Mercedes-Benz G 55 AMG Kompressor (2004) - Test

Wanneer in 1979 de eerste mountainbikes in het straatbeeld van New York verschijnen, zijn dat ruige en doelmatige rij-ijzers waar weinig aan kapot kan gaan. Hoewel de uitstraling nog steeds basic is, heeft deze fiets de afgelopen vijfentwintig jaar een gigantische evolutie doorgemaakt. Aluminium en koolstof zijn tegenwoordig gemeengoed in fietsland en het stalen ros is inmiddels verkrijgbaar met een hydraulisch remsysteem inclusief schijven voor en achter, tubeless banden en instelbare vering. Kortom de van oorsprong eenvoudige mountainbike is met behoud van karakter getransformeerd tot een hightech product van de bovenste plank.

Schril contrast
Net als met de mountainbike maakt het publiek in 1979 ook kennis met Mercedes' G-klasse, een no-nonsense bedrijfsvoertuig waarin een blind paard nauwelijks schade kan aanrichten. Niemand kan in die dagen bevroedden dat deze auto in een kwart eeuw net als de mountainbike met behoud van karakter een flinke evolutie zal doormaken. In civiel gebruik verwordt de 'G' zelfs tot een van alle luxe voorzien statussymbool. De motorisering van de terreinwagen bestaat in de begin jaren uit vier varianten, oplopend van de 72 pk leverende 240 GD tot de 150 pk sterke 280 G. Een schril contrast met het huidige aanbod waarvan de instapversie, de G 270 CDI, al goed is voor 156 pk en de top nu gevormd wordt door de 476 pk sterke G 55 AMG KOMPRESSOR. De AMG-machine beschikt over een maximum koppel van 700 Nm, waarmee de sprint van nul naar honderd in 5,6 seconden afgelegd kan worden. Oeps!

Rauw, hels en gemeen

Uiterlijk onderscheidt de G 55 AMG KOMPRESSOR zich van de gewone Geländes met brede 285/55 R 18 banden plus forse wielkastverbreders én aan weerszijde twee uitlaatpijpen. Imposant. Nog meer indruk maakt de 'G' wanneer de V8 tot leven wordt gewekt. Uit de uitlaatpijpen komt een ontzettend rauw geluid. Hels! Gemeen! Verbazingwekkend dat voor het uitlaatsysteem van dit geleide projectiel een typegoedkeuring is afgegeven. Wanneer je vol gas wegrijdt, wordt je met je rug in het leer gedrukt. Absolute sensatie! Horen en zien vergaat je. Een goeie vijf en een halve tel later passeert de naald van de snelheidsmeter het getal 100. Ongehoord voor een 2.410(!) kg zware mastodont met een Cw-waarde van een berghut. Je trommelvliezen registreren alleen nog maar het geloei uit de vier side pipes. Bij een snelheid van 210 km/h grijpt de begrenzer in. Niet geheel onverstandig, het onderstel is door AMG wel enigszins aangepast, maar het gaat nog steeds om een klassiek concept met starre assen dat in het terrein ook nog z'n mannetje moet staan.

Ingedamd

De acht stampende jongens in het vooronder zijn het onderstel absoluut de baas. Op attractieve slingerwegen flikkert menigmaal het waarschuwingslampje van het ESP. Wanneer de grens tussen rijden en glijden te ver wordt overschreden, grijpt de elektronica in en wordt het temperament van de V8 met z'n licht huilende compressor ingedamd om de auto op de ingeslagen koers te houden. Jammer. Hier merk je dat de G-klasse uit een ander tijdperk stamt dan bijvoorbeeld een BMW X5 of de Range Rover. Overigens is er in de dagelijkse praktijk nauwelijks sprake van kommer en kwel en blijkt het AMG-onderstel stabieler en vooral ook prettiger gedempt dan dat van de ander types in de G-klasse. En ook met het overhellen van de koets zit het goed. Ondanks dat het hier een terreinwagen in z'n pure vorm betreft, blijft de hoge carrosserie in bochten vrij vlak, en dat zonder luchtvering of actieve stabilisatoren.

Klamme handen

Met de uitlaten onder de dorpels is het even opletten dat je niets raakt wanneer je off road gaat. Verder kun je naast de gebaande wegen flink te keer gaan met de dikke terreinwagen. Hellingshoeken waarvan je al klamme handen krijgt als je er alleen maar aan denkt dat je er tegenop moet, zijn voor deze Mercedes geen enkel probleem, noch in lengterichting noch in dwarsrichting. Wanneer de ondergrond minder vast is en de auto tractie dreigt te verliezen, is er nog een escape door afhankelijk van de situatie één, twee of drie differentieels te sperren. Van opgeven lijkt de zilveren jubilaris niet te willen horen. Het enige dat je in het terrein ontdekt, is dat het absoluut niet om vermogen gaat en de G 270 CDI met 400 Nm en 156 pk ook meer dan genoeg in huis heeft, zeker met de tussenbak in de lage terreinoverbrenging.
De meeste G's zullen het terrein nooit zien. Geen schande, op strak asfalt toont de G 55 AMG zich als een absolute topattractie. Waar de hightech mountainbike na vijfentwintig jaar nog steeds door een stevig stel benen wordt aangedreven heeft Mercedes (met dank aan AMG) voor de aandrijving van de Gelände gelukkig wel een flinke sprong voorwaarts gemaakt.