Alfa Romeo Brera 2.2 JTS Sky Window (2006)

Natuurlijk wisten we van tevoren dat de vleugeldeuren van de Brera de productie-fase niet gingen halen. Maar de bijzondere koplampen, de naar onderen puntig toelopende achterruit en de brede achterlichten zijn gebleven. Toch is zonne-klaar dat deze fraaie coupé in de Alfa-familie thuishoort en op de 159 is gebaseerd. Die familie is herkenbaar aan de tweemaal drie lampen die breed onder de motorkap zijn geplaatst en aan de V-vormige grille. Jammer is wel dat de overhang vóór behoorlijk groot is. Vooral de achterkant van de Brera is onder-scheidend, niet alleen vanwege zijn coupé-lijn, maar ook door de op de hoeken geplaatste achterwielen. Bovendien heeft hij geen kofferdeksel maar een grote achterklep, brede C-stijlen en een dikke kont; dit alles maakt hem tot een opvallende verschijning.

Lekker aan 't gas

De 2,2-liter viercilinder met directe benzine-inspuiting brengt tijdens het accelereren 'n prachtige sound ten gehore, alsof er veel meer paarden op hol dreigen te slaan dan de 185 die hij daadwerkelijk in huis heeft. Maar toch is zijn motorvermogen beslist niet te versmaden en ook koppel is rijkelijk voorhanden, namelijk 230 Nm. Langzaam verkeer inhalen is dan ook een makkie en voor de acceleratieproef van 0-100 km/h zetten we een tijd van 8,2 seconden op de klok. De motor hangt lekker aan het gas, maar is 'ie eenmaal op kruissnelheid, dan kan hij rustig presteren en is het in de cockpit comfortabel stil.

Opdringerig karakter

Minder comfortabel is zijn benzine-verbruik dat met 1:7,7 niet direct gunstig genoemd mag worden. De viercilinder lust dus wel een slokje. Eén verklaring is in elk geval dat je met deze Brera gewoon enthousiaster aan de slag gaat dan je met een andere auto zou doen. Nu heeft de Italiaan ook een onderstel dat goed bij zijn opdringerige karakter past. Hij is straf geveerd en je voelt heus de richels in de weg, maar oncomfortabel is 'ie niet. De besturing is net als het schakelen 'n beetje indirect, maar dat went gauw en een Alfist zal zich daarvan niets aantrek-ken. Nee, die zal zich juist verkneukelen in het dynamische karakter van de Brera, al kunnen we niet zeggen dat deze 2.2 nu een echte sportieveling is. Hij is in lange doordraaiers lekker gewillig, maar in korte bochten schuift hij over de voor-wielen rechtdoor als je werkelijk hard de bocht omgaat.

Uitbundige vormgeving

Net zoals het exterieur is ook het interieur van de Brera uitbundig vormgegeven. Het dashboard, rechtstreeks afkomstig uit de 159 en met veel aluminium details, blinkt niet uit in overzichtelijkheid en de drie grote ventilatieroosters met daar-onder drie klokjes komen een beetje lomp over.

De stoelen zijn elektrisch verstelbaar, maar de zittingen zijn wat kort, iets dat je vooral op lange ritten zult merken. Lange mensen hebben het op de voorstoelen van deze 2+2 niet bepaald riant en achterin kan al helemaal geen mens zit-ten, óók geen kinderen. Je kunt er zelfs niet eens een grote tas of een koffertje kwijt.