Ford Windstar SEL (1999)

Ford heeft zijn Windstar aardig opgeknapt; de wat anonieme neus van de vorige versie heeft plaats gemaakt voor een sprekender gezicht dat aardig aansluit bij de New-Edge-stroming van de Europese modellen. Subtiel gebruik van chroom geeft de Windstar een rijke uitstraling. Voor de Windstar heeft Ford gekozen voor twee stoelen voorin, twee stoelen daarachter en tot slot een bank. Daarmee is het een echte zevenzitter. De Amerikaanse opstelling heeft voor- en nadelen: op de tweede rij zit je prima in riante stoelen met armleuningen, maar helemaal achterin eisen de wielkasten in de breedte ruimte op waardoor drie volwassenen eigenlijk te weinig plaats hebben. Er is wel genoeg hoofdruimte overal. Ford biedt met de Windstar heel wat mogelijkheden. Zo kunnen de twee achterste stoelen en de driezitsbank worden verwijderd, al is die laatste wel een flinke klus. Je hebt dan een laadruim met een inhoud van maar liefst 4526 liter. Oppassen dat je niet verdwaalt! De achterbank is over een flinke afstand horizontaal verschuifbaar; als je de middelste stoelen verwijdert, kun je de bank daarvoor in de plaats schuiven. Naar achteren lopend moet je over een fors bergvak tussen de voorstoelen stappen. Het meubilair zit wel goed, maar zou beter mogen steunen.

Handigheid

Het interieur liet op slecht wegdek geregeld van zich horen. De Ford Windstar houdt echt rekening met zijn (mogelijke) taak als familiekoets. Hij heeft bijvoorbeeld in het dak een extra (groothoek)binnenspiegel waarmee de bestuurder alle inzittenden kan zien. Of de extra aansluiting in het dak voor twee hoofdtelefoons met een eigen volumeregeling. Of de op afstand elektrisch bedienbare schuifdeuren zodat kinderen daar niet zelf meer mee hoeven te worstelen. Of een houdertje voor parkeergeld in het dak. Of koplampen die vanzelf aangaan. Of de elektrisch uitklapbare achterste zijruiten, of het bagagenet achterin dat verhindert dat bagage op straat rolt bij het openen van de achterklep. Overigens blijft de bestuurder de baas want hij kan de bediening van de airco achterin, de schuifdeuren en het achterste radiopaneel uitschakelen. Als ze nu ook nog die rottige, extra sleutel voor de tankdop afschaffen...
De Windstar is beslist Europeser geworden; dat zie je aan de gewone handbediende parkeerrem. Het dashboard ziet er volwassen uit met een eigen gezicht en de materialen zijn ook van betere kwaliteit. Merkwaardig vinden we de kunststof armsteunen aan de met leer beklede stoelen. De inrichting van het dashboard is logisch van opzet. Wel hebben de Amerikanen een denkfout gemaakt: tussen de twee bekerhouders in de middenconsole zit de asbak en wij houden helemaal niet van koffie met een vleugje as. Speciaal grapje: als je de richtingaanwijzer te lang aanlaat, maakt een gong je daarop attent.
De niet bijster sterke, conventioneel geconstrueerde drieliter V6 heeft wel enige moeite met de forse Windstar. Een paar pk extra zou niet misstaan. Op constante snelheid is hij mooi stil, maar bij fors accelereren laat de V6 een flinke, niet onaangenaam klinkende roffel horen. Motor en viertraps automaat zijn gelukkig goede vrienden van elkaar; dat mag je van een Amerikaans product verwachten. De grote Ford rijdt 1:8,0.
In het rijgedrag doet de Windstar zijn enorme afmetingen gelden. Ook mist hij prestaties. Toch verrast ie. Hij is namelijk heel erg Europees met een comfortabele, maar niet slappe vering die zelfs richeltjes wat duidelijker laat voelen dan je zou verwachten. Ook de besturing is een aangename verrassing: direct en nauwkeurig volgens Europese maatstaven en ook voldoende gevoelig. De afmetingen maken echter dat de Windstar wat zwoegend door een bocht gaat, maar zonder rare fratsen en behoorlijk neutraal. De Amerikaan is op zijn best bij een wat rustiger rijstijl; dan is het een lekkere glijer die als het moet ook weer vertrouwenwekkend en krachtig remt. Met een prijs van dik 86 mille is hij geen koopje.
De Windstar is bepaald geen slechte auto die ons in veel opzichten toch weer heeft verrast. Niet een echte rijdersauto en je moet een beetje wennen aan die gigantische afmetingen. In ieder geval een heel goede auto, maar dat kost dan wel wat.