Nissan Maxima QX 2.0 Elegance (2000)

Dit is weer typisch zo'n auto die je met geen mogelijkheid lelijk kunt vinden, maar ook nooit mooi. Ja hoor, dat stevige front met die prominente neus - best stoer. En die welvingen bij de koplampen zijn ook best fraai, ware het niet dat Mercedes ze eerder had en beter heeft. Iets dergelijks geldt voor dat giga-logo achterop (dank, VW!) en de onuitsprekelijke frivoliteit van die driehoekige stukjes gekleurd plastic op de flanken - goed geFocust van Nissan. Voor de rest is de Maxima zo inspirerend als een hengeltje uitgooien in de Dode Zee. Het is zéér te hopen dat de samenwerking met de aanmerkelijk inventievere collega's van Renault binnenkort vruchten af gaat werpen, anders vrezen we het ergste voor het enige dat we kunnen bedenken dat nóg duffer is dan de Maxima: het imago van Nissan.
En wat dit toch al betrekkelijk droeve verhaal nog treuriger maakt is dat dit geen incident is, maar zo'n beetje epidemische vormen aanneemt. Er is bijna geen Japans merk te bedenken dat de afgelopen 10 jaar met een auto gekomen is die er (let wel: qua uiterlijk) toe deed. We zeggen nadrukkelijk 'bijna', want er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen die de regel bevestigen.
De Nissan scoort vooral als het om ruimte gaat. Hij is groot, ook in de breedte, en de enige plek waar hij wat puntjes laat liggen is bij de hoofdruimte achterin. Niet langer dan 1,85 zijn, dan gaat het daar mis. Maar voor de rest: ruimte in overvloed, ook als je behoefte hebt aan plaats om spulletjes op te bergen. Het bárst van de vakken en vakjes in Nissans grootste, en bekerhouders ontbreken evenmin. Met de uitrusting is sowieso niets mis: airco, airbags, lichtmetaal en alle gebruikelijke elektronica is standaard. De kunststoffen op het dashboard vallen nog enigszins mee, maar wat ze ter hoogte van de versnellingspook gemonteerd hebben verdient een welgemeend AAAARGH! Afschuwelijk goedkoop - dat doen ze bij Hyundai nog beter. De bediening van alle knopjes en hendels laat aan duidelijkheid niets te wensen over - het kleinste kind kan hier de grootste was doen. Dat je voor de bediening van de in de testauto gemonteerde Clarion-radio een graad in de quantummechanica nodig hebt, nemen we Nissan natuurlijk niet kwalijk. Wát een onding! De stoelen zelf zitten uitstekend, maar de algehele zit heeft ernstig te lijden onder een gebrek aan verstelbaarheid van stuur en stoelleuning. Zelfs in de hoogste stand zitten we met het stuur tussen onze knieën. En waarom is die leuning alleen in trapjes te verstellen? We zitten steeds nét te ver naar voren of achteren. Nissan wil ons doen geloven dat deze auto 'om ons heen ontworpen is', maar heeft kennelijk de Gebochelde van de Notre Dame als proefpersoon aangenomen.

Vliegend tapijt

Op het rijden van de Maxima valt niets af te dingen. Nissan heeft, geheel terecht, gemeend van de Maxima een comfortauto bij uitstek te maken. Die opzet is gelukt. De Nissan is heerlijk vliegend tapijterig geveerd zonder elke bocht verticaal door te gaan. Hij heeft het wat minder op korte hobbeltjes, maar you can't win 'em all, en echt storend is het niet. Sturen en schakelen verloopt probleemloos, zij het wat afstandelijk. Dat pookje vinden we wat ielig en het stuurgevoel is 'n tikje vaag. Maar goed: wie zit er in een Maxima te wachten op een superdirecte besturing en ultrakort schakelen? De instap-motor, een tweeliter V6 van 140 pk, is een heerlijkheid. Hoewel 'ie echt niet van vermogen overloopt, weet 'ie het mooi over het toerenbereik uit te smeren. Daarnaast: zeker 'onderin' is hij voorbeeldig stil, en als je 'm wilt horen en dus verder doortrekt, krijg je er een prachtige, typische V6-snerp voor terug. 't Is geen strepentrekker, maar je komt (er) heus overal mee. Na deze test kunnen we maar één argument verzinnen waarom je eventueel een Maxima zou kopen. Ja, de ruimte. Maar als het je alleen daar om te doen is, moet je een tweedehands stadsbus kopen. Nee, aan een Maxima mankeert eigenlijk niets, maar Nissan heeft wederom een enorme kans laten liggen er iets écht fijns van te maken. En wat erger is: zeker in het interieur hebben ze hun best er niet eens voor gedaan. Een Maxima is zó keurig dat je er kriegel van wordt. 't Is bijna jammer dat er een markt bestaat voor mensen die per se in iets nietszeggends willen rijden. Maar laat ze, als ze aan hun eigen verveling ten onder zijn gegaan, niet zeggen dat wij ze niet verteld hebben dat het veel leuker kan...