Audi R8 4.2 FSI quattro (2008)

Op enkele details na is de R8 identiek aan de Le Mans Quattro, en dat maakt 'm tot een spectaculaire verschijning. De enorme trapeziumvormige grille is onmiskenbaar
Audi, maar voor de rest heeft de R8 'n volledig eigen vormgeving. Hij kijkt je aan alsof hij op 't punt staat je aan stukken te scheuren, met die half toegeknepen, venijnige ogen en enorme luchtinlaten eronder. Opvallend detail aan de koplampen vormen de witte leds aan de onderkant, die dag en nacht branden. De korte neus en forse achterkant laten weinig ruimte over voor twijfels over de plaats van de motor, en dan hebben we het nog niet eens over de glazen kap achter, die je een blik gunt op de centraal in lengterichting geplaatste machine.

Ruim
Tot dusver had dit 'n Italiaanse sportwagen kunnen zijn, maar hoe anders wordt dat wanneer we instappen. Om te beginnen is het interieur, dat op het eerste gezicht krap oogt, in werkelijkheid erg ruim. Het dashboard is onmiskenbaar Audi, veel knoppen en schakelaars zijn overgenomen uit andere modellen. Het mooiste detail van het R8-interieur is 't aluminium H-patroon rond de versnellingspook. Een niet mis te verstane knipoog naar de klassieke racerij, die het oog streelt. Ook het stuur is één op één uit andere snelle Audi's gekopieerd, inclusief de afgeplatte onderkant. In het begin is 't even wennen, maar algauw is het erg prettig bij het overpakken in bochten.

Monster
En dan het grote moment: de sleutel mag om. De achtpitter ontwaakt met minder geweld dan het uiterlijk van zijn omhulling en zijn 420 pk doen vermoeden. Opvallend aan de R8 is hoezeer hij te besturen is als een alledaagse auto. Wie het gas met mate beroert, heeft niets van het monster te vrezen. 'Onderin' is het een rustige machine en de bediening is licht genoeg, waarbij de besturing zeker voor een sportauto te indirect is. Ook het snoeiharde onderstel, dat de agressieve oogopslag belooft, blijkt een illusie. Dat laatste kan overigens eenvoudig worden verholpen door Magnetic Ride te bestellen.
De R8 heeft vierwielaandrijving, waardoor alle kracht maximaal tot zijn recht komt. Spannend gekwispel met de achterkant blijft dan ook uit, maar daar staat een spectaculaire versnelling tegenover. De verzetten zijn aan de korte kant en bij het schakelen klikt de aluminium pook met felle tikken door de 't schakelpatroon. De bak is erg precies, bijna alsof de pook er recht in steekt. Ben je eenmaal op
snelheid, dan krijg je de keerzijde van die korte overbrengingen voor je kiezen. Want bij zes houdt het echt op, waardoor de motor op hogere snelheid relatief veel
toeren maakt. Bij langere ritten is dat vermoeiend.
Hoewel de ophanging wat aan de zachte kant is voor dit kaliber auto, lijdt het
bochtengedrag er niet onder. De R8 laat zich erg scherp de hoek om sturen en dankzij de quattro-aandrijving is de auto bijna niet gek te krijgen. Ondanks de wat tamme stuuroverbrenging is het gevoel met de weg ook op hogere snelheden
lekker scherp, zonder dat de auto nerveus wordt. Het zijn dat soort zaken die de R8 tot een knappe, ambivalente auto maken. Net als de keurige standaarduitrusting, die weinig te wensen overlaat.