Audi R8 - Eerste Rijtest

Naarstig speuren mijn ogen naar referentiepunten op enkele verlichte plekken, op het verder pikdonkere circuit van Ascari. Geen ­kinderachtige baan en al helemaal niet onder deze omstandigheden. Buiten het gebrek aan licht speelt ook de regen een rol, die de hoeveelheid grip bijna per bocht doet veranderen. De spaarzame lichtpuntjes zijn eigenlijk de enige mogelijkheid om vooraf een vaag beeld te krijgen van de hoeveelheid snelheid die je kunt meenemen de bocht in en waar het rempunt zou moeten liggen.

Giswerk bij 200 km/h ... Een foute ­inschatting degradeert je tot passagier van je eigen voertuig. Met dat in het ­achterhoofd bouw ik ruime marges in. De net gefacelifte Audi R8 V10 bijpunten via de muur, die soms akelig dicht op de baan staat, lijkt me niet goed voor mijn ­gezondheid, noch voor mijn reputatie. Brokken maak je hier al snel. Waar andere snelle Audi’s zeer vergevingsgezind zijn, geeft de R8 je beduidend minder speel­ruimte.

In dat licht bezien kan het natte ­asfalt een zegen zijn. De snelheid waarmee je tegen de grens schurkt, verschaft je ­immers iets meer tijd om te reageren. Het duurt niet lang voordat ik gebruik moet ­maken van dat ‘voordeel’. Op aanraden van de instructeur staat de R8 in Performance-mode, met de software afgestemd op natte omstandigheden. Dat betekent dat de elek­tronische waakhond niet slaapt, maar wel wacht met ingrijpen totdat een rampzalige afloop onvermijdelijk wordt. Het quattro­systeem stuurt in dat geval vroeger kracht naar de voorwielen om het gripverlies op te heffen.

Halverwege een linker­bocht begint de neus te schuiven. Een klein beetje liften en de balans wordt hersteld, maar omdat de bocht erna met­een rechtsaf gaat, draait de auto om zijn as en door naar overstuur. De uitloop­mogelijkheden zijn hier dermate ruim dat het gas er toch op kan blijven. Zo rukt de Audi zichzelf weer in het gareel en spurt-ie met een noodgang het rechte stuk op.

NOG STEEDS ATMOSFERISCH

Het blijft verbazingwekkend hoeveel controle de R8 de bestuurder verschaft, ten opzichte van Sen RS-modellen. De facelift heeft slechts minimale wijzigin­gen opgeleverd, maar dat is niet zo gek. Het model was al met afstand de leukste en meest communicatieve Audi uit het gamma. Dat blijft zo. De R8 is nu meer in balans en aanzienlijk minder onder­stuurd dan voorheen. En door de ver­schillende rijmodi kan-ie zo veilig of spannend zijn als de bestuurder wenst.

Vermijd echter – nog steeds – de optie Dynamic Steering. Het systeem kan de directheid van de besturing aanpassen, wat in theorie betekent dat die onder alle omstandigheden precies goed kan zijn. De praktijk wijst uit dat je met Dynamic Steering niet goed weet waar je aan toe bent en dat is geen prettig gevoel. De standaardbesturing werkt in ieder geval meer voorspelbaar, al is die nog altijd niet top, wat ook al het geval was vóór de facelift.

Wat al wel heel goed was en godzijdank zo blijft: de 5,2-liter V10 die in twee vermogensvarianten wordt gele­verd. De ‘normale’ versie krijgt er 30 pk bij voor een totaal van 570 pk en de Plus werd omgedoopt tot Performance en krijgt er voortaan 10 pk bij, waarmee het totaal nu op 620 pk ligt. Zonder turbo’s, dus om het te krijgen, moet de tien­cilinder toeren draaien en dat doet de krachtbron met liefde. Boven de 5.000 tot aan de toerenbegrenzer klinkt, voelt en gaat de V10 met een passie die voor Duitse auto’s atypisch is. Dat meemaken staat gelijk aan beseffen wat de huidige generatie turbomotoren, hoe goed ook, mist aan gasrespons. Alles gebeurt met een directe felheid die niet valt te evenaren door een auto met drukvulling. De magistrale audiobegeleiding als de tien cilinders naar hun limiet van bijna 9.000 omwentelingen klimmen, fungeert als subjectiever, maar minstens zo belangrijk argument voor de atmosferische verbrandingsmotor. Ondanks de komst van een partikelfilter beleven we hier vrijwel zeker de afscheids­tournee van de V10, het product van een spoedig eindigend tijdperk.

S-TRONIC

Maar nu nog niet. Het blijf even noodzake­lijk als geweldig om de motor op toeren te houden. Dat kan de Stronic versnellings­bak met dubbele koppeling natuurlijk prima zonder inmenging, maar leuker is het om zelf de controle te hebben. Aanremmen vanaf hoge snelheid en de motor via de flippers meermalen kort achter elkaar opzwepen blijft een onbeschrijflijk genot.

Dat de bak nauwkeurig luistert en je zelf verantwoordelijk laat zijn voor het schake­len, maakt het plaatje compleet. Vooral omdat de R8 in één ding wel typisch Audi blijft: zijn toegankelijkheid. Het interieur is voor volwassenen een mooi afgewerkte plek, waar voldoende ruimte is. En omdat dit model nog beschikt over het MMI-systeem met fysieke draai-/drukknop, is de bediening kinderspel. Hooguit zou je kunnen beweren dat het niet al te span­nend is. Maar daarvan zie je toch niets midden in de nacht op een nat circuit.