Zo veel geld kost sneller rijden

De gekozen route past met een beetje fantasie in de dagelijkse AutoWeek-praktijk. We starten thuis, in het ten westen van Utrecht gelegen De Meern. Met een aldaar gevulde tank gaat het over de ‘trajectgecontroleerde’ A2 richting de redactie in Amsterdam, waar we zonder uitstappen direct omkeren om weer door te rijden richting Almere. De IJmeerdijk aldaar is een veelgebruikte foto- en film­locatie, vandaar. We rijden hem helemaal uit, voor een imaginair familiebezoekje ergens in het noorden van Almere-Stad. Van daaruit – opnieuw zonder stoppen – rollen we de A27 op, terug richting De Meern. De route is een mix van snelwegen, provinciale wegen en bebouwde kom. Doordat we in een rondje rijden, kunnen we vooraf en achteraf bij dezelfde pomp tanken en wordt de invloed van hoogte en wind tot een minimum beperkt.

‘Word groen!’, schreeuw ik onbedoeld en zinloos richting de voorruit. Verkeerslichten in Amsterdam lijken soms wel een vitaal onderdeel in het kennelijke plan om zoveel mogelijk automobilisten uit het gebied binnen de Ring te weren, zó lang blijven ze op rood staan. Juist nu kunnen we het niet hebben, want we zijn bezig met een gehaaste rit. Jawel: doelbewust gehaast. Voor wie zogenaamd te laat is voor een afspraak kan het immers niet snel genoeg gaan. Als het licht dan toch op groen gaat, kan het gas naar de bodem, want we draaien eindelijk de snelweg op. De driecilinder roffelt er lekker op los als de automaat hem naar de tweede helft van de toerenteller jaagt. Zo halverwege de middag gaan we de 130 maar niet aantikken, maar met de verklikker op de telefoon moet 107 toch kunnen. Of 110. Ach, zouden we ook niet wegkomen met 115 km/h? Aan de kant!

'Hard rijden kan niet meer'

‘Hard rijden kan niet meer in Nederland’. Opmerkingen van soortgelijke strekking zien we maar wat vaak onder nieuws­berichten over snelle auto’s verschijnen. Niet onbegrijpelijk. Met files, een maximumsnelheid overdag van 100 km/h en een zee aan traject- en andere controles is Nederland immers bepaald geen walhalla voor sportieve autorijders.

Zelfs met alle beperkingen die gelden, is het Nederlandse verkeer echter een dynamisch en variabel geheel. Zo is er nog altijd een duidelijk verschil in rijstijl te bemerken, waarbij het op de linkerbaan van de snelweg doorgaans duidelijk harder gaat dan formeel is toegestaan. Meer naar rechts op diezelfde weg vinden we een heel ander type automobilist. Deze bestuurder kunnen we aanduiden met termen als ‘gelaten’ en ‘berustend’ en hij of zij laat alle automobiele overheidsbemoeienis rustig over zich heen komen. ‘Stikstofsnelheid’ 100 accepteerde deze groep gemakkelijk. Het feit dat veel mensen ook na 19.00 uur braaf 100 blijven rijden, bewijst dat het in het voorjaar van 2020 ingevoerde maximum minstens bij een deel van de automobilisten goed tussen de oren zit.

Waarom ook niet, stellen de rustige rijders. De afstanden in ons land zijn immers klein en de opstoppingen groot, dus doorrijden levert nagenoeg niets op. Kan zijn, maar is dat echt zo? Dat zoeken we uit door tweemaal dezelfde route te rijden, op dezelfde dag en met dezelfde bestuurder en auto. Het verschil: de eerste rit gaat rustig, tijdens de tweede hebben we haast.

Jan is een rustige rijder

In tegenstelling tot wat kwade tongen soms over autojournalisten beweren, is onder­getekende van nature helemaal geen scheurneus. Hij rekent zichzelf tot de ‘gelaten’ groep en tracht het autorijden op Amerikaanse wijze te benaderen. Dus: cruisecontrol aan, muziekje erbij en genieten maar. Met 100 over de snelweg is daarom meestal geen enkel probleem, kwestie van op tijd vertrekken. De rustige rit voelt bepaald niet onnatuurlijk aan. Wel doen we het nóg wat kalmer aan dan normaal. In plaats van de gebruikelijke 103 of 105 rijden we nu strak 100 op de teller. In echte kilometers is dat nog iets langzamer, zo rond de 97.

Let wel: we rijden niet sloom. We zitten niemand in de weg, kiezen gewoon voor de linkerbaan bij het verkeerslicht als het daar rustiger is en gaan vlot met het verkeer mee. We rijden wel heel bewust en trekken dus met beleid op. Ver vooruit­kijken en goed anticiperen is niet alleen gunstig voor het verbruik, maar ook voor de veiligheid en de rust aan boord. De eerste rit verloopt dan ook heerlijk ontspannen. We zijn ons weliswaar nog wat meer bewust van onze rijstijl dan anders, maar zonder haast is er ook geen stress. Verkeerslicht op rood? Wordt vanzelf weer groen! Wegversmalling? Wij wachten wel!

Met exact 100 op de teller vindt de achttraps automaat in de Astra het nog niet eens nodig om naar de hoogste versnelling te schakelen, dus wellicht is 102 hier toch nog zuiniger. Met wat vermaak op de achtergrond – hallo AutoWeek Podcast – glijden de 140 testkilometers rustig onder ons door. Het resultaat: 1 op 18,9. Keurig.

En nu lekker het gas erop

Na het vullen van de tank – tweemaal klikken, zoals altijd – gaat het gas spreekwoordelijk op de plank. Let wel, dat betekent niet dat we als een losgeslagen beest door het verkeer gaan. Opnieuw houden we rekening met anderen, al vinden we die nu veelal vóór in plaats van achter de auto. We remmen rustig af voor voet­gangers, houden rekening met fietsers en snijden niemand de pas af, maar gaan waar mogelijk wel stevig op het gas. Een oranje licht betekent nu dus versnellen en als een oprit of klaverblad leeg is, gaan we er eens lekker voor zitten. Op de snelweg doen we ook nu niet aan 130. Omdat we geen boetes willen, maar ook omdat het verschil in verbruik dan vooral door het verschil in snelwegtempo zou worden bepaald. In plaats daarvan houden we ons min of meer aan de snelheid, op de manier waarop een te laat van huis vertrokken automobilist dat wellicht ook zou doen. Schuin oogje op de flitsmelder, niet te veel letten op de snelheidsmeter en aansluiten bij ‘team linkerbaan’.

 

 

2 minuten tijdwinst ruim 4 euro extra

2 minuten tijdwinst kostte ons met de Astra bijna 2,3 liter extra, ofwel €4,13. Anders gezegd: de gehaaste rit was 30,6 procent duurder. Dat zijn dure minuten, al moeten we rekening houden met de grotere verkeersdrukte bij de tweede rit. Deze vergelijking is dan ook geen weten­schappelijk onderzoek, maar laat wel één ding heel duidelijk zien: rustiger rijden levert een forse besparing op.

Het verbruik: 1 op 14,4. Zelfs voor vijf minuten tijdwinst is dik vier euro (zie kader) verschil best veel geld, vooral als je dit dagelijks doet en dus structureel 30 procent meer verbruikt. Rustig rijden loont dus absoluut, al is lekker doorstampen heel soms best even leuk.

Ritten in cijfers

	Rustige rit	Gehaaste rit
Kilometerstand start	10.757	10.897
Kilometerstand einde	10.897	11.037
Gereden afstand	14o kilometer	140 kilometer
Getankte liters	7,42	9,69
Bedrag	€13,50	€17,63
Verbruik boordcomputer	1:19,6	1:15,6
Verbruik aan de pomp	1:18,9	1:14,4
Starttijd	12.24	14.34
Eindtijd	14.24	16.32
Totale rijtijd	2 uur	1.58 uur