Mercedes-Benz ML 350 (2004)

De in de VS geproduceerde Mercedes-Benz ML 350 valt in de prijsklasse boven de 60.000 euro. Is de ML dat waard? Hij oogt door zijn hoogte nogal smal, maar dat hij van goeden huize komt, zie je in één oogopslag. Het ziet er allemaal gelikt uit. De neus, met fraaie lichtunits, is er na de facelift van 2001 flink op vooruitgegaan. De carrosserie verraadt iets van de bouwkwaliteit van de auto. De vormgeving van de achterkant is minder geslaagd en doet bedrijfswagenachtig aan. Als de ML een centimeter of tien lager zou zijn en een iets mooier kontje zou hebben, was het absoluut een fraaie auto.
De ML heeft een instrumentarium zoals we dat ook in de modellen van voorgaande generaties van het merk tegenkwamen. De drie grote klokken zijn perfect afleesbaar. De afwerking van het dashboard is een mengeling van hoogwaardige en minder fraaie materialen. De bekleding van het bovendeel is niet van het soort dat je in andere Mercedessen aantreft. Ofwel: het valt tegen. Dit in tegenstelling tot de fraaie middenconsole, de duurzame bekledingsstoffen op het meubilair en andere doordachte details. Echt uit de toon vallen de schakelaars op de stuurkolom. Ze zijn identiek aan die van de Vito! Niet in alle opzichten een schoolvoorbeeld dus, deze ML.

Verfijnde V6
De ML 350 heeft een nieuwe V6, die we al eerder ontmoetten in de S-Klasse. Ondanks de typeaanduiding betreft het een motor met een inhoud van dik 3,7 liter. Een moderne, verfijnde V6 die de zware ML goed laat presteren. Hij levert een flinke vracht koppel, zodat je bij het accelereren een lekkere duw in je rug krijgt. En de zespitter geeft nimmer het idee een zware dobber aan de Mercedes te hebben. Hij is gekoppeld aan een vijftrapsautomaat die onmerkbaar schakelt. De krukas van de ML 350 gaat bij 100 km/h elke minuut 2.300 keer rond. Die snelheid bereik je trouwens vanuit stilstand in 9,8 seconden. De topsnelheid van de Amerikaanse Duitser is 205 km/h.

Verdwaald
De Mercedes zakt meteen door het ijs als je ermee gaat rijden. Bij de minste of geringste bocht helt de carrosserie overdreven veel over en in rechte lijn lijkt hij continu het spoor bijster. Op lange afstanden is dat knap irritant, want je bent als bestuurder constant bezig met het maken van correcties. Hij lijkt maar niet rechtuit te willen en maakt een zoekerige, verdwaalde indruk. Zodra er serieuze gaten en kuilen voorkomen, wordt het gewiebel alleen maar erger. Onbewust leg je de lat toch hoog bij een auto als deze. Das Haus weet al sinds jaar en dag hoe het moet, maar met de ML schijnt dat niet zo te lukken.
Mercedes biedt talloze mogelijkheden tot individualisering van de ML. De fabrikant levert bij alle modellen een boekwerkje dat uitpuilt van de opties. Wat je ook wilt, het kan. Dat daar navenante prijskaartjes aan hangen, moge duidelijk zijn. Maar de standaarduitrusting van de instap-ML is allesbehalve karig en doet niet meteen verlangen naar meer. Zo beschikt de ML over een remassistent en over ESP, maar voor leer en stoelverwarming in de ML moet je dus flink dokken. Voor alles moet je kunnen leven met het logo en het bijbehorende imago. Scoort imago in uw geval hoog, dan gaat u met een dikke knip naar de Mercedes-dealer.