Toyota Celica 2.0i GT Turbo 4WD (1995)

Als je de Celica GT ziet staan met zijn fraaie, sportieve uiterlijk wil je er z¢ inspringen en naar een circuit stuiven. Want die associatie roept hij onmiddellijk op. Je wilt hem zo vlug mogelijk zo hard-als-ie-kan laten rijden. Voor degenen die het wereld-rallykampioenschap volgen zal de Celica eveneens de extra dimensie hebben van begeerlijk rallykanon. Want wie vertoont zich niet graag met het evenbeeld van de wereldkampioen in burgerkostuum?
De Celica is in ieder geval een auto die zijn belofte waarmaakt. Als je erin gaat zitten en de stoel en spiegels op maat hebt ingesteld, voel je de luxe cockpit om je heen als een tweede huid. Het motorgeluid is prominent aanwezig wanneer je een beroep doet op alle 242 paarden onder de kap, maar laat nog genoeg ruimte voor aandrijvings- en weggeluiden. Niet onplezierig bij zo"n sportieve auto, waarin je geen moment denkt aan de fluisterstille comfort van zijn grotere, luxe broer de Supra.

Uitdagend
De hele atmosfeer in de Celica nodigt je uit: kom op, probeer het maar, we gaan er samen vandoor. Maar we houden ons voorlopig nog even in. De openbare weg gebiedt dat en de kwaliteiten van deze auto zijn ook in het normale verkeer van belang. Gedwee laat de Celica zich door de spitsdrukte manoeuvreren. Hij reageert gehoorzaam en precies op stuurcommando"s en je hoeft niet als een gek te schakelen, want ook bij lage toerentallen trekt hij vlot op. Geen dwang om nerveus de rechtervoet op het gaspedaal te laten dansen.
Wel reden om je gewoon op gemak te voelen. Dat wordt nog versterkt door het overzichtelijke dashboard met de bedieningsknoppen goed onder bereik en een plezierig in de hand liggend sportstuur. In noodgevallen weet je je beschermd door de standaard geleverde airbag en verzekerd van de assistentie van ABS. Kortom, wie alleen maar mooi wil rijden, verkeert met de Celica in goed gezelschap. Maar.. geen mens koopt zo"n vierwielaangedreven superauto om hem niet zo nu en dan de sporen te kunnen geven. Op een stukje afgesloten weg of een onverhard terrein. En natuurlijk de onbegrensde verten van de Autobahn.
Om maar bij dat laatste te beginnen: daar voelt hij zich überhaupt als een vis in het water. Gulzig sprint de Celica GT in nog geen zes seconden naar 100 km/h en vervolgens accelereert de potente tweeliter turbo bijna even rap door naar snelheden ver boven de 200 km/h. Gretig gaat hij hard de bocht in, precies op de lijn die je van hem verwacht. Onverstoorbaar blijft hij op die koers, om alleen bij heel hoge snelheden te laten weten dat ook h¡j een grens heeft. Dan zoekt zijn neus rustig de buitenkant van de bocht op, om zich bij wat minder druk op het gaspedaal weer keurig in het gareel te voegen.
Op een afgesloten stuk asfalt toont de Celica zijn kunsten aan de hoogge‰erde bestuurder: de vierwieldrift. Wat is "t toch een fantastisch gevoel om glijdend over vier wielen keihard een bocht door te gaan. Dat is trouwens geen oefening voor de ongeoefende bestuurder; voor dit soort hogere rijkunsten moeten we een cursus op het circuit aanbevelen.
Net zozeer naar zijn zin heeft de Celica het op de onverharde weg. Wat een geweldige tractie heeft de auto dan! Je weet dat de vochtige klei spekglad is, maar je voelt het niet. Het voordeel van ABS doet zich op zo"n rulle baan minder gelden.
Het schakelen is in de Celica met zijn kort bij elkaar liggende versnellingen een genot. De besturing is direct en precies. Door de bandenkeuze (sportieve Bridgestones) zijn de weggeluiden goed hoorbaar.
Door de bank genomen komt de Toyota Celica als een bijzonder geraffineerde auto uit deze test. Zijn kwaliteiten doen niet onder voor die van twee keer zo dure Duitse sportwagens. Dat wil niet zeggen dat deze Toyota een weggevertje is. En daardoor zal hij voor een aantal sportieve kopers waarschijnlijk alleen maar begerenswaardig blijven.