Elektrische hypercars - Reportage

Als een voormalig Formule 1-coureur naar woorden zoekt om de acceleratie van een straatauto te omschrijven, dan moet het wel een héél bijzondere auto zijn. Nick Heidfeld staat naast een auto die slechts 12 seconden nodig schijnt te hebben om naar 300 km/h te accelereren. En dat doet hij ook echt, zo belooft ‘Quick Nick’. Hij is testrijder en merkvertegenwoordiger van

Automobili Pininfarina Battista Anniversario. Dat is een hele mond vol, en ook een verwijzing naar het autoparadijs. Ter gelegenheid van de negentigste verjaardag van Pininfarina (in het afgelopen jaar) komt nu een elektrischer hyper-GT op de markt die is vernoemd naar bedrijfsoprichter Battista ‘Pinin’ Farina.

De productie begint in de herst en er worden slechts 150 exemplaren van de Battista gebouwd. Daaronder zijn vijf exemplaren van de ‘Anniversario’-uitvoering, die nog iets fraaier is aangekleed en uiteraard ook nog wat duurder is: 2,6 miljoen euro. Maar dan heb je ook een auto met een vermogen van 1.900 pk en een koppel van

2.300 Nm. De Italiaanse hypercar heeft maar liefst vier motoren aan boord: twee voorin, twee achterin, stuk voor stuk in enkele milliseconden afzonderlijk aan te sturen. En volledig van koolstofvezel gemaakt. In de dubbele monocoque-structuur van, uiteraard,

koolstofvezel, is een 120 kWh accu ondergebracht. De auto heeft

800 volt-techniek en je kunt snelladen met een vermogen van maximaal 180 kW. De techniek is door Automobili Pininfarina (dat tegenwoordig deel uitmaakt van het Indiase Mahindra-concern) in

Kroatië ingekocht, bij Mate Rimac om precies te zijn. Die heeft recent zijn hyper-elektroauto Nevera voorgesteld, die tot nu toe bekend was als de C_Two. Het is als het ware het moederschip van de Battista. Het zal je dan ook niet verbazen dat de vermogenscijfers vergelijkbaar zijn, net zo bizar om precies te zijn. Het verschil is dat de Nevera zelfs minder dan 10 seconden nodig heeft om naar de 300 km/h te knallen. Niet te bevatten.

AERODYNAMICA EN ELEKTROKRACHT Maar daarmee hebben we het aankomende segment van de elektrische hypercar nog niet volledig omschreven, want ook het Chinese

Nio, Lotus en uiteraard Tesla komen met auto’s die aerodynamica en elektrokracht op een perfecte manier laten samenkomen. “Ik was aanvankelijk bang dat de auto te heftig zou zijn voor de gemiddelde bestuurder”, aldus Heidfeld. Hij heeft zojuist potentiële klanten meegenomen voor enkele snelle rondes over het circuit.

En ook zij waren sprakeloos, terwijl ze toch stuk voor stuk ervaring hebben met extreem snelle sportwagens. En dat terwijl de boordelektronica ‘slechts’ een vermogen van 1.300 pk had vrijgegeven. “Met zo’n vermogen had ik verwacht dat de wielen onafgebroken zouden spinnen”, aldus Nick Heidfeld. “Maar zelfs zonder tractioncontrol en met koude banden gebeurde dat niet.”

Heidfeld vertelt dat hij uit gewoonte al snel met één hand ging sturen, omdat de auto bijzonder lichtvoetig aanvoelt en zich heel gemakkelijk laat besturen. We vragen hem of de banden bestand zijn tegen een acceleratie van 0 naar 100 km/h in minder dan twee seconden. “Elk achterwiel krijgt 612 pk te verwerken. Dat was een paar jaar geleden nog niet mogelijk geweest”, vertelt de voormalig F1-coureur. Vandaag de dag gaat het echter wel goed.

KRANKZINNIG “Deze auto gaat qua prestaties je voorstellingsvermogen te boven, maar je zit er heel comfortabel in.“ Zo vat René Wollmann de Battista samen. De Duitser weet waar hij over praat, want hij heeft bij Mercedes-Benz aan de elektrische SLS AMG Coupé gewerkt en is nu de man achter de Battista. Hij heeft veel ervaring met extreme auto’s en hij is nu lovend over de mechanische grip, die ‘krankzinnig’ is in zijn ogen. Hij vertelt over de meest defensieve rijmodus van de Battista, Calma genaamd. Dat betekent rust, ontspanning, kalmte zeg maar. Deze modus is goed voor een vermogen van 700 pk. Andere rijmodi luisteren naar opwindende namen als Pura, Energica, Carratere en Furiosa. Die termen hoeven we niet te vertalen!

Designer Dave Amantea geeft uitleg over de aerodynamica. Dan nodigt hij ons uit om plaats te nemen achter het stuur, waar meteen een minpunt opvalt. Het stuur heeft een nogal onhandige vorm en onttrekt het uit drie delen bestaande display erachter aan het oog. “Het is een hypercar waarmee je niet altijd met het mes tussen je tanden hoeft te rijden, je kunt er ook rustig mee over een boulevard cruisen”, zo vat Heidfeld de Battista samen. We denken dat de testrijders van Lotus, Nio, Tesla en Rimac in vergelijkbare termen over de auto’s zullen praten waarvoor zij verantwoordelijk zijn. Per slot van rekening hebben al deze modellen iets unieks. Zo verbrak de Nio een ronderecord op de

Nordschleife van de Nürburgring. De Lotus is een product van een illustere sportwagenbouwer, Brits van origine. De Rimac is het ongelooflijke geesteskind van een genie. En de Tesla? Liefhebbers kijken al jaren reikhalzend uit naar de komst van de ‘Next

Generation Roadster’. De markt voor elektrische hypercars mag dan erg klein zijn, maar op de een of andere manier toch bijzonder interessant voor tal van fabrikanten. Als autoliefhebbers kunnen we daar alleen maar blij mee zijn, want de elektrorevolutie levert ook in het hypercar-segment fantastische auto’s op.