Cadillac BLS Wagon 1.9D 180pk Elegance (2008)

Deze stationwagon lijkt nog maar weinig met het Amerikaanse statusmerk van weleer van doen te hebben. Zeker niet als er, zoals bij de BLS Wagon, ook nog eens een dieselmotor onder de kap zit. En wat voor een diesel!

Zweedse roots
De Cadillac stationwagon deelt veel componenten met de Saab 9-3 Sport Estate en wordt ook in het Zweedse Trollhättan gebouwd. Ook qua uiterlijk vertoont de Cadillac BLS Wagon gelijkenissen met de Zweed. De achterlichten lijken vrij saai, maar met de verlichting aan blijken het heuse kunstwerkjes. Open je de achterklep, dan is het voor personen van 1,80 meter net mogelijk om eronder te staan zonder het hoofd te bezeren aan de vergrendeling. Onder het rolscherm in normale toestand kan 419 liter. Gooi je alles plat, dan loopt de capaciteit op tot 1.285 liter. Duidelijk geen pakezel dus, die eerste stationwagon van Cadillac.
De 1,9-liter commonrail-diesel komt van Fiat. Nieuw zijn de twee turbo's op de krachtbron, een kleinere en een grotere. Tot 1.500 tpm doet alleen de kleinste mee, tussen de 1.500 en 3.000 toeren zijn beide actief en boven de 3.000 tpm komt alle stuwkracht van de grootste. Die zweept de motor op tot grote hoogten. Er zijn maar weinig zelfontbranders die zo gretig dik 4.500 toeren maken. In de testauto is de motor gekoppeld aan een zestrapsautomaat, die behoorlijk enthousiast reageert wanneer je het gaspedaal intrapt. Alleen wanneer je dat pedaal streelt, schakelt de bak niet terug. De sportstand kun je daardoor laten voor wat-ie is, al besluit de transmissie dan wel eerder terug te schakelen wanneer je vaart mindert. In de M-modus is de versnellingsbak heel prettig.
Het materiaal van het dashboard is erg zacht, maar zeker aan de onderzijde zijn de kieren tussen de verschillende delen groot. Een klassiek ogend klokje met wijzers moet voor een chique uitstraling zorgen. De bediening van de cruisecontrol voelt vreemd aan. Als je de knop voor harder of zachter rijden intoetst, gaat de hendel in zijn geheel mee. Bij de spiegelverstelling zien we een extra knopje; met één druk op de knop kun je de rechterbuitenspiegel naar beneden richten. Dat is erg handig bij het achteruitrijden.
Prettig is de middenarmsteun die je kunt verschuiven en het daaronder liggende, diepe opbergvak. De portiervakken zijn te klein om er serieuze zaken in op te bergen. De voorstoelen zijn elektrisch verstelbaar en er is een automatische airco aan boord met twee klimaatzones. De gladde stoelen bieden maar weinig zijdelingse steun. Verder merk je duidelijk dat het dak vrij hoog is. Geen zorgen dus over een tegen het hemeltje schurende kruin, dus. Je zakt heerlijk weg in de zachte achterbank.

Minder direct
De Wagon heeft een zacht afgesteld onderstel, waardoor hij nogal overhelt in bochten. Rond de middenstand is de besturing is erg vaag. Wanneer dan ook bijna 400 meedogenloze newtonmeters op de voorwielen inwerken, wordt de auto wat onrustig. Dat de auto wat minder direct stuurt, heeft ook te maken met de 17-inchwielen. Een stuurkolom die verder axiaal verstelbaar is, zou welkom zijn.