Test: Fiat Qubo 1.4 (2009)

Fiat afficheert de Qubo als een auto voor de 'no-nonsensemens', die blijkbaar op autogebied genoeg heeft aan de meest basale zaken. Een overdosis uitstraling is evenmin noodzaak, want de eigenaar van een Qubo heeft zelf genoeg persoonlijkheid en hoeft die niet aan een auto te ontlenen. Aldus Fiat.

Opmerkelijke kar

Het meest in het oog springende element van de Qubo is zonder twijfel de enorme lip aan de voorkant. De combinatie van bumper en grille steekt opvallend ver voor de auto uit en geeft de Italiaan een zeer bijzondere aanblik. Van opzij gezien is vooral de glaspartij heel apart, met die sterk oplopende achterste ruiten. Die lijn bevordert het zicht naar achteren allerminst, maar geeft de Fiat wel een heel eigen gezicht.

De Fiat heeft een simpel dashboard en een stuur dat in hoogte en diepte verstelbaar is. Naar Italiaans temperament hoef je hier zeker niet te zoeken: de Qubo-motor is erg sloom. Goed toegankelijke, flexibele bagageruimte; alle zittingen zijn te verwijderen.

Onder de motorkap snort een 1,4-liter benzinemotor met acht kleppen en 73 pk. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: deze Fiat is hemeltergend traag. Het lijkt alsof de krukas te strak in het blok gedraaid zit, zo moeizaam komt het motortje op toeren. Onderin presteert de motor niet en omdat hij zo langzaam in toeren klimt, valt er ook dan helemaal niets te beleven. Trap je bij een snelheid van 80 km/h in het vijfde verzet het gaspedaal tegen de mat, dan gebeurt er hoegenaamd niets. Er is geen voelbare acceleratie. Op de snelweg heeft de motor bovendien de grootste moeite om de vaart er een beetje in te houden. Dat de motor het zwaar heeft, blijkt ook uit het verbruik. Een gemiddelde van 1 op 10,4 is echt te veel in deze klasse. Wat de motor betreft is het dus geen feest om te rijden, zo'n Qubo. Jammer, want de rijeigenschappen zijn heel fatsoenlijk.

Slechts de te hard geveerde achteras gooit roet in het eten. Daardoor word je soms behoorlijk door elkaar geschud. De besturing werkt licht en brengt precies de koersverandering die je op dat moment wilt. Maak je het qua snelheid echt te bont, dan schuift de Qubo over zijn voorwielen naar buiten. De zit achter het stuur is goed, mede dankzij de hoogteverstelling van de stoel. Het dashboard is vrij simpel van opzet. Een toerenteller en motortemperatuurmeter ontbreken echter niet.

Acceptabele zit

Achterin biedt de Fiat, gezien zijn buitenmaten en wielbasis, een acceptabele zit. En dankzij de schuifdeuren is het heel simpel in- en uitstappen. De bagageruimte heeft een inhoud van 330 liter (tot de hoedenplank). Dat klinkt niet heel erg ruim, maar dankzij de riante hoogte zet je zonder problemen een paar flinke reiskoffers naast elkaar. Hoewel Fiat de Qubo in de markt zet als een auto zonder poeha, is de Italiaan niet karig uitgerust. Zijruiten en spiegels zijn elektrisch te bedienen, er is airconditioning  en ook de radio met cd-speler is standaard in de Dynamic. Een leuke optie is het zogeheten design pack met lichtmetalen wielen, dakrails en getinte zijruiten achter. Wie het veiligheidsniveau van zijn of haar Fiat Qubo wil verhogen, komt bedrogen uit. Hij heeft ABS en vier airbags, daar houdt het mee op. Hoofdairbags en ESP zijn niet leverbaar en dat kan eigenlijk niet meer, anno nu.