Ford Mondeo Wagon 1.8 TD CLX (1994)

Als een auto door een aantal gezaghebbende jury's wordt uitverkoren tot de beste van zijn tijd, straalt die reputatie af op alle varianten van het bekroonde model. Dat geldt dus ook voor de verschillende uitvoeringen van de Ford Mondeo, die niet alleen de eretitel Auto van het Jaar kreeg, maar bovendien door de lezers van AutoWeek en haar zusterbladen tot de Europese Auto-1 werd uitgeroepen.
Daardoor waren de verwachtingen vrij hoog-gespannen toen de Mondeo Wagon eenmaal voor de deur stond. Met opzet hadden wij gekozen voor de dieselversie, omdat die nu eenmaal de zakelijkste en dus eigenlijk de meest pure stationcar is. En omdat je in zo'n zakelijk voertuig nu eenmaal heel wat uurtjes achter het stuur doorbrengt, was het een CLX geworden: niet de soberste, maar ook weer niet de meest luxueuze van de familie.
Met een Mondeo op de dieseltoer en dan ook nog vermomd als deftige bestelwagen is natuurlijk een heel andere ervaring dan de eerste kennismaking met Fords 'wereldauto' toen die nog volop in het licht van de schijnwerpers stond.
Inmiddels is de opwinding wat geluwd, we weten dat de opvolger van de Sierra zijn onderscheidingen ten volle heeft verdiend en niemand kijkt er nog van op als er een Mondeo voorbijkomt. Dat geldt zeker ook voor de Wagon, want anders dan bij de stationcars van sommige concurrenten voegt het gerekte silhouet weinig opmerkelijks toe aan de indruk die de sedan en de hatchback achterlaten. Als de Wagon iets uitstraalt, is het voornamelijk doelmatigheid en dat zou Ford best eens zo bedoeld kunnen hebben. In die visie past het nuchtere, evenwichtige Mondeo-interieur prima bij deze no-nonsense-uitvoering van het gelauwerde Ford-produkt. Met de achterbank in de normale positie ervaar je weinig van het stationcar-gevoel en de uitrusting is prima verzorgd met een toerenteller op het dashboard, een airbag op het stuur en centraal vergrendelbare sloten in de portieren.

Echte stationwagen

Dat de Wagon toch een echte stationcar is, merk je pas als de achterbank wordt neergeklapt: de laadvloer blijkt dan bijna twee meter lang te zijn en als je het laadruim tot de nok toe volstouwt, gaat er meer dan anderhalve kuub in.
Wat zijn rij-eigenschappen betreft, doet de Mondeo Wagon erg weinig onder voor de destijds zeer gunstig beoordeelde sedan. Weliswaar is de achteras in verband met de vlakke laadvloer iets eenvoudiger uitgevoerd dan de Quadralink- ophanging van de personenauto, maar in de dagelijkse praktijk is daar niets van te merken. In onbeladen toestand gaat de Wagon heel volgzaam en betrouwbaar de bocht om en met een vrachtje achterin wordt hij op hoge snelheid uiteraard iets staartlastiger, maar nog steeds perfect controleerbaar.

Aanwinst

Een opvallende aanwinst is de 1,8-liter turbodiesel, die in de Mondeo enerzijds veel beschaafder overkomt dan vroeger in de Sierra en anderzijds een behoorlijk levendige indruk maakt. De prestaties zijn weliswaar niet wereldschokkend, maar een snelwegacceleratie in de vierde versnelling van 80-120 in iets meer dan 11 seconden is voor elke auto van 1360 kilo een prima prestatie.
Door montage van een tussenkoeler en nog wat verfijningen heeft de door een turbo aangeblazen diesel in vergelijking met vroeger dan ook 15 pk aan vermogen gewonnen en het koppel is evenredig toegenomen. Daarbij is het verbruik nog steeds netjes: gezien de pittige test praktijk is een gemiddelde van zo'n 1:14 een compliment waard. Ten slotte is nog vermeldenswaard dat Fords turbodiesel tegenwoordig is voorzien van een oxydatiekatalysator, die de eventueel nog resterende milieubezwaren tegen de toch al vrij schone turbodiesel moet wegnemen.
Door de bank genomen heeft de Mondeo Wagon met zijn vrij pittige en toch stille dieselmotor de verwachtingen zeker niet beschaamd.
Uiteraard mag je van deze werkpaard-versie niet verlangen dat hij net zo gelikt overkomt als zijn minder op vrachtvervoer gerichte, veelvuldig onderscheiden burger-broeders. En het ligt ook voor de hand dat de diesel-besteller wat minder rap uit de startblokken komt dan een overeenkomstige benzine-Mondeo sedan of hatchback.
Maar als we de rij-eigenschappen, het comfort en de hele technische merites als maatstaf nemen, is zonder meer duidelijk dat ook déze Mondeo zijn ras niet verloochent.