Test: Land Rover Discovery 3 (2004)

Land Rovers zijn vanouds – de oer-Land Rover stamt uit 1948 - wagens met terreincapaciteiten. Maar ze leggen toch de meeste kilometers af op verharde wegen. En onze eerste kennismaking met de Discovery 3 begint daar ook. We stappen in een Discovery 3 met V8-benzinemotor. De zit is natuurlijk hoog, en we kunnen de verkeerssituatie prima overzien. Niet dat er nu zo heel veel te overzien valt, want er is voor gekozen het nieuwe model hoog in Schotland te introduceren en daar heb je niet zoveel verkeer. Wél veel terrein, waar de wagens ook in mogen. Met een rechtsgestuurde auto op wegen waar je links moet houden, dat is voor bewoners van het continent toch altijd even wennen. En het is ook even wennen aan een snelheidsmeter waarop de snelheid in mijlen wordt aangegeven. Dus rijden we op de binnenwegen – met de in Nederland geldende limieten in gedachten – al gauw zo'n zeventig, tachtig mijl. Dan zien we dat – in kleine cijfers – ook het tempo in kilometers valt af te lezen. We zitten boven de 100 km/h en we hebben helemaal niet het gevoel dat we te hard gaan. De Discovery 3 rijdt gewoon heel solide en volgt keurig de bevelen op die hij via het stuurwiel krijgt. Natuurlijk, zo hoort het, maar het zegt ook iets over de kwaliteiten van de nieuwe Land Rover. Want dat is toch wel een bakbeest; 4,84 m lang, meer dan 1,80 m hoog en zo'n 2,5 ton zwaar.

Aan het werk
Je kunt niet zeggen dat de Discovery 3 strak op de weg ligt, want je voelt de koets wel steeds iets bewegen, en je realiseert je dat er heel wat elektronica aan het werk moet zijn om de 4x4 zo goed op de weg te houden. Daar is bijvoorbeeld de computergestuurde luchtvering, die afhankelijk van de omstandigheden op de weg – of in het terrein – automatisch zachter of steviger wordt. Permanente vierwielaandrijving zorgt al voor veel grip, maar uiteraard wordt de aandrijving ondersteund door moderne elektronische systemen: traction control en dynamische stabiliteitsregeling, het systeem dat ervoor zorgt dat de auto steeds de koers blijft volgen die hij via het stuur krijgt opgedragen. De Discovery 3 V8 wil ook heel best vooruit. In 8,6 seconden kan hij vanuit stilstand naar honderd kilometer per uur optrekken en inhaalacties gaan hem ook vlot af. Je gaat gewoon stevig op het gas en de zestrapsautomaat die gekoppeld is aan de 4.394 cc machine met een vermogen van 300 pk en een koppel van 427 Nm doet voorbeeldig z'n werk. Geen schakelschokje te voelen.
Na heel wat kilometers over verharde, maar vaak wel érg smalle wegen, komen we toch terecht op karrensporen die soms ook wel flink modderig worden. Voor de Discovery 3 een fluitje van een cent, voor ons een eerste voorzichtige kennismaking met z'n capaciteiten op onverhard.

Balanceeract
Als snel wordt duidelijk dat de eerste paar kilometers terrein niets meer dan kinderspel geweest zijn. We gaan het strand op. 'Voorzichtig, deze betonblokken kunnen een tank tegenhouden', zegt een instructeur van Land Rover. Maar de Discovery 3 houden ze niet tegen. Uiterst behoedzaam worden we langs en over de obstakels geloodst en even later rijden we langs de vloedlijn. Verderop wachten nieuwe instructies en daarbij moeten we het Terrain Response-systeem gebruiken. Het wordt bediend met een knop op de tunnelconsole. We zien een vijftal symbooltjes. Die staan voor verschillende soorten terrein; de 'gewone' weg, gras/gravel/sneeuw, modder en bos, zand en ten slotte rotsachtige ondergrond. De knop moet nu naar zand, want we worden het duinterrein in gestuurd. Na een aanloop over het stevige strand gaan we met een flink tempo door het mulle zand omhoog. Discovery's die ons zijn voorgegaan, hebben al sporen achtergelaten. Als we denken boven te zijn, wacht ons pas een echt gemene klim. We ploegen door diepe sporen en als we bijna op de top van het duin zijn, moeten we een scherpe bocht maken. We moeten wel een paar keer opnieuw een aanloop nemen voor we met genoeg vaart omhoog gaan om boven te komen. Dan volgt een korte afdaling, waarna we het zand van de wielen spoelen terwijl we dwars door een waterbassin rijden.
Een paar bochten verder wacht een onwaarschijnlijke beproeving, waarvoor we de stand 'rotsachtige ondergrond' moeten kiezen. Het is de bedoeling dat we het bakbeest over een stel akelig grote en soms ook hoge rotsblokken loodsen. Nauwgezet volgen we de aanwijzingen van de instructeur en voetje voor voetje gaan we vooruit. De carrosserie kantelt van links naar rechts en terug, en op een gegeven moment balanceert de Discovery op een voorwiel en het achterwiel aan de tegenovergestelde kant. In deze positie moeten we stoppen. De instructeur komt naar ons toe en opent vrolijk het portier aan de bestuurderskant om te laten zien dat het koetswerk ook onder deze extreme omstandigheden helemaal niet tordeert.

Alleen lucht
Even later gaan we weer snel heuvelopwaarts. Maar bovenaan moeten we wel precies op tijd bij de volgende instructeur tot stilstand komen, want daarna gaat het héél steil omlaag. Terwijl we alleen maar lucht zien, kruipen we vooruit, tot de kolos voorover kantelt. Dan is het een kwestie van rechtuit sturen en de wagen omlaag laten rollen; de 'Hill Decent Control' zorgt ervoor dat de Land Rover beheerst afdaalt. We beëindigen het parcours met een rit door een riviertje dat uitmondt in zee. De Discovery kan door zeventig centimeter diep water 'waden'. Later doen we al dit soort oefeningen nog eens dunnetjes over met de diesel, die er net zo min moeite mee heeft als de benzinegestookte V8. Alleen op de weg komt de zelfontbrander wat minder rap vooruit.
Half december staat de Discovery 3 bij de dealer; klaar om voor Land Rover meer terrein te veroveren op de nog altijd groeiende markt voor SUV's.