Ford Focus ST - Eerste rijtest

Weinig betaalbare auto’s weten zo aan de emotie van enthousiaste bestuurders te appelleren als de ST-versies van de Ford Focus. De combinatie van prestaties, relatieve bereikbaarheid en praktische inzetbaarheid helpt daarbij, maar het is bovenal het prettig gestoorde karakter van de auto’s die ze zo geliefd maken. Het zijn zeker niet altijd de meest verfijnde auto’s en juist dat ruige, speelse randje onderscheidt hen van veel andere concurrenten. Toch slaat Ford op het eerste gezicht een bladzijde om met het nieuwste wapenfeit. Niet langer gaat het louter om een verlaagde Focus met een dikke motor en dito bumperpakket, maar om een technologische bom. Ten opzichte van z’n voorganger krijgt de ST bijvoorbeeld adaptieve schokdempers en een elektronisch aangestuurd sperdifferentieel. Vooral dat laatste verandert het karakter van de auto ingrijpend. Het vrij overvloedige vermogen kan veel eerder op de voorwielen worden losgelaten en omdat het sperdifferentieel afhankelijk van de gekozen rijmodus preventief steeds grotere doses naar het buitenste voorwiel stuurt, graaft de neus zich dan alleen maar dieper de bocht in.

In Track-modus wordt de Ford bijna maniakaal agressief en wild, in standje Sport zijn de reacties nog altijd scherp, maar in die stand danst de ST onder je van bocht naar bocht. Een schril contrast met de vorige versie, die een veel voorzichtiger gasvoet vereiste en z’n lijn het liefst naar buiten wilde bijstellen bij acceleratie. Wat blijft: de losse achterzijde. Daardoor draait de auto gevoelsmatig nog steeds opvallend makkelijk om een denkbeeldig punt in het midden en dankzij de grotere tractie op de vooras levert dat alleen maar meer opties op om een curve te ronden.

ALTIJD ADAPTIEVE DEMPERS

De ST haalt, meer nog dan z’n voorganger, het slechtste in je naar boven op de best mogelijke manier. Dat komt mede door de ultradirecte besturing, die je altijd nog wat lijkt op te zwepen. De kunstmatige zwaarte erin had van ons overigens niet gehoeven.

Wel heel fijn: door de adaptieve dempers konden de veren wat minder hard worden; dat komt het comfort ten goede. In principe heb je altijd die adaptieve dempers (behalve bij de Wagon, daar passen ze niet in) die zich automatisch aanpassen aan de ondergrond, maar alleen met het Performance Pack van € 1.200 kun je het karakter ervan beïnvloeden. Aangezien dat pakket ook de automatische tussengas functie bevat en heel-and-toe erg moeilijk maakt, verdient die optie aanbeveling en zou hij eigenlijk standaard moeten zijn. Feit blijft dat Ford de Focus ST een stuk veelzijdiger en capabeler heeft gemaakt. Bovendien verovert het model een tamelijk unieke positie in de markt: hij is spannender dan een Golf GTI, maar niet zo extreem als een Civic Type R. Dat de eerste comfortabeler rijdt en de laatste waarschijnlijk snellere rondetijden laat noteren, is gegeven het uitdagende en belonende karakter van de Ford acceptabel.

Helaas worden we minder enthousiast van de 2,3-liter viercilinder in de neus. De motor, die we kennen uit de Mustang en de vorige RS, heeft nog steeds behoorlijk wat toeren nodig om wakker te worden en zakt vervolgens vrij snel in elkaar. Tussen de 3.000 en 5.500 omwentelingen gebeurt het. Daarbij is het geplof dat in Sport-modus uit de uitlaat komt geinig, maar de rest klinkt erg synthetisch. Wel reageert het blok aanzienlijk beter op het gas, omdat de gasklep nu open kan blijven staan bij gas lossen. Er zit dus een stijgende lijn in, maar er zijn concurrenten in dit segment die meer verfijning bieden. Bovendien lijkt de motor de ontwenningskuur voor z’n drank probleem nog niet te hebben gehad. Dat laat onverlet dat de ST afgaat als een raket áls het blok in z’n optimale werk gebied zit. Van 0 naar 100 km/h in 5,7 seconden en een top van 250 km/h is wel zo’n beetje het maximaal haalbare met alleen voorwielaandrijving. De hand geschakelde zesbak scoort ook punten. De schakel wegen zijn kort en het schakelen voelt heerlijk mechanisch aan.

PRIJSSTIJGING

Helaas betekent de grote hoeveelheid nieuwe technologie ook een aanzienlijke prijsstijging. Net geen € 50.000, waarmee de ST prijstechnisch in de buurt komt van kanonnen als de Honda Civic Type R en Renault Mégane RS Trophy en op hetzelfde prijsniveau zit als de Hyundai i30 N. Serieuze auto’s die op sommige vlakken nog meer gepolijst aanvoelen. Dat ruilt de ST echter graag in voor een grotere kick op de openbare weg en voor een onderstel dat beter geschikt is voor dagelijks gebruik.

Toch blijft de nieuwe ST, ondanks z’n bredere spreiding van talenten, een pretpakket van de bovenste plank dat je continu uitdaagt om harder te gaan. En dat dat Ford wederom is gelukt, is op een bepaalde manier toch ook wel weer heel knap. Of in ieder geval buiten gewoon prettig.