Hyundai i20

Deze nieuwe Koreaanse hatchback maakt de klasse waarin in Europa de meeste auto's worden verkocht nagenoeg compleet. Het is nu alleen nog wachten op de nieuwe Polo en dan is alles behoorlijk ververst. Hyundai bewandelt een geijkte weg. De i20 wordt groter en ruimer dan voorganger Getz maar de ontwerpers hebben de auto ook nog meer eigen gezicht en volwassenheid mee willen geven. Van binnen en van buiten.

Heel opvallend

Om me dat laatste te beginnen. De i20 is een keurig, nette compacte hatchback die van voor tot achter goed in balans is. Maar heel opvallend of sprekend is hij ook weer niet. En bovendien zien we wel wat trekjes van gevestigde B-segment-auto's. Geen punt, de i20 is een vlotte, eigentijdse verschijning. Het interieur moest ook volwassener worden en dat geschiedde optisch vooral door een knallende middenconsole in metaallook neer te zetten. De rest van het interieur ziet er strak maar stukken minder opvallend uit. Meer het gebruikelijke werk waarbij overigens wel opvalt dat de Koreaan behoorlijk volwaardige stoelen heeft, net als de achterbank. Maar nog belangrijker is of alles lekker werkt, aanpakt, klikt en schuift.

Onderstuur

We pakken de 1,4-litermotor van precies 100 pk. Voor een hatch van rond de 1000 kilo is dat een prima pk-aantal. Dat zal in Nederland zonder twijfel ook zo uitpakken maar even buiten Barcelona in de bergen, waar we de eerste meters maken, heeft de auto best tijd nodig in de klim. Ook tussenacceleraties overtuigen nog niet en het lijkt erop dat de 1.4 onderin een beetje wakker getrapt moet worden. Straks in Nederland maar eens even meten. Het maakt ons ook benieuwd naar de instapmotor (hier niet aanwezig) van 1,2 liter die 78 pk genereert. De ergonomie en de bediening van de auto kloppen wel, dat valt meteen op. Het is instappen, insnoeren en gaan, een kind kan de was doen. De 5-bak schakelt licht en precies, de besturing staat snaarstrak op de voorwielen afgesteld, zo voelt 't. Die besturing werkt direct en we krijgen wat gevoel door. Er is wat tegendruk dus communicatie en dat missen we in de versnellingsbak.

Wat zitten die stoelen stevig zeg, bijna hard. Het uitzicht op de klokken is goed, al gebeurt daar weinig spectaculairs. Ook het uitzicht rondom, voor de bestuurder, is in deze i20 (altijd 5-deurs, 3-deurs komt komend voorjaar) zeker toereikend.

Europese onderstelafstemming

Hyundai is zeer bewust met de onderstelafstemming bezig geweest. Ontwikkeld in Europa, voor de Europese markt, afgestemd op het Europese wegennet: Hyundai heeft de i20 een middle of the road-onderstelafstemming meegegeven. Niet zo compromisloos scherp als een Mazda 2, niet zo uitgebalanceerd als een Fiesta of Ibiza, niet zo comfortabel als een 207. Maar over het geheel genomen is er een prima middenweg gekozen die goed voldoet, tenminste in rechte lijn. Hoogstens iets teveel gestuiter op korte oneffenheden. In de bergen rond Barcelona valt ons wel tegen dat de auto toch best wel snel wat onderstuurd gedrag vertoont. Het was weliswaar wat vochtig hier en daar maar toch, de grip was sneller weg dan wenselijk.

Het moet uit de lengte of de breedte komen in deze klasse. Op grond van de wielbasis hadden we meer ruimte verwacht voor de achterpassagiers. Die komen er met name qua knie-ruimte een beetje bekaaid van af. De hoofdruimte achter is wel in orde en de kofferbak ook met 370 liter inhoud en een bruikbare gelijkmatige vorm.

Als je puur kijkt naar kwaliteiten van de auto, het pk-aanbod en de ruimte is de Hyundai i20 geen echte uitblinker op enig gebied. De auto laat echter ook op geen enkel vlak steken vallen. En als je dan kijkt naar de directe concurrenten in deze klasse, dan blijkt in rechtstreekse vergelijkingen van uitrusting, afmetingen en motorkracht de i20 voor minder geld meer te bieden. Een vergelijkbare Europeaan of Japanner kost 1.500 tot 2.000 euro meer. En daar zitten auto's bij die niet zo allround zijn als deze nieuweling bij deze eerste indruk etaleert. Het pakketje i20 lijkt zodoende sterk. Feitelijk haalt Hyundai met de i20 hetzelfde trucje uit als in het C-segment met de i30. Ze maken een serieuze stap voorwaarts, vegen lang niet iedereen van tafel maar bieden een erg gunstige prijs -/kwaliteitsverhouding. Met de i10 is het merk stevig binnengekomen, in de klasse van de i30 is het al weer wat moeilijker omdat imago daarin redelijk zwaar telt en wat de i20 gaat doen? We zijn heel benieuwd.

En de diesel dan?

We proberen nog even de dieselversie van de i20. De souplesse die we missen bij de 1.4-liter benzinemotor heeft de diesel volop. Maar vergis u niet: de testauto die we meenemen voor een stukje Catalunya is voorzien van een 1.6 diesel van 128 pk. De snelle 1.6 zeg maar die in de Kia C'eed is terug te vinden. Voor Nederland wordt die motor niet leverbaar. Hier gaat Hyundai met de i20 met de 115 pk diesel de markt op. Die motor kennen we al uit de i30. Hij huist in onze duurtestauto en daar zijn we er heel tevreden over.

De persintroductie van de Hyundai i20 was internationaal, voor heel Europa. Dus wordt er een doorsnede van verschillende uitvoeringen en motorvarianten neergezet die in verschillende landen leverbaar zijn. En in de regel ontbreekt de zwakst gemotoriseerde uitvoering. De dieselversie van 115 pk ontbrak dus ook ter plekke maar we zijn ervan overtuigd dat die motor ook in de i20 prima past. Eenmaal warm tracteert de motor op een mooie loopcultuur. In de i30 scoren we een gemiddeld verbruik van 1 op XXXX Dus dat moet in de lichtere i20 nog beter worden.

De snellere versie van 128 pk tracteert op aardig wat koppel en smeuiigheid. En ja, bij optrekken, laat de viercilinder van zich horen, maar eenmaal constant zijn rondjes aan het draaien, is het een mooi lopende krachtbron. Dat maakt de diesel i20 eigenlijk een best interessante auto want ook voor deze uitvoering is value for money in orde en het stevige koppel onderin stelt je in staat lekker relaxed onderweg te zijn. Iets waarvan je bij de benzineversies wat meer van zou willen zien.