Test: Mitsubishi Outlander (2010)

Autodesigners hebben het niet altijd makkelijk. Van hogerhand wordt door de directie beslist dat de hele range een nieuw, 'herkenbaar' familiegezicht moet hebben, en vervolgens moet je als ontwerper maar zien dat je een nieuw designkenmerk in een bestaand model integreert. Helaas lukt dat niet altijd even succesvol. Bij een Lancer Evo zijn we best enthousiast over die agressieve, voorover hellende 'Jet Fighter'-grille die het asfalt lijkt te willen opzuigen, maar bij de vernieuwde Outlander lijkt hij er nogal met de haren bijgesleept. En behoorlijk uit proportie bovendien. Maar goed, dat blijft persoonlijk. Aan de rest van de auto werd verder weinig gewijzigd. Op de achterklep prijkt een extra chroomstrip en de zijknipperlichten zitten voortaan in de buitenspiegels, maar daarmee houden de wijzigingen wel op. En er was ook weinig reden tot veranderen, want de Outlander is nog altijd een prettig op het netvlies liggende verschijning die net even slanker oogt dan de gemiddelde SUV. Dat woord mogen we van Mitsubishi niet meer in de mond nemen, gezien de aversie die de term Sport Utility Vehicle tegenwoordig nog wel eens oproept spreekt men voortaan heel politiek correct van een 'family crossover'. En daarmee pogen de Japanners vooral een alternatief te bieden voor een stationwagon.

MPV
Dat klinkt wellicht als wollige marketingtaal, maar er zit wel een kern van waarheid in. Het uiterlijk van de Outlander heeft dan terreinwagenachtige trekjes, maar onderhuids heeft hij eerder de karaktereigenschappen van een MPV. De Mitsubishi beschikt namelijk over een heerlijk ruim en variabel in te delen interieur. Wat dacht u bijvoorbeeld van een kofferbak met een inhoud van 775 liter? Kijk, daar kun je wat mee! En mocht je behoefte hebben aan meer, dan kun je door een simpel rukje aan een hendel in de bagageruimte de stoelen in één beweging naar voren laten klappen. Bovendien kun je optioneel twee extra stoeltjes bestellen, waarmee je de Outlander omdoopt in een zevenzitter. Houd er echter wel rekening mee dat de ruimte op de achterste zitplekken dan erg beperkt is, met name de hoofdruimte schiet door de hoge plaatsing van de stoeltjes en de sterk aflopende daklijn ernstig tekort. Op de tweede zitrij is daarentegen juist opvallend veel ruimte te vinden, ook langlijvigen kunnen hier uitstekend zitten. Daarnaast zijn de (ongelijke) delen van de bank in lengterichting te verschuiven en is hun leuning verstelbaar, ook weer een sterk MPV-trekje.
Voorin zit je eveneens prima, je namelijk niet zo 'op de bok' als bij sommige soortgenoten. De stoel laat zich lekker laag instellen en de stoelen ondersteunen het lichaam ondanks hun voor langere bestuurders te korte zitting goed. Het dashboard is weinig spannend gelijnd, maar steekt functioneel in elkaar en is lekker overzichtelijk. De goedkope, harde plastics zijn bij de facelift vervangen door softtouch-materiaal op de deuren, de bovenste delen van het dashboard en het instrumentarium. De nerf moet de indruk van leer wekken, maar het échte leer op het onderste deel in onze testauto met Instyle-uitrusting maakt pijnlijk duidelijk dat dit niet zo is. En ondanks deze materiaalwijzigingen doet de Outlander het wat kwaliteitsindruk betreft slechts middelmatig, een concurrent als Volkswagen heeft hier zijn zaakjes beter voor elkaar. Maar de daadwerkelijke kwaliteit zal ongetwijfeld snor zitten. Dit is immers een Japanner, ook al wordt hij dan in het Limburgse Born gebouwd.

Neerlands trots
Onder de motorkap treffen we een nieuwe tweeliter benzinemotor aan die in de voorwielaangedreven Outlanders de 2.4 aflost. De 2.0 is goed voor 147 pk en een CO2-uitstoot van 189 gram per kilometer, waarmee hij in 2010 een D-label krijgt. Overigens wordt deze motor ook verkrijgbaar met een zestraps CVT-automaat. Jazeker, alweer een stukje Neerlands trots aan boord van deze Mitsubishi!
Desondanks is het geen bijster gelukkige combinatie. De tweeliter blinkt al niet echt uit door een riant koppel, 199 Nm is niet riant voor de 1,5 ton zware Japanner. Je moet regelmatig flink toeren maken voor wat actie en dat doet hij met een geluid dat zó rauw klinkt dat je zou zweren dat het een diesel is. Op constante snelheden gedraagt hij zich overigens keurig en in principe kun je best uit de voeten met deze motor, maar we raden af in zo'n geval de optie 'CVT' aan te kruisen. Weliswaar wordt hij daarmee (op papier tenminste) een tandje zuiniger en kost deze optie slechts 500 euro, maar dat bekoop je met een acceleratietijd van 0 naar 100 km/h die 1,4 seconden langer duurt. Maar veel erger nog: de benzinemotor maakt een slome indruk in combinatie met de traag schakelende continu variabele bak. Je kunt proberen hem zelf een beetje op toeren te houden met de flippers aan het stuur, maar daarmee krijg je steeds weer storende duikelbewegingen.

Voorbeeldig span
Nee, als je voor je wilt laten schakelen, is de nieuwe SST-transmissie een betere optie. Deze bak met dubbele koppeling wisselt razend snel van verzet en doet dat bovendien uiterst soepel. Bijna onmerkbaar zelfs. Een nadeeltje is dat hij alleen in combinatie met de dure 2,2 liter dieselmotor verkrijgbaar is. Maar weet dat hij daarmee een werkelijk voorbeeldig span vormt. Alleen wanneer je uitstapt hoor je de zelfontbrander nagelen, binnenin kan hij rustig voor een benzine doorgaan. Hij heeft altijd koppel paraat en harmonieert daarbij uitstekend met de SST-bak. Bovendien stuurt de Outlander door de zware dieselmotor op de vooras prettiger in, bij de benzineversies gaat dat wat licht en gevoelloos. De tweeliter diesel die bij Volkswagen werd ingekocht is in ons land niet meer leverbaar, maar daar zijn we niet rauwig om. Met zijn sterk aanwezige dieselbrom en relatief grote turbogat was dat namelijk niet bepaald het toppunt van raffinement, de heerlijke 2.2 DI-D is vele malen beter. Overigens is het goed mogelijk dat in een later stadium Mitsubishi's in eigen huis ontwikkelde nieuwe dieselmotor met 1,8 liter inhoud leverbaar wordt.
Het weggedrag van de Outlander staat buiten kijf, van buitensporig overhellen in bochten is beslist geen sprake. Sterker nog, in dit opzicht is een vergelijking met stationwagons helemaal niet zo vreemd. De carrosseriebewegingen zijn goed onder controle, hoewel dat wordt bekocht met een redelijk straffe vering. Die weet goed raad met grote oneffenheden, maar kleinere hobbels en kuilen worden met name door de achteras wat sterk doorgegeven.
Desondanks: wat rijgedrag betreft valt er weinig op de Outlander aan te merken en het is een geloofwaardig alternatief voor stationwagons voor wie een wat stoerdere auto zoekt zonder de traditionele nadelen die aan SUV's kleven. De vernieuwde Mitsubishi staat per direct bij de dealer, met een vanafprijs die 3.000 euro lager ligt dan voorheen.