BMW X6 M Competition - Eerste rijtest

Hobbel met deze dreunende en pruttelende BMW langs een drukke winkelstraat of strandboulevard of door een vol stadscentrum en ineens vallen dingen op hun plek. Vooral (of bijna alleen maar) jongeren kijken en wijzen; ze fotograferen, ondertussen oh’s en ah’s slakend, deze monsterlijke X6, die in het zwart nog dreigender is. Zelfs een Audi RS Q8 zou ernaast verdwijnen, zo groot is de pure aanwezigheid van de auto. Het is dan ook doel nummer één van zijn bestaan. Move bitch, get out of the way; als er een auto zou zijn voor rapper Ludacris, dan wel de X6 M.

Een Range Rover is groter, net als sommige Amerikaanse SUV’s, maar ze missen alle de agressie van deze BMW. Zelfs de idiote Urus kijkt nog minder boos dan de X6 M met zijn kwaadaardige laserlichtogen en gigantische luchthappers in de M-bumpers, die uiteraard standaard zijn. Aan de achterkant vier granaatwerpers die als uitlaat dienen, waaronder je achterbanden van Formule 1-formaat, van 315 mm, kunt spotten. Nu is de X5 M al niet bepaald een anonieme auto, maar de X6 gaat voor de kill.

Hij klopt daardoor ook meer dan de X5, die als gezins-SUV wat te vierkant oogt voor dynamische pretenties. Iets waar stationwagons (denk aan de Audi RS 6) iets minder last van hebben. De X6 is lager, breder en langer dan de X5 en de nieuwe generatie is bovendien op elke mogelijk manier groter dan zijn voorganger. Het is nu meer dan ooit de ultieme flaneerauto, meer dan de Lambo met z’n vleugeldeuren, waarin het lastiger is samen met je entourage naar de club te rijden. Eerst ramen open, muziek uit het waanzinnige audiosysteem van B&W om de groupies de kans te geven je te bewonderen. Stapvoets is snel zat: de V8 pruttelt hard genoeg dankzij de M-sportuitlaat.

Deze is onderdeel van het Competitionpakket (€ 13.500), dat elke zichzelf respec terende vlogger, dj of rapper altijd zal aankruisen. Anders dan bij de M3 en M4 hier geen onderstelwijzigingen bij het pakket: de adaptieve dempers zijn standaard. Wel een nog groter formaat wielen (21 inch voor, 22 achter), in het zwart uiteraard, een hele zwik logo’s en zwarte accenten en andere stoelen interieurbekleding. O ja ... en 25 pk extra, waarmee deze doorgesnoven neushoorn nu 625 pk heeft. Nog altijd een begrenzer bij 250 km/h maar het aankruisen van het M-Driver’s Package (€ 2.600) rekt dit op naar 290 echte kilometers, vermoedelijk genoeg om 300 op de teller te krijgen. Vroeger was dat een theoretische waarde, maar een beetje BN’er nieuwe stijl gaat met een collega die een nieuwe Bentley GT of Panamera Turbo S heeft samen een dagje Autobahn knallen voor hun nieuwe vlog zodat we allemaal zien dat hij echt 300 kan. Inclusief opties kost de auto krap € 250.000, maar dan heb je ook wat. Het interieur doet denken aan de 8-serie maar is in full-option echt een nieuw niveau voor BMW. Het leer, het alcantara en carbon, het 3D-effect in de deuren, de speakers en de sfeerverlichting tot de dorpels aan toe: het oogt waanzinnig.

Het rijden blijft een verhaal op zich. Vijf jaar geleden toog ik naar Texas om de vorige X6 M over het Formule 1-circuit in Austin te jagen. Het was idioot én indrukwekkend en eigenlijk deed de auto het beter dan de toenmalige M6, was mijn conclusie.

HARD GAAN

Nu zijn de grenzen met deze nieuwe X6 M weer verder opgerekt. Met droog weer haal je alleen de grenzen van de grip als je als een hooligan tekeergaat, en ondanks de 2.300 kilo die deze testosteronbom weegt, heb je de remweg van een Porsche 911. Dit mede dankzij het enorme formaat banden. Op dubbelbaans snelweg-flyovers dender je iedereen voorbij, met hetzelfde gemak als tijdens de sprint. De motor kent een voor turbobegrippen hoogtoerig karakter en de achttraps volautomaat doet het goed genoeg om niet te verlangen naar een dubbele koppeling. Met twee M-flippers achter het stuur kies je je instelbare rijstand naar keuze, waarvoor je je door vele opties moet worstelen: onderstel, uitlaat, ESP, besturing, motorkarakter en meer.

Het scala is breed en wellicht té breed. Porsche en Ferrari pakken dat iets logischer aan met sporten sport-plusknoppen en één individuele stand. Iets anders wat wringt: de auto is te hard. Ook in de comfortstand merk je dat het onderstel zo dynamisch is gemaakt dat de vele kilo’s storend zijn, al heeft de X5 M met zijn hogere zwaartepunt hier merkbaar meer last van. We zien bij Mercedes en Audi dat het anders kan. De focus lag bij BMW merkbaar verder weg: de auto rijdt extremer dan zijn concurrenten en is, als je durft, bereid om driftpartijen neer te leggen op een klaverblad door al het vermogen naar achteren te sturen. Gezien de flaneertoepassing van de auto slaat het merk hiermee wellicht een beetje door, maar het heeft ook wel wat magisch. En de ratio opzoeken is bij het beoordelen van een auto als de X6 toch vrij nutteloos.