Lancia Dedra Station Wagon 2.0 16v LX (1995)

Vooral sinds Fiat bij Lancia de zaken regelt, is het waardige merk van weleer geleidelijk afgedaald naar de regionen waar ook gewone mensen leven. Lancia's zijn in de loop der jaren betrekkelijk gewone verschijningen geworden, die op uiterst subtiele manier aan het aristocratische verleden herinneren.
Best slim van Fiat, dat er door deze politiek in is geslaagd om Lancia om te vormen tot een 'premium-merk' dat op een interessante manier bijdraagt aan het concernresultaat. Iets dergelijks is trouwens gebeurd met Alfa Romeo, al blijkt duidelijk dat het etaleren van de sportieve identiteit van het Milanese merk meer vruchten afwerpt dan het zorgzaam koesteren van het klassieke Lancia-imago.
Nog gevoeliger ligt het als Lancia, op zoek naar een groter marktaandeel, brutaalweg binnendringt in het tegenwoordig zo populaire stationcarsegment. Zeker in die wereld, waar de zakelijke argumenten zwaar wegen, is het voor een automerk niet eenvoudig om én je stand op te houden en toch met een economisch verantwoorde aanbieding uit de bus te komen. Dat compromis heeft Lancia bewust niet gewild en is met zijn Dedra Stationwagon flink op de luxetoer gegaan.
Zelfs het eenvoudigste 1.6 LE-model is al voorzien van een airbag, een elektronisch controlepaneel, elektrisch bediende zijruiten vóór, centrale vergrendeling, deelbare achterbank en een bedrieglijk-echte edelhoutafwerking. En aangezien het uiterlijk evenmin de suggestie wekt dat er dertien Dedra SW's in een dozijn gaan, mikt Lancia met alle varianten van zijn stationcar duidelijk op de betere kringen.
De Dedra-familie is dus behoorlijk aan de prijs, maar na een week in het gezelschap van de 2.0 16v LX (dus ook nog eens met ABS en airco) moeten we toegeven dat zo'n Lancia beduidend meer indruk maakt dan een willekeurige stationwagon van mindere komaf. Op de snelweg zie je sommige meeliggers even opkijken, bij de supermarkt trekt het beladen van het vrachtruim vaak belangstelling en als je passagiers meeneemt, kan je steevast rekenen op complimenteuze reacties. Want de ongebruikelijke combinatie van het bedrijfskarakter van een stationcar met de aristocratische Lancia-uitstraling heeft iets intrigerends waar je moeilijk aan voorbij kunt gaan.

Verrassingen

Op den duur raak je daar natuurlijk aan gewend, maar na de eerste kennismaking heeft de Dedra nog een paar verrassingen in petto om zijn status te benadrukken. Zo raak je gaandeweg meer onder de indruk van de 140 pk zestienklepper, die dank zij een paar contra-roterende balansassen op alle toerentallen heel zijdezacht rondloopt, maar er ongedacht stevig aan kan trekken als dat gewenst is. De acceleratiecijfers spreken daarbij voor zichzelf en de nette waarden voor het geluidsniveau zeggen meteen iets over de beschaving van de viercilinder.
Wat ook opvalt is het gemak waarmee de stationcar zich laat rijden. Om te beginnen zit je stevig en gerieflijk achter het verstelbare stuur, versnelling en koppeling voelen goed aan en de bekrachtiging van besturing en remmen is bescheiden genoeg om het contact met de werkelijkheid niet te verliezen. Vooral bij flink doorrijden is dat vertrouwenwekkend: je voelt steeds goed waarmee je bezig bent, terwijl de Dedra je toch het zware werk uit handen neemt.
Dat kan soms zelfs bedrieglijk zijn: zo merk je bij het routineus invoegen op een van de vertrouwde klaverbladen dat de snelheidsmeter in een lange bocht een getal aanwijst waar menige GTi zich niet voor hoeft te schamen. Dat is kenmerkend voor het Lancia-karakter van deze Dedra stationcar: hij gedraagt zich als een Heer van Stand, maakt geen ophef van zijn kwaliteiten en waarschuwt rustig als je onverhoopt te veel van hem eist.
Wie deze Dedra ondanks zijn status echt als stationwagon wil gebruiken, kan rekenen om een zeer behoorlijk vrachtruim van 1338 liter en een bescheiden laadvermogen van 500 kilo. Dat is, zoals bij de meeste moderne stationcars, geen grammetje meer dan het sedanmodel mag torsen. Dat beperkt het gebruik uiteraard tot lichte lasten, maar in dit geval is dat niet eens zo verkeerd. Want de Dedra stationcar is nog altijd een Lancia en dat is nu eenmaal geen naam voor een sjouwerman...