Citroën C3 vs. Kia Rio - Vergelijkende Test

In een tijd waarin autoconcerns steeds verder uitdijen, wordt het lastiger om de verschillende merken daarbinnen een eigen identiteit te geven, terwijl er onderhuids juist zoveel mogelijk homogeniteit blijft om de kosten te drukken. Vraag het maar aan Volkswagen, dat met de vorige Golf/Leon de situatie creëerde dat je gevoelsmatig dezelfde auto kreeg bij Seat, alleen voor minder geld. En nu PSA bezig is om samen met FCA een nieuw moloch te vormen in de vorm van Stellantis, wordt die uitdaging voor de Fransen groter dan ooit.

Gelukkig is daar Citroën, al een eeuw lang het merk voor vrijdenkers en anderen die niet bang zijn om met een zo groot mogelijke boog om de geldende norm heen te rijden. De gefacelifte C3 is daarvan een goed voorbeeld. Geen middle-of-the-road vormgeving met een veilig, licht dynamisch weggedrag. Nee hoor, een uiterlijk dat op een parkeerplaats opvalt als een keurslager op een veganistenfeest en een onderstel zo zacht als Franse kaas. Nee, dan de Kia Rio.

Ook net gefacelift, maar zo’n beetje diametraal tegenovergesteld. Het uiterlijk is zo onopvallend dat het nooit het langetermijngeheugen in lijkt te gaan, terwijl het zeker niet lelijk is. Het geeft de fundamenteel andere manier weer waarop Kia zijn auto’s ontwikkelt. Goed kijken naar wat werkt bij andere merken en dat emuleren. Zodra dat is gelukt, komt pas de verbetering. Kijk bijvoorbeeld naar de Kia e-Niro, waarmee de Koreanen vooroplopen.

MILD-HYBRID

Terug naar de Rio, waarvan weliswaar geen elektrische versie bestaat, maar die sinds de recente facelift wel een heel klein beetje is geëlektrificeerd. Zoals veel andere merken introduceert ook Kia een mild-hybrid systeem, waarbij de startmotor via een riem aan de 1,0-liter driecilinder verbrandingsmotor is verbonden. Daardoor kan het systeem soepeler en vaker starten/stoppen en tijdens het rijden een klein beetje helpen bij de aandrijving. Elk beetje arbeid dat de Koreaanse driepitter niet hoeft te leveren kost natuurlijk ook geen brandstof. De driepitter doet het met 172 Nm bij 1.500 toeren netjes, al spettert het zeker niet. De eenliter begint pas echt lekker te trekken vanaf 2.000 toeren.

Een grotere innovatie is de iMT-versnellingsbak. Die kan bij uitrollen zelfstandig de motor ontkoppelen en uitschakelen, zonder dat de berijder de koppeling fysiek hoeft in te trappen. In de praktijk is het vooral een vreemde ervaring dat de toerenteller van een auto met drie pedalen bij uitrollen naar stationair terugzakt, of zelfs helemaal naar 0, zeker tijdens het nemen van een snelwegbocht. Op zich gaat het, afgezien van de gevoelloze koppeling, allemaal probleemloos en bij remmen of bij hernemingen koppelt het systeem snel en soepel weer aan. Wel jammer: het systeem vereist dat je de koppeling intrapt én dat de bak in neutraal staat om te kunnen starten. Net als het steeds opnieuw via een menu moeten deactiveren van de rijbaanhulp na het starten is dat een opvallende complicatie; normaal gesproken zijn Kia’s namelijk juist gevrijwaard van dat soort kleine onhebbelijkheden.

Na de dubbele innovatieslag van de Kia voelt de C3 bijna traditioneel aan. De bekende 1,2-liter driecilinder met turbo, goed voor 110 pk en 205 Nm, zit gekoppeld aan een automaat met maar zes versnellingen. En dat terwijl concerngenoten Peugeot 208 en Opel Corsa aan dezelfde motor een achttraps automaat koppelen. Niet dat het overigens heel veel uitmaakt. Dankzij die 205 Nm koppel heeft de C3 aan zes versnellingen in principe voldoende. Bij een rustige rijstijl is het daarnaast prettig dat de bak niet doorlopend op zoek hoeft naar het ideale verzet en dat de gangwisselingen langzaam maar uiterst soepel gaan. Bij koude motor of meer haast heeft de transmissie er echter nog weleens moeite mee. Dan klapt de automaat soms opeens een versnelling in of duurt het lang voordat de Citroën bij gasgeven in beweging komt. Een stoplichtsprintje zul je er in ieder geval niet snel mee winnen. Ook het verbruik wordt er niet mee geholpen, al weten we uit ervaring dat de 1.2 PureTech sowieso niet de zuinigste downsizer is.

MAXIMAAL COMFORT?

Zoals gezegd mikt Citroën met de C3 vooral op maximaal comfort. Vering en demping zijn opvallend zacht afgesteld, waarmee de kleine hatchback gemoedelijk over het asfalt deint. Toch betekent het niet dat de Fransman altijd comfortabel is. Op slecht wegdek wil het onderstel door de zachte veren nooit helemaal tot rust komen en dat levert meer geschud op dan we zouden willen. Ook de wegligging maakt weinig indruk. Zeker op nat wegdek voelt de achterzijde al snel aan alsof het niet harder meer kan en dat wekt weinig vertrouwen.

Het lijkt er trouwens wel op dat er bij de facelift op detailniveau wat is gewijzigd aan het onderstel. Je raakt niet meer zo vaak onbedoeld de bumpstops en dat is al een hele verbetering, omdat de achterkant je op een verbindingsrichel nu niet meer zo snel gemeen verrast en de auto over verkeersdrempels niet meer gelanceerd wordt.

Toch bewijst Kia dit beter in de vingers te hebben. Veren en dempers zijn weliswaar stugger, maar dat levert niet heel veel minder comfort op, omdat het onderstel daardoor vanaf de eerste meters meer vertrouwen wekt. Het is allerminst een aansprekende auto om mee te rijden, hij blinkt uit in middelmaat. Dat is verder prima, al levert het weinig op om over te schrijven. Hobbels en oneffenheden worden keurig verwerkt en de Rio glijdt net zo voorspelbaar over zijn voorwielen weg als de Citroën. Het duurt alleen langer voordat dat punt wordt bereikt.

KEURIG

De recente facelift levert vanbuiten weinig nieuws op voor de Rio, vanbinnen betekent het echter de komst van een nieuwe generatie van het infotainmentsysteem. Op dat vlak scoort Kia (net als concerngenoot Hyundai) de afgelopen jaren geregeld punten en dat is hier niet anders. Vanaf deze DyamicPlusLine heeft het scherm een grote diameter, reageert snel op aanraking, heeft een logische menustructuur en werkt probleemloos samen met je smartphone. Daarbij ziet het er ook nog eens keurig uit.

Kortom: bijna alles wat je eigenlijk zou kunnen wensen. Alleen het invoeren van een adres in het navigatiesysteem zou makkelijker mogen. Daarbij is het dashboard waarin het systeem zit zeker niet het mooiste. De Koreaanse merken hebben op dat vlak de afgelopen jaren grote stappen gezet en de Rio oogt in dat licht wat achterhaald. Harde plastics, een korte zitting van de stoelen: het verdient allemaal niet de schoonheidsprijs. Om het goed te maken beschikt de Rio over een bovengemiddeld ruime achterbank en past er in de kofferbak een keurige 325 liter aan bagage.

Hoewel de C3 op ruimtelijk gebied niet keihard door de mand valt heeft die 25 liter minder te vergeven en ook zitten volwassenen op de achterbank net wat minder goed. Voorin volgt de C3 naadloos de eigenwijze koers die de buitenzijde heeft ingezet. Vrolijke vormpjes en opvallend brede en zachte stoelen maken het een tamelijk uniek interieur voor het segment. Die stoelen zitten fijn en hoewel het geheel apart oogt, levert de bediening weinig problemen op. Tenminste, het fysieke gedeelte. Helaas blijft het infotainmentsysteem een beetje achter. Het is vrij traag en voor sommige functies (zoals het dimmen van de dashboardverlichting), moet je vrij diep het systeem in. In dit segment is dat een minder groot nadeel dan in bijvoorbeeld een C5, toch zijn we er nog steeds geen fan van.

De onderhuidse techniek van de C3 mag dan beproefd zijn, dat betekent helaas niet dat je het voor een vriendenprijsje meekrijgt. Door de hogere CO2-uitstoot wordt de meerprijs van de automaat namelijk nog een stukje verder opgedreven en dan staat de automatische transmissie ook nog eens alleen in de prijslijst in combinatie met de duurdere Shine-uitvoering. Het resultaat is dat die € 25.890 kost. Daarnaast zijn er nog enkele losse opties en pakketten aanwezig, zoals metallic lak, keyless entry en een pakket met parkeersensoren vóór en dodehoeksensor, waarmee de totaalprijs oploopt naar € 27.740. Een flinke smak geld, al is de C3 dan ook wel compleet met buiten de genoemde opties onder meer 17-inch lichtmetaal, automatische airco en wat veiligheidssystemen. Denk je de automaat weg, dan gaat er bovendien € 2.000 vanaf.

Dat is nog altijd meer dan de Rio, die onder de streep op € 24.090 komt. Veel verschil in uitrusting zit er dan niet tussen de beide auto’s. De Koreaan heeft een inchmaatje kleinere wielen en geen dodehoeksensor, maar stelt daar adaptieve cruisecontrol en lane keeping assist tegenover, die de auto voor het segment heel verdienstelijk binnen de lijntjes houdt. Daarmee wordt het geen opzienbarende auto, maar als deze test één ding bewijst dan is het wel dat een conformist vaak wat minder interessant is, maar niet per definitie minder goed.