Mazda 6 2.0 S-VT Touring (2008)

Mazda heeft de sterke punten van z'n middenklasser aan alle kanten aangescherpt. Een RX-8-achtige neus met geprononceerde wielkasten en scherp gestileerde koplampunits geeft de auto een agressief en atletisch voorkomen. Een hoge, naar achteren toe oplopende schouderlijn en een ferme bilpartij met apart vormgegeven achterlichtclusters verlenen de 6 dynamiek. De vloeiende daklijn staat in schril contrast met de scherpe hoeken en vouwen die de rest van de carrosserie beheersen. Het geheel oogt bijzonder geslaagd.
Datzelfde geldt voor het interieur. Dat is opgebouwd uit goed passende en prettig aanvoelende materialen. Het ziet er opgeruimd en daardoor een beetje streng uit, maar de overzichtelijkheid komt de ergonomie ten goede. Het enige punt van kritiek betreft de naast het dashboard geplaatste knopjes van de raambediening. Die zitten wat te ver naar voren, waardoor je onbedoeld regelmatig de ruit van het achterportier laat zakken. Verchroomde lijstjes die het dashboard horizontaal in tweeën delen en metaallook omlijstingen van de knoppenclusters zorgen voor de hightech-uitstraling van het dashboard.
Voor wat betreft de positie achter het stuurwiel doet de 6 niet onder voor z'n voorganger. De zit is sportief; je kunt het stuur dicht naar je toe trekken en de stoel een heel eind tegen de wagenbodem aan laten zakken. De zetels bieden voldoende steun en de zittingen zijn lang genoeg om ook de onderste ledematen van langbenige bestuurders adequaat te ondersteunen. Wel zijn de stoelen nogal hard,
maar op lange ritten leer je ze juist daardoor waarderen.

Dynamische auto
Zolang je het uiterste van z'n kunnen niet opzoekt, presenteert de Mazda 6 zich als stabiel en neutraal. Ga je meer ravotten, dan leer je een heel andere kant van de 6 kennen. Hard een bocht induiken, resulteert in voorspelbaar onderstuur. Maar laat het gaspedaal los en de achterzijde maakt een zwieper. De enthousiaste stuurman zal de levendige achterste van de Mazda waarderen, de meer behouden berijder weet zich altijd beschermd door een alerte stabiliteitsregeling.
De bekrachtigde tandheugelbesturing is nieuw en werkt prima. De mate van assistentie is exact goed en er valt geen vaagheid in de installatie te bespeuren. De test-Mazda huisvest een tweeliter vierpitter met 147 pk en 184 Nm. Daarmee sprint de 6 in dik tien tellen vanuit stilstand naar 100 km/h. Bij fel accelereren produceert de uitlaat een sportieve brom, maar eenmaal op kruissnelheid laat de motor nog maar nauwelijks van zich horen. Er heerst een weldadige rust aan boord, wat de Mazda de allure geeft van een auto uit een klasse hoger. Alleen gerommel vanuit de wielkasten maakt hem een tikkie minder stil.
De zesbak maant de tweeliter op de hier gangbare snelheden weliswaar tot rust, maar haalt tevens de fut eruit. Het vijfde en zesde verzet zijn vrij lang en het vloeren van het gaspedaal in deze versnellingen heeft een aarzelende reactie tot gevolg. Terugschakelen brengt weer leven in de brouwerij. De bak is van typische Mazda-snit. Met korte, precieze slagen bedien je de pook, die iets hoger en meer naar de berijder toe is geplaatst dan in de vorige 6.