Audi RS3 Sportback (2012) - Op de rollenbank

Vijf pitten, puur genot

Lekker gas geven op racecircuits. Daar kun je Jenairo wel voor wakker maken. De Nürburgring-Nordschleife en Spa-Francorchamps kennen geen geheimen meer voor hem. Zijn eerste auto was een 180 pk sterke Seat Leon 1.8-20VT FR, waarmee de jonge Jenairo op de Nordschleife dappere pogingen deed om de rondetijden aan te scherpen. Al ging dat wel een keer faliekant mis. De Leon belandde in een oliespoor om vervolgens tot twee keer toe met hoge snelheid in de vangrail te knallen. De voorbumper lag er compleet af, de koplampen waren verdwenen en de kreukelzone stak twintig centimeter naar binnen. Jenairo zelf kwam er wonderwel zonder kleerscheuren vanaf.

De jonge Vianees is niet bang aangelegd, waardoor er korte tijd later een witte Audi S3, model 8P, voor de deur stond. Omdat witte auto's de eigenschap hebben snel vies te worden en er voor Jenairo niks boven het geluid van een vijfpitter gaat, opende hij de jacht op een RS3 van dezelfde generatie. “De reden dat ik per se deze wilde, is omdat dit model RS3 maar anderhalf jaar is geproduceerd en daardoor veel zeldzamer is dan volgende generaties. Vooral de koude start van de vijfcilinder is heerlijk. Door het hoge koppel kun je ‘m lang doortrekken en dan komt de kenmerkende roffel erin.”

De zoektocht naar de ultieme RS3 nam maar liefst een jaar in beslag en dat komt doordat Jenairo een paar eisen had. “Ik wilde een origineel Nederlandse die niet meer dan anderhalve ton gelopen had en bovendien met alle opties was uitgerust.” In Friesland stond de ware te wachten. Twee uur heen en twee uur terug vanuit het midden van ons land. “Maar voor de perfecte auto moet je dat over hebben.”

Alles kan ermee

En dat is het in alle opzichten, vindt hij. Alles kan ermee. Vakanties met vrienden naar Dubrovnik bijvoorbeeld. Of lekker scheuren op Spa, Assen én natuurlijk de Nürburgring, waar Jenairo zeker eens in de twee maanden komt en zijn RS3 behoorlijk op z’n donder geeft. Maar daar wordt de in Nardo Grey gespoten bolide dan ook goed op voorbereid. “Al het onderhoud doe ik zelf, maar voor het circuit krijgt-ie altijd een extra oliebeurt.” Daarnaast zit de automonteur in een groep met 280 andere RS3-rijders, die regelmatig een meeting organiseren. “Dan huren we een parkeerplaats af waar we verzamelen. Sommigen met meer dan 1.000 pk.”

Jenairo heeft die van hem - fabrieksopgave 340 pk - ook aangepakt. “De vorige eigenaar had de RS3 al stage 1 getuned tot 390 pk, maar ik heb ‘m zelf op 450 gezet. Dat heeft-ie een keer gehaald op een rollenbank, maar toen had ik bij de Aral 102 octaan getankt en vroor het een beetje.” Vandaag zit er 98 octaan van de BP in en is het ruim boven het vriespunt. “Maar 400 pk moet hij minimaal leveren.”

We zullen zien. Na het stevig vastsnoeren en kalibreren levert de meting 417 pk op. Niet wat het zou moeten zijn, maar boven verwachting. “Bovendien ben ik weer een leuke ervaring rijker”, zegt Jenairo. Ook rollenbankchef Ghisbert van Ginhoven waardeert de Audi wel. “Veel gekker dan dit moet je het eigenlijk niet maken”, adviseert hij. “700 pk kan ook nog wel, maar meer dan dit vereist aanpassingen aan de auto. Met wat je nu hebt, kan hij nog lang mee.” Het mag dan niet goedkoop zijn, Audi RS3 rijden, “maar het is elke cent waard”. Dat begrijpen wij wel.