Ford Cougar 2.0i 16V (2000)

Het lijdt geen twijfel dat de Ford Cougar met recht "coupé" mag heten, al is het geen met de zaag gemolesteerde sedan. Wel is de Cougar gebouwd op basis van de Ford Mondeo bodemgroep.
Heel in de verte volgt het - vrij spectaculaire - New Edge uiterlijk van de Cougar zelfs de lijnen van een Mondeo. De Cougar is een sportief ogend 2+2-model. Maar is hij ook echt sportief?
Je mag de Ford Cougar zeker een ontwerp uit één stuk noemen, een agressief en opvallend model. Da's gewoon schrikken, zo"n slotgracht van een laadruim achterin een Cougar. Je hebt ook veel armslag met z"n tweeën op de voorstoelen. Achterin is het behelpen. Zowaar is het, opgevouwen in de diepe zitkuilen, wel voor een halfuurtje vol te houden als je niet langer dan 1 meter 75 bent.
Zo groot als de Ford is, behoorlijke kaartenbakken of bergvakjes kunnen er niet af. Het bakje tussen de stoelen zit te ver naar achter om tijdens het rijden te gebruiken.
Oké, u koopt een coupé niet om ermee te gaan verhuizen. Waar het meer om gaat is wat hij in z"n lange neus heeft, qua aandrijving. En dat is een moderne viercilinder met een vermogen van 130 pk. Hij voelt niet bijzonder sportief, eerder bedachtzaam aan. De Cougar schakelt goed, precies en makkelijk. Ook het motorgeluid is niet opwindend. Je hoort de motor wel, maar met een gedempt en niet speciaal opwindend geluid. Dat brengt ons op "geluid" in het algemeen. Ford vindt zichzelf een NVH-specialist (Noise, Vibration, Harshness). En dit keer terecht. Er komt weinig geluid, trilling of stoten door van de wielophanging. Het windgeruis is matig, ander geluid van buiten dringt niet opvallend door.
De bergleeuw (cougar) van Ford gaat omzichtig van start. Dat ligt zowel aan de overbrengingen in de vijfbak als aan het motorkarakter. De Cougar geeft meer het dieseltrein-gevoel: als-ie eenmaal op gang is gaat het ook hard.
Gaandeweg de testperiode raak je erop ingespeeld en merk je dat de Cougar helemaal niet traag is, alleen is het geen goede sprinter. Hij moet het hebben van souplesse, flink doorhalen in de versnellingen.
De soepelheid van de bekende Ford tweeliter (uit de Mondeo) betekent ook dat de Cougar goed en vlot oppakt vanaf laag toerental.

Bochtentijger?

We stelden al, de Ford is geen luie auto, maar moet even op gang komen. Kunnen we daar ook in bochten wat mee? Aanremmen voor een bocht is in elk geval geen probleem. Hij heeft oerbetrouwbaar aanvoelende remmen die meteen krachtig aanpakken en goed te doseren zijn. Het sturen voelt wat wollig aan, of je nu rechtuit gaat of een bocht door. Op zich stuurt de Cougar goed, maar hij geeft niet zo nauwkeurig informatie door, betrekt je minder direct bij het rijden. Met de afstemming van de vering heeft het niets te maken. Ford weet een uitstekende balans te bereiken tussen volkomen acceptabel comfort en korte, stevige veerweg.
Gaan we de grenzen bij het bochtenwerk verkennen, dan laat hij zich niet gauw verleiden tot over de voorwielen wegschuiven. De Cougar heeft in geval van nood nog anti-doorslipregeling. Maar dat lijkt in bochten niet echt nodig. Goed, dan eens proberen hem exact te zetten in de bocht door met het gas te spelen. Daarop reageert de Cougar volkomen onverstoorbaar - gewoon niet. Ligt als een huis.
In een sportwagen horen goede stoelen. De stoelen van de Cougar zijn ruim genoeg, maar grijpen je niet zo positief vast. Geen gezicht is dat de bekleding er hier en daar uitziet of er stoelhoezen zijn gebruikt die eigenlijk in een andere auto horen. Verder doet een vrij gammel middenconsole de kwaliteitsindruk geen goed.
Een mooi informatief dashboard hoort er evenzeer bij in een sportmodel. Ook daar stak Ford maar matig moeite in. De belijning is heel aardig, de materialen hadden er een stuk duurder uit mogen zien. Je krijgt wel een handige boordcomputer erbij, alles is prima overzichtelijk en "s avonds uitgebreid verlicht. En halfautomatische airco is standaard.
Het antwoord op de aan het begin gestelde vraag? Een Cougar is meer voor het mooi, al rijdt hij vlot zat. Wel een echte coupé, maar toch niet echt een sportwagen.