Eerste Rijtest: Nissan Ariya

De Leaf was in 2010 de allereerste gangbare en zelfs enigszins betaalbare elektrische auto voor het grote publiek. Daarmee was Nissan zelfs eerder dan Tesla, dat in die tijd nog slechts de ­exclusieve en dure Roadster verkocht. De Leaf is er nog, maar inmiddels is hij ­ondanks een generatiewissel en allerlei aanpassingen wel stevig achterhaald. Er kwam nog wel een elektrische besteller in de vorm van de E-NV200 (en zijn personenauto-broertje Evalia), maar verder bleef het veel te lang stil op het gebied van elektrische Nissans. Zonde, want intussen zat de concurrentie bepaald niet stil. In het huidige aanbod van elektrische modellen, die niet zelden op een speciaal voor die autosoort ontwikkeld platform staan, is Nissan simpelweg geen serieuze speler. Dat moet veranderen met de Ariya, Nissans antwoord op auto’s als de Hyundai Ioniq 5, Kia EV6, Volkswagen ID4 en Skoda Enyaq. Een elektrische cross-over dus, en daarmee ook een auto die opereert in een segment dat wereldwijd veel aandacht krijgt. Ook de Nissan staat op een speciale EV-basis, het CMF-EV-platform dat samen met alliantiepartner Renault is ontwikkeld. Daar vinden we het onder de Mégane E-Tech Electric, maar dat is nadrukkelijk niet de Franse ­versie van de Ariya. De Renault richt zijn pijlen vooral op Volkswagens ID.3 en ­opereert dus een segmentje lager.

Lounge

Nissan begint met de Ariya niet alleen aan een nieuw segment, maar feitelijk ook aan een nieuw designhoofdstuk. Zelfs in vergelijking met de net vernieuwde Qashqai is de Ariya aan de buitenkant een stuk gladder, opgeruimder en futuristischer. Zoals bij veel elektrische auto’s zet die stijl zich aan de binnenkant voort. Nissan wilde duidelijk een lounge-gevoel creëren en trakteert de inzittenden op veel ruimte, opvallende ­design-oplossingen en – afhankelijk van de uitvoering – bijzondere, warme materialen. Diverse toetsen zijn op BMW iX-achtige wijze in het ‘hout’ verwerkt. Fraai, al staan de gebruikte kunststoffen en wat goedkoper ogende details wel een echte ‘premium’-­ervaring in de weg. De zit achter het stuur is veel beter dan in een Leaf, maar nog steeds niet optimaal. Het stuur zou wat ­verder het interieur in mogen priemen en de stoel staat voor onze smaak net wat te hoog in de auto. Minder smaakgevoelig is de armsteun op het deurpaneel, die naar wij vermoeden voor iedereen veel te laag zit. Tijdens onze circuitrondes is dat geen ­bezwaar, maar bij dagelijks gebruik gaat dat wel vervelen. Nissan krijgt wel een pluim voor het ­panoramadak, dat op de optielijst staat. Dat kun je namelijk openen, een zeldzame functie bij EV’s. Het kost wat hoofdruimte van de achterpassagiers, maar die hebben evengoed een riante plek.

Op het Spaanse Jarama-circuit kunnen we een paar rondes kennismaken met de Ariya. Het model wordt leverbaar met vermogens tot bijna 400 pk, maar we beginnen ­bescheiden met de basisversie. Die biedt 218 pk en een netto accucapaciteit van 63 kWh. Aanvankelijk kondigde Nissan daarvoor een bereik aan ‘tot 360 km’, maar het kan nu pronken met een gehomologeerde actieradius van 403 km. Laden gaat ­standaard met 7,4 kW, met een eenfasen­lader dus, maar als optie is laden tot 22 kW mogelijk. Aan de snellader komen alle versies tot maximaal 130 kW. Het interessante aan de CMF-EV-basis is dat de aandrijving in principe op de voorwielen geschiedt. Dat is een scherp contrast met de platforms van de concurrenten, die eigenlijk allemaal het voorbeeld van Tesla volgen en gaan voor achterwielaandrijving. Het nadeel van voorwielaandrijving is dat er dankzij de ­directe vermogensopbouw van de elektromotor al snel gripverlies optreedt, maar daar heeft de Ariya minder last van dan de lichtere Mégane E-Tech. Alleen als we in een bocht zeer stevig op het ‘gas’ gaan staan, is voelbaar dat de grens van de ­voorbanden in zicht komt. Onder normale omstandigheden weet de elektronica dat gevoel mooi te vermijden en zit er juist veel rust in het stuur.

Net als in de Leaf is het met een losse knop mogelijk te wisselen tussen regulier vertragen en sterk regeneratief remmen. Die ‘e-Pedal’-functie werkt heel goed, maar de auto komt op die manier nooit helemaal tot stilstand. Voor het laatste stukje moet er toch nog worden ­geremd, en dat is ergens een gemiste kans. Met uitgeschakeld e-Pedal rolt de Ariya vooral in de Eco-stand juist lang uit, wat soms best prettig is. Nissan stelt dat de voorwielaandrijving voor de gemiddelde automobilist een voorspelbaarder en ­veiliger karakter oplevert. Dat is een goede omschrijving voor het rijgedrag van deze auto. Hij volgt keurig de aangegeven koers, helt ­ondanks zijn forse hoogte minimaal over en stuurt prettig. Hij voelt ook niet als een zware mastodont. Dat is bij auto’s in dit segment wel eens anders, al hebben we met de 63 kWh-versie (1.914 kg) natuurlijk ook meteen de lichtste variant te pakken.

Andere versies

Daardoor is de instap-Ariya van 0-100 zelfs nipt vlotter dan zijn 87 kWh-broertje, die met voorwielaandrijving 242 pk levert en zo’n 500 kilometer ver moet kunnen komen op een acculading. Tijdens een uitgebreidere kennismaking later dit jaar kunnen we ongetwijfeld ook met andere versies op stap, voordat de auto tegen de zomer in de Nederlandse showrooms verschijnt.