De Toyota C-HR is een halve klasse groter dan de Opel Mokka, en dat voel je - Dubbeltest

Vergeef ons die kwinkslag naar de leeftijd van de kopers hieboven, maar het blijft nu eenmaal opvallend hoe vaak hip bedoelde auto’s bij een oudere doelgroep terechtkomen. Juist die hoogpotige modellen, die worden gepresenteerd als jeugdig, gewaagd en ultramodern, komen vaak terecht bij een doelgroep die we eerder als het tegenovergestelde zouden typeren. De eerste Toyota C-HR is daar een klassiek voorbeeld van, net als de Nissan Juke. Toch is er op dat vlak wel een kleine kentering zichtbaar, want kleine cross-overs worden, niet zelden via de lease, wel degelijk steeds vaker ook door jongeren gekozen. Ook zij voelen zich aangetrokken tot de hoge zit en het overzicht, zeker als dat wordt gecombineerd met een aansprekend uiterlijk.

De Opel Mokka voldoet zeker aan die omschrijving. De tweede generatie van de Mokka bestaat sinds 2018 en stond in zijn eerste jaren naast de Crossland in de prijslijst als het krappere, maar hippere alternatief. Die Crossland is inmiddels verdwenen, maar de Mokka vervult nog altijd die rol naast de nieuwe, goedkopere en erg pragmatische Frontera. De Mokka kreeg recent een kleine facelift en gaat met nieuwe kleuren, nieuwe lichtunits en een vernieuwd interieur de strijd aan met steeds meer alternatieven. De Hybrid-versie van de Mokka is ook vrij nieuw, maar werd opvallend genoeg wel net vóór de facelift gepresenteerd. De Hybrid vervangt de ‘oude’ benzineversie met automaat en vormt een mooie brug tussen de handgeschakelde benzineversie en de volledig elektrische Mokka. Een breed aanbod, en dat is hard nodig nu concurrenten voor de Mokka vrijwel overal verkrijgbaar zijn.

Nu ook de Mokka er als ‘hybride’ is, hoort de Toyota C-HR daar meer dan ooit bij. De tweede generatie van de C-HR bestaat pas sinds 2023 en is dus nog lekker vers, maar treedt in vrijwel alles in de voetsporen van zijn voorganger. De eigenwijze C-HR is altijd een lastig te plaatsen model geweest en opereert ergens tussen de compacte klasse en de compacte middenklasse in. Hij is dus groter en ook duurder dan de Mokka, maar bij de exemplaren op deze pagina’s scheelt het vrijwel niets. Beiden zijn rond de 40 mille en waar je dan bij Toyota een bescheiden, doch prima uitgerust exemplaar krijgt, kun je voor dit bedrag bij Opel wegrijden in een compleet afgeladen Mokka met vrijwel alle opties. Is dat daarmee ook een beter idee, of is die Toyota ook echt een (halve) klasse beter?

Zuinig

‘Hybrid’ bij Opel betekent overigens wat het bij alle Stellantis-merken betekent, en dat is iets dat het midden houdt tussen mild-hybride en vol-hybride. Die termen worden zelfs door de merken zelf door elkaar heen gebruikt voor wat inmiddels misschien wel de breedst toegepaste aandrijflijn van het Europese autolandschap is. Dat is geen grap: er zijn inmiddels wel twintig verschillende modellen met exact deze aandrijflijn. Die is een combinatie van een 1,2-liter driecilinder, een turbo, een elektromotor en een zestraps automaat met dubbele koppeling en levert 145 pk op, een waarde die zowel bij compacte als bij grotere modellen goed past. De Mokka heeft er in ieder geval ruim voldoende aan, waarbij de souplesse van de motor en de snelheid van de bak elkaar ondersteunen. De driecilinder laat zich wel horen, maar klinkt niet onprettig en is nog zuinig ook, al wint de Toyota die strijd nog wel.

Toyota is dan ook heer en meester in volwaardige hybrides en biedt de C-HR alleen aan als hybride of plug-in hybride. Vandaag gaat het uiteraard om de stekkerloze variant, die met 140 pk uitstekend bij de Opel past. De 1,8-liter viercilinder is hier met een traploze overbrenging verbonden met elektromotoren en de voorwielen, op een manier die we eigenlijk al sinds de eerste Prius van Toyota kennen. Het systeem is door de jaren heen natuurlijk steeds verder fijngeslepen en is beroemd om zowel z’n zuinigheid als z’n betrouwbaarheid, een knappe prestatie. Door de traploze overbrenging gaat versnellen bovendien geheel schokvrij, al is de motor wel goed hoorbaar als je veel van hem vraagt. De Toyota voelt daardoor toch wat amechtiger aan dan de Opel, die simpelweg sneller is maar vooral meer plezier lijkt te hebben in versnellen. Toch rijdt de C-HR als totaalpakket wel degelijk beter dan de Mokka, alleen zit hem dat vooral in de besturing en het onderstel. Dat is met zijn multilink-achterwielophanging geraffineerd en verfijnd en maakt de Toyota dynamisch, terwijl hij ook comfortabel is en vooral erg volwassen aanvoelt. De Mokka rijdt heus ook prima en heeft een nadrukkelijk comfortabel karakter, maar is minder verfijnd, minder scherp en minder stil dan zijn rivaal. Hier blijkt er dus wel degelijk sprake van enig klassenverschil. De besturing van de Mokka is erg licht en wat gevoellozer dan die van de Toyota.

Claustrofobie

Opel Mokka

Wat deze auto’s gemeen hebben, is dat het achterin wel erg krap is. Met name de beenruimte is in beide gevallen erg ondermaats, terwijl kleine raampjes en zwarte hemeltjes niet helpen voor wie last heeft van claustrofobie. Dat speelt bij de Toyota nog wat sterker dan bij de Opel en betekent dat kleine kinderen wellicht zelfs helemaal niet naar buiten kunnen kijken. Bovendien is Toyota wel erg schraperig met voorzieningen. Zo heeft de C-HR niet eens opbergvakjes aan de rugleuningen van de voorstoelen en is er maar één usb-poort. In de Opel is het op dit vlak niet veel beter, maar wel iets. Hier komt iets meer licht binnen en treffen we zowaar wat vakjes en een extra usb-poortje aan. Achter de achterbank biedt de Opel 350 liter bagageruimte, wat wel meer minder is dan de 388 liter van de Toyota.

Toyota C-HR

Voorin scoort de C-HR meer punten. Hier zijn mooiere materialen gebruikt dan achterin en doet de Toyota zijn kwaliteitsimago eer aan. Het dashboard is met smaak vormgegeven, maar niet zo geforceerd lollig als bij het uitgaande model en alles voelt en oogt erg hoogwaardig. Ergonomisch is er ook goed over nagedacht en de bediening van de C-HR roept weinig vragen op, al is het jammer dat je in het cluster moet priegelen om de snelheidspiep uit te krijgen en is het scherm in onze bescheiden Dynamic-versie aan de kleine kant. Het infotainmentsysteem is eenvoudig, maar mede daardoor wel overzichtelijk en bovendien lekker vlot.

Toyota C-HR

In de Opel is de bouwkwaliteit duidelijk minder, al zegt dat meer over zijn tegenstrever dan over de auto zelf. Het Mokka-dashboard is wat strakker en minder diep en kreeg met de facelift onder meer een nieuw stuurwiel en andere materialen. Ook zijn er minder knoppen dan voorheen. Er zijn dus wat meer functies naar het beeldscherm verhuisd, al ervaren we dat niet als een groot nadeel. Er is gelukkig nog altijd wel een fysiek cluster voor de climatecontrol en het scherm zelf werkt prima, al is het systeem aan de trage kant. De zitpositie is prima en indien gewenst een stuk lager dan in de Toyota, al storen we ons in de Opel wel aan de wat beperkte beenruimte. Hierdoor zitten langere mensen al snel met de knie tegen het dashboard aan, niet zo prettig. In Toyota zitten we wat aan de hoge kant, maar is het voorin wel ruimer.

Opel Mokka

Irritant

Toyota gaat er prat op dat veel veiligheidssystemen ‘across the board’ standaard zijn, dus ook bij de C-HR. Adaptieve cruisecontrol, actieve rijstrookassistent en tal van andere rijhulpjes zijn daarmee standaard aanwezig, en dat valt te prijzen. Wel is het jammer dat bepaalde systemen iets te actief staan afgesteld, en de auto bijvoorbeeld vaak onnodig om een pauze voor de bestuurder ‘zeurt’. Irritant. De Opel heeft al die systemen niet standaard, maar is zoals gezegd in de basis wel een stuk goedkoper. Dat scheelt in beginsel zo’n €4.000, maar loopt nog verder op naarmate je voor meer luxe kiest. ‘Full option’ komt de Mokka je op zo’n €40.000 te staan. De Toyota komt dan rond 47 mille uit, dus voor een gelijk speelveld zul je genoegen moeten nemen met minder, al is het goede nieuws dat een relatief bescheiden C-HR Dynamic – het tweede uitrustingsniveau - geen straf is. Voor luxe als stoelverwarming moet je doorsparen, maar climatecontrol, alle genoemde veiligheidssystemen en keyless entry zitten er voor het geld van een luxe Mokka wel gewoon op.