Lancia Lybra 2.0 20v LX (2000)

Lancia gaat in de Lybra voor elegantie en verfijnde detaillering als onderscheid met gewone auto's. Zie de achterlichten met schuine lijnen die aansluiten op de profiellijn over de flanken, zie de bolle koplichten in een soort retro-stijl.
Niet zo'n goede gedachte lijkt het om de Lybra een heel compacte uitstraling te geven. En iets knus, door de brede randen rond nogal kleine zijramen. Daardoor ziet de Lybra er een klasse kleiner uit dan zijn beoogde concurrenten. Een klasse-auto moet zich niet klein maken, die moet er zo indrukwekkend mogelijk uitzien.
Van buiten is de Lancia aan de bescheiden kant, is 'ie van binnen krap? Nee dus, met (verrassend, gezien de wielbasis) voldoende beenruimte achterin. Voor de hand ligt dat de hoofdruimte in de vrij hoge Lancia goed is. Dat klopt, maar door de hoge zitpositie ook weer niet overweldigend.
De kofferruimte is gemiddeld, een neerklapbare achterbank kost extra. En waarde Lancia, waarom kiest u te slappe gasveren om de achterklep open te duwen? Want ze duwen niet...
In het zitgedeelte kan het niet op: chic alcantara, reepjes bijna-echt hout, en champagnekleurig kunststof voor meterpaneel en middenconsole. Contact aan, en een indrukwekkend display bovenin de middenconsole gloeit op.

Valse noten

Er is niets mis met de zit vóór of achter in de Lancia. De uitgebreide verstelmogelijkheden zijn daarbij behulpzaam, inclusief elektrisch verstelbare lendensteunen, plus achterin een derde rolgordel en mooi in de bankleuning verzinkbare derde hoofdsteun.
Voorin roffelt de tweeliter vijfcilinder. Niet luid, maar net iets té goed hoorbaar. Tevens trilt hij bij stationair draaien; je voelt het in de stoel en in het stuur, je ziet het in de verlichting van de middenconsole die soms knipperde op de maat van de trilling (foei!). Op papier heeft de Lybra 2.0 met die vijfpitter voldoende kracht in huis. Het voelt ook aan of 'ie lekker krachtig oppakt bij laag toerental. Maar daarvan zie je in de souplesse-metingen weinig terug. En dan het verbruik: alleen met een poezenvoetje op het gas krijg je er beter dan 1:10 uitgeperst. Nog een nadeeltje: het windgeruis. We hadden wat dat aangaat beter verwacht van een gloednieuw model als de Lancia Lybra.
Beschaving verwacht de commissie ook in bediening en weggedrag. Grofweg is het een auto die zich meer richt op comfort dan op sportiviteit, al mag je toch zeker een behoorlijke wegligging vragen. Daarbij leunt de Lancia naar de comfort-kant; letterlijk, bij het bochtenwerk. Echt week is "ie niet, richels in het wegdek gaan niet ongemerkt voorbij.
In de Lancia missen we gevoel in het stuur. Rechtuit geeft de Lybra niet het idee dat "ie vanzelf zijn koers houdt. In de bocht wordt hij gehinderd doordat het koetswerk met een ogenblik vertraging naar opzij gaat hellen. Iets te sterke schokdemping, zouden we zeggen, met de reactie van de vering op korte oneffenheden in het achterhoofd.
Het remsysteem van de Lancia reageert te heftig op lichte pedaaldruk. Het schakelen zelf gaat goed en precies.
De bestgeklede Lybra 2.0 LX, met vijfpitter en 155 pk kost zo'n f 56.500. Dat is vele duizenden goedkoper dan zijn beoogde concurrenten. Bovendien biedt hij een ruime uitrusting met onder meer airco, boordcomputer, afstandsbediende deurvergrendeling en elektrische ramen achterin. En wat te denken van de radio die bij de boordcomputer in de Lancia zit. Gekoppeld aan niet te zuinige Bose-speakers.
In kwaliteitsindruk, rijgedrag en uitstraling staat de Lancia Lybra nog niet op hetzelfde niveau als zijn Duitse concurrenten: teveel motor- en rijwindgeluid, te weinig gevoel in besturing en remmen, geen perfecte harmonie in het onderstel. Plus een stevig verbruik, matige (bagage-)ruimte, en geen overtuigende prestaties. Vast als een huis staat dat de Lybra sterk geprijsd is. En daarvoor nemen we graag wat gevallen steekjes voor lief. Lancia zou er echter goed aan doen de Lybra verder te perfectioneren, om alsnog voor het toelatingsexamen tot de topklasse te slagen.