Test: Mercedes-Benz SL

Wie op zoek is naar een ultiem compromis tussen open en dicht rijden, luxe, comfort én beleving, kan er niet omheen om de Mercedes-Benz SL op de shortlist zetten. Dat hebben door de jaren heen dan ook al meer dan 630.000 mensen gedaan, want zoveel SL's zijn er geproduceerd sinds in 1954 de legendarische, van vleugeldeuren voorziene 300 SL werd geïntroduceerd en drie jaar later de SL Roadster.

Modeljaar 2008 staat in het teken van het benadrukken van de sportieve accenten. De zesde generatie van de roadster is weliswaar voor een belangrijk deel gebaseerd op de vorige, hier en daar is er flink wat bijgeschaafd. Meest in het oog springend is de gefacelifte neus. Die is echter niet verfijnd, zoals een cosmetisch chirurg pleegt te doen, maar juist aangedikt. De grille staat rechter en de drie lamellen zijn vervangen door één exemplaar. Daaronder zien we een prominentere opening in de voorbumper. Meest opvallend zijn echter de andere koplampen; de aan elkaar geschakelde dubbele ovalen hebben plaats gemaakt voor een beetje slinks kijkende exemplaren uit één stuk, die bovendien doorlopen in de zijschermen. Tel daarbij nog de twee bulten op de motorkap (de 'powerdomes', wat ons betreft een overbodig stijlelement, maar ze zijn een knipoog naar de Gullwing) en je kunt stellen dat de SL een wat ondeugender, minder glad voorkomen heeft dan voorheen. Aan de achterkant zien we tenslotte nog een gerestylde bumper met aan de onderkant een soort nep-diffusor, en lichtunits die een witte streep hebben gekregen.

Laat die GTI maar gaan

Wat betreft de motorisering zijn er onder de dikke SL 500 en de nog dikkere SL 600 twee nieuwe zescilinders in de aanbieding. Om te beginnen de SL 280 met een 231 pk sterke drieliter. De krachtbron zelf is geen noviteit, maar wel in Mereces' vlaggenroadster. De 280 trekt in 7,8 seconden naar de 100 km/h en heeft een top van 250 km/h. Op zich kun je er dus prima mee uit de voeten, maar je moet er wel tegen kunnen dat een Golf GTI je eruit trekt bij het stoplicht. Kun je daar afstand van nemen, dan is het gewoon prima, relaxed cruisen in deze instapper, zo ervaren we. Op zich heb je weinig meer nodig om over de boulevard te flaneren of voor een genoeglijk weekeindje weg. Zelfs in de bergen is het 300 Nm sterke koppel, dat beschikbaar is tussen de 2.500 en 5.000 tpm, voldoende om naar behoren omhoog te blazen. Verwacht tussen de hairpins in echter geen alles versplinterende tussensprints, daarvoor heeft de 1.820 kilo zware tweezitter te veel vlees. Vooral als het wat steiler wordt moet de motor er flink aan sleuren en de enigszins trage zeventrapsautomaat heeft er de handen vol aan om 'm in het juiste toerengebied te houden.

Wil je iets meer power, dan is er de vernieuwde 3,5-liter V6, een motor die een paar weken geleden zijn debuut maakte in de gefacelifte SLK. Dankzij onder meer een ander inlaatspruitstuk, een aangepast klepbedieningsmechanisme en het verhogen van de compressieverhouding en het maximale toerental kreeg hij zestien procent meer vermogen. Dat bedraagt nu 315 pk, het koppel is 360 Nm. Dit gaat echter niet ten koste van het verbruik, dat met 9,9 liter per 100 kilometer (fabrieksopgave) 0,4 liter lager ligt dan bij het vorige model. De acceleratie van 0 naar 100 km/h duurt 6,2 seconden, dat is dus dik anderhalve tel rapper dan de SL 280. In de praktijk hangt de SL 350 zonder meer lekkerder aan het gas dan het instapmodel, en dankzij de hogere toerentallen (maximaal 7.250 tpm) plus de bijbehorende geluidsintensivering is er iets meer beleving aan boord. Maar dat de sensaties nou een wereld van verschil zijn, nee, dat kunnen we niet zeggen. Als je kiest voor een zescilinder, dan zouden wij die tien mille in onze zak houden en gingen we voor de E 107.751 kostende SL 280. Wil je écht een stap omhoog op de belevingsladder, dan moet je voor de achtcilinder gaan die in de SL 500 hangt. Maar ja, dan heb je het wel gelijk over een prijskaartje van E 153.226.

Lekkere luchtsjaal

Nieuw voor de SL is het optionele Dynamic Steering. Een mechanisch systeem waarmee de overbrenging verandert naarmate je verder instuurt . Rond de middenstand is de besturing het meest indirect, wat voor de nodige rust bij rechtuitrijden zorgt. Tussen de vijf en de honderd graden stuuruitslag wordt de overbrenging steeds directer, vanaf honderd graden blijft-ie weer constant. Het systeem voelt zonder meer natuurlijker dan BMW's Active Front Steering, desondanks zal de intuïtieve bestuurder in het begin af en toe verrast worden. Herhaaldelijk hebben we na het insturen een correctie moeten uitvoeren omdat de reactie van de auto gedurende de bocht veranderde. Een kwestie van even wennen, dus.

Opvallend is dat het opnieuw gekalibreerde Active Body Control (optioneel voor de zescilinders) op slechte wegen soms niet helemaal lijkt te kunnen volgen, op korte hobbels trekken er daardoor af en toe wat trillingen door de auto. Dat neemt niet weg dat de wegligging dik in orde is, een mooi compromis tussen comfort en sport.

Binnenin de SL was het al buitengewoon luxueus toeven, Mercedes heeft toch kans gezien het verwenniveau nog een graadje op te krikken. De lay-out van de bedieningsorganen, het stuurwiel en het voor alle modellen standaard Comand-systeem kennen we al uit de C-klasse, en is nu dus ook doorgevoerd in de SL. Ziet er allemaal weer net even wat frisser en strakker uit. De omvangrijke standaarduitrusting is nog verder uitgebreid met keyless go. Nieuw is de optionele Airscarf, die warme lucht in je nek blaast. Hierdoor kun je zelfs bij buitentemperaturen van rond het vriespunt nog zonder problemen open rijden. Eveneens naar keuze te bestellen is het Intelligent Light System, met vijf verlichtingsfuncties en afhankelijk van onder meer de snelheid en de stuurhoek.

Kortom, de succesvolste premium-cabrio ter wereld is nog meer premium geworden, en kan er weer even tegen.