Test: Citroën C5 3.0 HDiF Exclusive (2010)

De C5 oogt niet zo exotisch en uitgesproken als z'n grote broer C6, maar in z'n uiterlijk herstelt hij op een moderne manier net zo goed de traditionele waarden van het merk. Typische Citroën-details van weleer, zoals de holle achterruit, ontbreken niet op de C5. De C5 is een chique verschijning geworden, die klaar is om het hogerop te zoeken. Citroën wil immers afstand nemen van de volumemodellen en aanschurken tegen prestigieuzere auto's.

In dat licht moeten we ook de zescilinder dieselmotor in de C5 zien. Op de Nederlandse

markt leveren behalve Citroën alleen BMW, Audi en Mercedes-Benz op verzoek een zespits oliestoker in hun zakensedans. De 241 pk sterke drieliter V6 van de C5 is een heerlijkheid. Doordat de maximale trekkracht van 450 Nm al bij 1.600 tpm vrijkomt, is de motor lekker elastisch. Van 'onder uit de kelder' sleurt-ie al fors aan de grote C5.

In 7,7 tellen dendert de C5 3.0 HDiF vanuit stilstand naar de 100 km/h. Daarbij maakt de motor amper gewag van z'n aanwezigheid. De zestrapsautomaat wisselt soepel van verzet, tenzij je wat ruw met het gaspedaal omgaat. Dan raakt hij nog wel eens de tel kwijt en schakelt-ie nogal bruusk over. Dat zal echter hoogst zelden het geval zijn, want deze auto spoort aan tot onthaasten.

Lekker elastisch

Onze testauto heeft hydropneumatische vering, inmiddels doorontwikkeld tot Hydractive III. Het veercomfort ligt daarmee op een hoog niveau. Toch toont de C5 zich minder vaag en zweverig dan z'n grote broer C6, hoewel enige deinerigheid hem niet vreemd is. Vooral bij optrekken en afremmen komt de carrosserie best in beweging. Maar ook over de lengteas is de koets niet helemaal rustig. Met de Sport-knop maak je de vering harder (en de besturing directer), waardoor je overdreven overhellen in bochten tegengaat. Dan nog gaat de C5 niet snaarstrak door de curve. Citroën laat bij de C5 het comfort namelijk hand in hand gaan met een relatief neutraal weggedrag. De besturing is niet superscherp, maar directer dan verwacht.

Gezien de forse buitenmaten verbaast het niet dat het met de binnenruimte goed gesteld is. Twee zaken vallen in negatieve zin op: ten eerste dat de kofferbak slechts van gemiddelde afmetingen is. Dit omdat de achterklepbeugels niet náást, maar ouderwets ín de bagageruimte verdwijnen. Verder vormt de fraaie coupé-achtige daklijn een kleine kink in de kabel als je achterin wilt instappen. Eenmaal op de achterbank gezeten ervaar je genoeg bewegingsvrijheid en ook voorin zul je het niet snel benauwd krijgen. De stoelen zijn uit de kluiten gewassen en de onderste ledematen krijgen een adequate ondersteuning. De zijdelingse steun kan daarentegen beter. Het dashboard doet Duits degelijk aan, alleen is het wel met de nodige frivoliteit vormgegeven. De materialen voelen zacht aan en ogen  hoogwaardig. Het instrumentarium ziet er ook mooi uit. De klokken zijn op de bestuurder gericht  voor een optimaal overzicht. Net als de C4 heeft de C5 een stuurwiel met een gefixeerd hart. Nog altijd heeft de C5 een heleboel bedieningsknoppen in het middendeel van het dashboard, net als in de vorige editie. Nu zijn ze echter logischer geclusterd, een hele vooruitgang.