Nissan Murano 3.5 V6 (2005)

De Nissan Murano kan zich verheugen in veel aandacht. Dat is niet zo gek want je kunt het ontwerp moeilijk als onopvallend afdoen. De snuit is afgewerkt met veel chroom in het midden, de achterlichten zijn echt anders dan anders en de hoogte en lengte van de Amerikaanse Japanner - zijn roots liggen in Amerika en op veler verzoek wordt 'ie nu ook naar Europa geïmporteerd - zorgen voor een imposante architectuur. Achter het stuur waan je je in een conceptauto. Het koele beige dashboard en het grote beeldscherm doen vooruitstrevend aan. De klokken achter het stuur komen uit de 350Z.
We zitten op stoelen die het predikaat redelijk tot goed meekrijgen. De zittingen zijn aan de korte kant, maar ze zitten goed. Verstelling van het meubilair gaat elektrisch, dus gemakkelijk. De pedalen zijn met een knopje te verstellen; handig, want diepteverstelling van het stuur ontbreekt. De klimaatregeling bedien je ook gewoon met knoppen. Het beeldscherm heb je alleen nodig voor de achteruitrijcamera en het navigatiesysteem. Die camera is bittere noodzaak, want 't zicht naar achter is beroerd door de dikke C-stijlen. Het navigatiesysteem is standaard en je krijgt er een dvd van heel Europa bij. De bediening is acceptabel, al moet je daar een gammel schuif-/drukknopje gebruiken.

Lof!
Na het starten laat de V6 zich nauwelijks horen, maar als je het gaspedaal even intrapt, maakt 'ie een mooi donker geluid. Hij loopt heel mooi rustig en draagt in belangrijke mate bij aan het comfort van de Murano. Minstens zo veel lof verdient de continu variabele transmissie. Met je gaspedaal geef je aan wát je wilt en dat gebeurt ook meteen. Een beetje gas is een beetje versnellen, half gas is onmiddellijk 4.500 tpm. Met het pedaal op de bodem kruipt de naald meteen voorbij de 6.000 tpm en is de beer los. Ben je lekker op constante snelheid aan het kruisen, dan zakt de toerenteller. Je hebt de mogelijkheid om zelf te schakelen, maar waarom zou je? De Murano voelt zich het meest thuis op de snelweg. Een lekker lange, vlotte rit lijkt hem geen enkele moeite te kosten. Hij is niet vies van een kruissnelheid van 170 of 180 km/h. Hij blijft ook bij die snelheden rustig en stil Natuurlijk is de Murano geen bochtenridder - dat is geen enkele SUV. Maar hij volgt wel heel keurig je bevelen en zolang je je goed vasthoudt (de stoelen zijn aalglad), staat hij behoorlijk hoge snelheden toe, voordat hij uiteindelijk over z'n voorwielen gaat glijden.

4x4-kwaliteiten
Maak je geen illusies over de 4x4-kwaliteiten. De geringe bodemvrijheid en de comfortabele banden zitten je in het terrein in de weg, en er is geen tussenbak voor hoge en lage gearing. Natuurlijk geeft vierwielaandrijving op de gewone weg wel extra grip en dus extra veiligheid. De Murano is onder normale omstandigheden een voorwielaandrijver en als de voorwielen het contact met het wegdek dreigen te verliezen, kan toch maximaal vijftig procent van het motorvermogen worden doorgeschakeld naar achter. Daarbij helpt het ESP ook nog een handje en wordt het nog een hele toer om met de Murano de bocht niet te halen.