Test - BMW X1

BMW mag zichzelf op de borst kloppen. Steeds meer merken proberen het woord SUV te mijden als de pest. Je noemt je auto liever iets leuks als crossover of SAV (Sports Activity Vehicle), dan worden milieubewegingen niet zo boos. Maar nog nooit is het een merk zo officieel gelukt een SUV te presenteren onder het motto "dit is geen SUV". Het merk heeft namelijk een Europese typegoedkeuring sedan/station voor de X1 losgekregen. De formaten vielen precies goed. Wellicht wel leuk voor leaserijders die moeten opboksen tegen een wagenparkbeheerder die niet gehinderd wordt door enige autokennis, maar wel altijd strikt het geen SUV/sportauto/cabrio-beleid voert. Nog nooit kon je zo gemakkelijk hard maken dat de auto van je voorkeur écht geen SUV is. Als u het niet heel erg vindt doen wij aan dit soort naamspelletjes mee. Voor ons blijft de X1 gewoon een SUV.

Opvallend genoeg loopt het merk voor en achter tegelijk. BMW is namelijk de eerste premium-fabrikant (sorry Honda) dat met een C-segment SUV komt. Maar aan de andere kant is een rijk uitgerust Volkswagen Tiguan een prima concurrent voor de X1. En over de Tiguan hebben we vaak genoeg geschreven dat hij erg laat was in vergelijking met allerhande Aziaten die lange tijd dit SUV-segment voor zichzelf hadden. Maar een Kia Sportage zien als concurrent van de nieuwe X1 gaat wat ver.

Allroad

In het echt lijkt de X1 veel lager dan op alles foto's. met 1,55 meter is de auto gewoon niet extreem hoog. Hij doet ons meer denken aan een fictieve Audi A3 Sportback Allroad, ookal bestaat dat model niet. In die zin heeft BMW dus zeker een punt als het de X1 ziet als kruising tussen SUV en stationwagen. De X1 is 21 cm langer dan een 1-serie, 7 cm korter dan een 3-serie touring maar wel 12,5 cm hoger dan die station. In praktijk mis je na het instappen meteen het krappe gevoel dat je onvermijdelijk in een 1- of 3-serie wel hebt.

De zit is hoger dan we van buitenaf vermoedden, maar onbewust speelt waarschijnlijk mee dat je in een gewone 1-serie extreem laag zit. Het dashboard ziet er keurig uit. Het lijkt erg veel op dat uit de 1-serie, maar is duidelijk opgewaardeerd qua materiaalgebruik. De stoelen zijn fantastisch. Veel zijdelingse steun, maar helemaal niet keihard.

Achterwielen

Qua aandrijving heeft de X1 een opvallende primeur: het is het eerste X-model dat ook verkrijgbaar is met slechts achterwielaandrijving. BMW brengt deze versies op de markt als S-Drive, de 4WD- blijven X-Drive heten. De voordelen van een S-Drive zijn natuurlijk een lagere prijs en een fijne gewichtsbesparing. Dat laatste heeft natuurlijk weer een gunstig effect op zowel het verbruik als de rijeigenschappen. Het betere terreinwerk wordt natuurlijk iets lastiger, maar in praktijk doet bijna toch geen enkele X-rijder dat. "Het verschilt per markt", verklaart Jos van As, een Nederlander die al jaren directeur Dynamic Driving is bij BMW. "In landen als Amerika en Zwitserland is zo'n auto met alleen achterwielaandrijving ondenkbaar, maar voor Nederland en de noordelijke helft van Duitsland is het geen enkel probleem.

Wij konden helaas niet uitproberen in hoeverre de rijeigenschappen veranderen door S-Drive: tijdens de introductie was alleen 2.0d met X-Drive beschikbaar. De motor kennen we natuurlijk uit andere BMW's. In de X1 leek hij iets rumoeriger dan nodig. Vooral stationair en op lage snelheden dreunt hij wel wat door. Overdreven storend is het niet, maar er zijn merken die het tegenwoordig beter doen. Aan power gelukkig geen gebrek. De diesel heeft 150 pk, maar belangrijker is dat hij zijn kracht over een heel breed toerengebied levert. En dat is bij dieselmotoren nog zeker geen vanzelfsprekendheid. Het blok ramt de ruim 1.600 kg zware X1 in minder dan 9 seconden naar de honderd, wat natuurlijk snel zat is. Tot maart 2010 is de enige benzineversie een dikke zescilinder, maar die zal in Nederland niet erg aantrekkelijk zijn (zie kader).

Qua rijden hadden we hoge verwachtingen van de X1, omdat we eerder gezien hebben wat BMW kan doen met mastodonten als de X6 en de X5. Opnieuw blijkt het niet tegen te vallen. De snelheid waarmee je de X1 door een bocht kan jagen voelt zeer merkwaardig aan vanwege de hoge zit. De auto helt nauwelijks over, van onderstuur is nog geen sprake, maar ondertussen word je als bestuurder al bijna uit je stoel gedrukt. Prima als je met je kont boven het asfalt zit, maar op deze zithoogte voelt het toch altijd een beetje vreemd. We probeerden zowel de handbak als de versie met automaat en beide zorgen niet voor verrassingen: de handbak schakelt strak en zwaar, de automaat doet soepel zijn ding. Hier zou echter een DSG-achtige met flippers onze voorkeur hebben. Als je daar eenmaal aan gewend bent is het heerlijk om met één of twee klikjes met de linkerflipper voor een inhaalactie niet op de kickdown hoeft te wachten.

Het strakke onderstel maakt de auto niet overdreven comfortabel, de X1 lijkt wat hard geveerd. Maar ook de 18 inch wielen onder ons testmodel spelen hier natuurlijk een rol.

De ruimte achterin is redelijk. Je zit een stuk beter dan in een 1-serie, en de hoofdruimte is gewoon in orde. De beenruimte is wel wat krap, meer dan 3-serie is het zeker niet.

Zoals gebruikelijk is de X1 op te leuken met allerhande opties als navigatie, de nieuwste generatie i-Drive, een schuifdak en meer leuke cadeaus die de prijs flink opdrijven. De vanafprijs zegt daarom niet zoveel: eenmaal op kenteken moeten er ongetwijfeld forse bedragen voor de X1 worden neergeteld. Maar omdat het merk ook mikt op mensen die nu nog een premium station rijden, zal dat voor de potentiële koper of leaserijder alles behalve een onoverkomelijk probleem zijn. Nog deze maand staat de X1 bij de dealers.