BMW 735i (1987) - bij deze limo past een handbak prima

Vanaf 1992 is dat een V8 (730i, 218 pk) met iets minder koppel bij een hoger toerental. Hoe dan ook, wij mogen met een handgeschakelde 735i op pad en dat is de gulden middenweg, al was het maar omdat een BMW-zescilinder-in-lijnmotor tot de begeerlijkste in de industrie behoort. Daar komt bij dat de bijna vijf meter lange Zeven net geen 1.500 kg weegt. Rijden is inderdaad volop genieten en dat komt voor een groot deel op het conto van de krachtbron. Het geluid, de souplesse en het volledig uitblijven van vibraties zijn verbluffend. We voegen in op de A28 bij Harderwijk, de BMW maakt snel tempo en de rust in het interieur maakt dit een perfecte limousine voor een trip naar de Alpen of verder. Een snelheid van 100 km/h voelt aan als wandeltempo. Gelukkig is er de cruisecontrol, die voorkomt dat je ongemerkt te snel gaat.

De vijfbak schakelt voorbeeldig en bij 100 km/h staat de naald van de toerenteller nét tegen de 2.000 aan. Misschien zou je eerder neigen naar een automaat in een auto van dit kaliber, maar het enigszins sportieve karakter van de 7 gaat goed samen met een handbak. Bovendien is hij schakellui te rijden dankzij ruim voldoende trekkracht bij lage toerentallen. Kortom, een juweel van een aandrijflijn, zo is al snel duidelijk.

Met de 6-in-lijn heb je al zo'n heerlijke 7-serie, deze generatie is ook met V8 en V12 geleverd.

Formidabel onderstel

Het onderstel en de besturing verdienen ook lof. De stuurbekrachtiging is snelheidsafhankelijk en zorgt daarmee voor voldoende gevoel en zwaarte. De BMW voelt minder groot aan dan hij is, al is hij uiteraard niet zo lichtvoetig als een 3-serie. We pakken een binnenweg met wat meer bochten en minder glad asfalt. Het onderstel verwerkt het slechtere wegdek goed, zonder aan grip te verliezen. Iemand die destijds van een Mercedes S-klasse in een E32 stapte, kon niet anders dan onder de indruk zijn. Oké, de manier waarop de extreem comfortabele vering van de S een hobbelige klinkerweg gladstrijkt, is ongeëvenaard, maar dat gaat wel ten koste van het rijplezier. Op dat vlak pakt de BMW punten en dat is het merk ook aan zijn stand verplicht. Wat ook in positieve zin opvalt op die slechte wegen: het uitblijven van rammels, piepjes en kraakjes.

Dat je heerlijk zit op de elektrische verstelbare zetel laat zich niet zo moeilijk raden. Het stuur is in diepte verstelbaar en daarachter zien we het klassieke, groen verlichte instrumentarium. Het biedt alle info die je nodig hebt, verder niet. Naast de originele radio met cassettespeler zien we een boordcomputer met heel veel kleine knopjes. Die geeft onder meer de buitentemperatuur en het verbruik aan en door de afstand tot je bestemming in te voeren, weet je hoe ver je nog moet en hoe laat je ongeveer arriveert. In die tijd iets bijzonders, net als de gescheiden elektronische temperatuurregeling. Een airco werd de eerste eigenaar blijkbaar te gortig, want die ontbreekt.

Vernuftige snufjes voor die tijd

Uiterlijk is de tweede Zeven een logische evolutie van de eerste: het markante front met de dubbele ronde koplampen, grote oranje knippers op de hoeken en de traditionele nieren in het midden. Nieuw zijn de Hella Ellipsoid-koplampen (met sproeiers). Deze techniek debuteerde op de E32. Niet te zien, maar ook aanwezig is een botssensor, die ervoor zorgt dat de alarmlichten en de binnenverlichting gaan branden na een ongeval. Een ander veiligheidssysteem is ASC (Automatic Stability Control), een voorloper van ESP en feitelijk traction control. Het voorkomt dat de achterkant uitbreekt als je in een bocht te enthousiast op het gas gaat. Vanzelfsprekend is ABS eveneens standaard. In een tijd dat er nog geen regensensor bestond, bedacht BMW een ander systeem. De intervalstand is namelijk snelheidsafhankelijk, dus hoe harder je rijdt, hoe korter de tussenpozen. En profil is het ook op en top een BMW, met natuurlijk het karakteristieke knikje in de derde zijruit. Dat zien we trouwens bij veel merken, dus uniek is het niet.

Fraai detail is de subtiele achterspoiler, die één geheel vormt met het kofferdeksel en bijdraagt aan de relatief lage Cw-waarde van 0,32. Als opties noteren we nog een schuifdak en stoelverwarming en in de kofferbak ligt een afneembare trekhaak. De teller staat net over de twee ton, dat mag geen naam hebben voor een goed onderhouden en met beleid bereden auto. Bovendien zie je het er nauwelijks aan af.

Dit exemplaar met een tellerstand van 221.245 stond in 2023 voor € 9.900 te koop.

Geen type-aanduiding op dit exemplaar. Dat dit geen 750i is zie je aan de ronde dubbele uitlaat, de V12 heeft hoekige uitlaatpijpen.