bestelwagen die in de Nissan-fabriek bij Barcelona op dezelfde produktielijn als de Serena wordt gebouwd. De behuizing van de motor vormt een bult onder de stoelen, die onderaan enigszins schuin naar voren loopt. Je houdt daardoor weinig bewegingsvrijheid voor de benen over. Ook de mensen op de tweede rij hebben met die bult te maken. Hij beperkt de ruimte voor de voeten, die niet onder de voorstoelen gestoken kunnen worden. En om nog maar even bij de onderdanen te blijven; wie op de derde rij zit kan z'n voeten niet onder de stoelen van de tweede rij schuiven. Verder houdt de beenruimte helemaal achterin ook niet over. Je zit al gauw met opgetrokken knie‰n. Aan hoofdruimte is nergens in de wagen gebrek. Aan verse frisse of warme lucht hoeven voor Šn achterpassagiers ook geen gebrek te hebben, want in de Serena (althans de SLX en SGX 4-deurs) is er een apart paneel voor het regelen van verwarming en ventilatie achterin.

Weinig kofferruimte
Als je een auto met twee rijen achterbanken hebt, is altijd de vraag: 'Hoe kom je op de tweede achterbank?' Bij de Serena gaat dat via een schuifdeur. Vierdeurs Serena's hebben alleen rechts zo'n deur. Vijfdeurs exemplaren hebben er zowel links als rechts een. Via zo'n schuifdeur is in ieder geval de eerste achterbank goed bereikbaar. Om bij de tweede achterbank te komen moet een van de twee gelijke delen van de eerste naar voren worden geklapt.
'Je kunt niet blazen en het meel in de mond houden,' zegt een wijs spreekwoord. Bij auto's die een groot aantal zitplaatsen bieden, kun je niet tegelijk veel mensen Šn veel bagage meenemen. Worden alle zeven zitplaatsen van de Serena gebruikt, dan blijft er maar een kleine bagageruimte over. Vergroten we de bagageruimte door de achterste bank weg te klappen, dan biedt de Serena wel veel ruimte. Hoe meer banken, hoe meer mogelijkheden. De achterste achterbank van de Serena is in twee - gelijke - delen wegklapbaar. Die delen komen dan tegen de zijwanden van de carrosserie te zitten. De eerste achterbank kan in gelijke delen naar voren worden geklapt. Natuurlijk kun je ook alleen de bankdelen links of rechts wegklappen. Ten slotte is het mogelijk de achterbanken geheel plat te leggen, zodat ze een bed vormen.
De Serena heeft in tegenstelling tot de meeste ruimtewagens achterwielaandrijving. Bij de 2.0 SLX, de 2.0 SGX en de 2.0 SGX Diesel gaat een differentieel met viscokoppeling het doorslaan van de aangedreven wielen tegen.
De tweeliter motor met 93 kW maakt een top 170 km/h en 0-100 in 10,7 seconden mogelijk. Het verbruik is ook behoorlijk met gemiddeld 10,7 liter per honderd kilometer. We moeten daarbij niet vergeten dat de Serena zwaar is en een groot frontaal oppervlak heeft.
Samengevat is de Nissan Serena een 'busjes-achtige' personenauto. Al was het alleen maar door de hoge zit die de chauffeur een goed uitzicht over het verkeer v¢¢r hem geeft. Zijn bekrachtigde besturing doet zijn werk netjes. Minder soepel dan we van Nissan gewend zijn, gaat het schakelen. De verklaring daarvoor is niet moeilijk te vinden: de pook bevindt zich voor de motor en de schakelbewegingen moeten worden overgebracht naar de versnellingsbak achter de Serena-krachtbron. Die krachtbron is duidelijker hoorbaar dan je zou wensen, en minder makkelijk bereikbaar; de voorstoelen moeten eerst weggeklapt worden. Met een Serena rijd je anders dan met een 'normale' personenwagen. Hoewel de 2.0 SLX echt niet traag is, heeft hij ook niets sportiefs. Een wat bedachtzame rijstijl past het best bij hem, ook op slecht wegdek, want anders worden hobbels en kuilen duidelijker voelbaar dan prettig is.