Lotus 3 Eleven - Blits Bezit

Er zit schoonheid in simpele dingen. Allerlei groten der aarde hebben geprobeerd die schoonheid zo goed mogelijk te verwoorden. Colin Chapman, oprichter van het legendarische Lotus Cars, had zo zijn eigen tegeltjeswijsheid. ‘Simplify, then add lightness’ werd Chapmans mantra, en daarmee dat van Lotus. Seven, Excel, Elite, Esprit, Europa, Elise, Exige: het is maar een kleine greep uit de reeks juweeltjes die de fabrikant uit het Britse Hethel in de loop der jaren voortbracht. Allemaal blinken ze uit in heerlijk weggedrag, vooral ingegeven door een minimum aan gewicht. Ook in de Formule 1 blonk Lotus lange tijd uit. Onder de bezielende leiding van Colin Chapman veroverden grootheden als Jim Clark, Graham Hill, Jochen Rindt, Emerson Fittipaldi, Ronnie Peterson en Mario Andretti hun plek in de geschiedenis van de autosport. Die trend werd doorgezet tot ver na de dood van Chapman, eind 1982. Nigel Mansell, Ayrton Senna, Nelson Piquet en Alex Zanardi, ze reden allemaal voor Lotus. Ook buiten de Formule 1 gooide het merk hoge ogen. De Lotus Eleven werd in de jaren 50 beroemd in de sportwagen­racerij, vanwege zijn radicale lijnvoering. Heel grote successen scoorde de auto niet, maar liefhebbers raakten ervan in vervoering. De Lotus 2-Eleven, een race-monster op Exige-basis dat in 2007 verscheen, was een eer­betoon aan de beroemde Eleven. Met de 3 Eleven doet Lotus dat nog eens dunnetjes over. Op het Goodwood Festival of Speed van 2015 maakte het publiek kennis met de 3 Eleven.

Lotus 3 Eleven weegt 920 kilo

Zelf presenteerde Lotus die 3 Eleven als ‘compromisloze manifestatie van de geest van Lotus’. Ronkende marketingtaal, maar er zit beslist een kern van waarheid in. Met zijn 920 kilo is de 3 Eleven niet lichter dan een Toyota Aygo, terwijl de Ariel Atom zelfs bijna de helft minder weegt. Dus ‘geest van Lotus’? En ‘add lightness’? Toch wel. Om dat te begrijpen, hoef je alleen maar te kijken naar de 1.176 kg wegende Exige, waarvan de 3 Eleven is afgeleid. Dus toch een flinke gewichtsbesparing, die voor een groot deel is toe te schrijven aan het andere deel van Chapmans beroemde mantra: simplify.

Geen dak en geen voorruit

Die versimpelingskuur zie je er direct aan af. Gangbare onder­delen als een dak of een voorruit achtte Lotus overbodig. Wat overblijft, is iets wat je zou kunnen omschrijven als een sportwagen die bezig is te bevallen van een Formule 1-auto. Gezien de historie van Lotus zou Colin Chapman dat vast hebben goedgekeurd. De 3-Eleven is plat en laag en straalt haast nog meer snelheid uit dan een F-35. Privacy en anonimiteit kun je wel vergeten als je met een 3 Eleven op stap gaat. Even wat cijfers: ruim 400 pk, drie seconden tot de 100 km/h en 280 km/h als topsnelheid. Dat geweld komt op het conto van een 3,5-liter V6 van Toyota-huize, die in de Lotus Evora 400 al grote indruk maakte. In de 3 Eleven is het super-charged blok aanzienlijk sterker. Formeel is de 3 Eleven een straatauto en eerlijk is eerlijk: hij heeft gewoon kentekenplaten, maar in feite is het een niet al te best vermomde racewagen. Lotus testte twee weken op de Nürburgring en dat ontlokte Gavan Kershaw, technische baas en ontwikkelingsrijder van Lotus, de volgende uitspraak: “The car is phenomenal, the pace is phenomenal.” De cijfers zijn niet uniek. Wel uniek is de beleving die de 3 Eleven eraan koppelt. Die zit hem niet in luxe, want die schittert door afwezigheid. Het interieur van de 3 Eleven is misschien nog wel spartaanser dan het exterieur. Lotus vond het niet nodig om jou, de bestuurder, te beschermen tegen invloeden van buitenaf, dus die komen allemaal keihard en ongefilterd binnen vanaf het eerste moment dat je de koppeling laat opkomen.

V6, dempers, sperdiff, het is een meesterwerk

Dat ongefilterde plezier is afkomstig van een aantal factoren: je zitvlak dat pal boven het asfalt zweeft, de lucht die door je neusharen raast, de messcherpe besturing en de opzwepende kreten van de V6 vlak achter je rug. Dat alles vormt een zeldzaam spektakel, dat verslavende trekjes heeft. Het onderstel versterkt dat gevoel nog eens extra. Ohlins-dempers en een sperdifferentieel dragen allemaal hun steentje bij, maar bij deze Lotus bereiken ze een uitkomst die de som der delen overtreft. Het is een meesterwerk. Het enige nadeel van meesterwerken is dat bijna niemand ze kan betalen. Wie in Engeland woonde en zich een 3 Eleven kon veroorloven, moest daarvoor dik 115.000 pond overmaken naar Lotus. Dat is een enorme hoop geld voor een auto zonder dak of voorruit.

De vraag is of zo weinig auto zo veel geld waard is. Vaststaat dat de Lotus 3 Eleven zijn eigenaar toegang geeft tot autorijden in een van de allermooiste vormen. Het gebrek aan gewicht en de uitgekiende wijze waarop dat is verdeeld, maken dat een rit in een 3 Eleven altijd te vroeg is afgelopen. De excentrieke Brit brengt je belevenissen die je hooguit ervaart wanneer je op stap gaat met exclusieve supercars. Vanuit dat licht bekeken is het prijskaartje dat Lotus op de 3 Eleven plakte ineens niet meer zo opzienbarend. De fabrikant ontdoet alles van overbodig gewicht, behalve je portemonnee. Niemand kan beweren dat Colin Chapman geen briljant onder­nemer was, maar rijk worden stond niet bovenaan zijn prioriteitenlijstje. De beste auto’s maken, zo simpel en zo licht mogelijk, daarom draaide het in zijn leven. Chapman was een kleurrijke vent en de 3 Eleven zou hij ongetwijfeld fantastisch hebben gevonden. Zelfs in het grijs.