BMW 650i Cabrio High Executive (2011)

De BMW 6-serie is duidelijk van een andere orde dan zijn voorganger. Je kon een hoop van die auto zeggen, maar anoniem was-ie niet. Hondsbrutaal en misschien wel over het randje. Hoe anders is het bij de nieuwe 6-serie. Uiteraard laat je nog steeds zien dat je flink wat te besteden hebt, maar het boze karakter van de vorige versie is wel verdwenen. In het oog springen vooral de twee scherpe vouwen en profil. De grote achterlichten ogen wel iets anoniemer dan bij de coupé-versie.

Als geheel oogt de auto meer als cruiser en minder als macho. BMW heeft op de nieuwe 6 toch gewoon een stoffen dak gelegd. De kwaliteit ervan is inmiddels zodanig, dat onze voorkeur overduidelijk uitgaat naar stoffen daken. Weg met dat extra gewicht: stof moet erop! Binnenin gaat het er heel gedistingeerd aan toe. Ga zitten en je wordt ondergedompeld in een bad van technische innovatie. Alle nieuwe techniek die we kennen uit de 5- en de 7-serie is aanwezig. Neem het gigantische HD-scherm van 10,5 inch, waarmee je alle systemen bedient door middel van de tweede generatie iDrive. Of de volledig verduisterde klokken voor je, die oplichten zodra je de auto start en zelfs in volle zon nog goed afleesbaar blijven. Het rijden moet nog beginnen en je bent al onder de indruk.

Goede mix

De 650i heeft onder de motorkap een 4,4-liter V8 met twee turbo's en 407 pk. Niet eens zoveel overigens, gezien het potentieel van die motor, maar dat is het resultaat van een goede mix tussen (relatieve) zuinigheid en benodigde kracht. De krachtbron produceert ook nog eens een vorstelijke 600 Nm aan koppel. Dat heb je ook nodig, want de Duitse cabrio weegt niet minder dan 1.915 kilo. De BMW heeft een 'ouderwetse' automaat met koppelomvormer met maar liefst acht verzetten. Niet voor niets zetten we 'ouderwets' tussen aanhalingstekens, want de bak van

ZF is een prachtig staaltje techniek. Zijn praktische schakelsnelheid doet niet onder voor moderne bakken met dubbele koppeling, maar hij heeft wel de soepelheid van een volautomaat. Of de bak benut het gigantische koppel van de V8 biturbo door de toeren heel laag te houden, of je knalt door de versnellingen als je de 650i de sporen heeft.

De BMW voelt vanaf de eerste meters aan zoals hij is en eigenlijk zoals we verwacht hadden: steengoed. De koets is superstijf, het stuurgevoel is als vanouds en dankzij die aandrijflijn met moderne automaat en beul van een V8 loopt alles soepel. De motor levert pure kracht over de hele lijn op een nette manier die heel misschien tegen het saaie aanloopt. Gelukkig blijft de roffel overeind. Met het inzetten van een bocht blijft de koets mooi strak. Wel voel je dat de kilogrammen nadrukkelijk aanwezig zijn. Het gewicht duwt de auto door en vervolgens merk je dat alle ondersteltechniek aan de gang gaat om de auto de bocht om te krijgen. Iets wat dan ook feilloos lukt. Hetzelfde geldt voor remmen. Je voelt hoe al de kilo's doorzetten als je de 650i wilt vertragen. Maar maak je echt een noodstop, dan staat de auto wél verrassend snel stil. Vooral vanwege de stabiliteit en stijfheid van de koets, zo is onze indruk, maar dat merk je pas op de limiet.